Ne heshtim e druhemi edhe sot,
Nën mjerimin e kohes pa kohë.
Vitet ikun e të tjerët vijn që andej,
Pa doke tradit e histori .
Historië që së shkruhet e mbetet e humbur,
Mbesin vetem fjal ,shekuj e vite.
E vërteta humbet e të drejten e zbehin.
Mbetet e kaluar e zymt vrastare nëpër shekuj.
Qfar po ndodhë me ne o ju shqipe,
Deri kur në pritje nga dikush e askushi.
Mbetemi të gjysmuar si not në pentagram.
Që hudhemi andej këndej .
Presim nga të tjert të marin vendime.
Flasime e krokasim me historit e huaja.
Mësojm histori të imponuara e fallco,
Nga të vobektit të shitur nën lakmin e trathëtisë.
Ne heshtemi e mbetemi të ndar,
Të vrar e të përqar si kaher më par.
Të tjeret vijn na vjedhin tokat stergjyshore,
E dalin hijenat si madhështor e përparimtar.
Heshtim e jetojm nën mjerimin e fatit,
Fatit fat zi që sollen dallgët e vjetra.
Murlane të epopes famkeqe të konventes.
Me skenare të përgjakura ku shkelet e vërteta.
Deri kur o popull ju kombi im shqiptar,
Të ndar të përqar e të vuajtur të pa par.
Të përndjekur nga ajo dor e zez ,
Të vrar e të mjeruar nga ca të djallzuar trathëtar.
