(Në vitin 1967 eshtrat e Gjergj Fishtës dhe të Dedë Gjon Lulit u hodhën në Drin)
Ecën kortezhi me sy të shqyer nga urrejtja
Veshur me pelerinën e mëkatit shekullor
Me kosën e xhelatit rivjen sërish vdekja
Nxjerrin nga dheu i parajsës Gjergjin dhe Gjonin.
Lidhur sytë me shaminë e turpit nga koha zezuar
Nën urën e psherëtimave kukuvajkat
bëjnë mëkatin
Qyqet varret i hapin në vaun pa va
mes valëve të tërbuara
e Drini po e ban kukamën e mortit mes malit.
Sonte tinëzisht edhe Hënës ia verbuan sytë
Mjegulla zbriti butë-butë mbi çatinë e kishës
Eshtrat nga duart e xhelatëve marrin rrugën e Drinit
Loton e dënes nga muri Rozafa në mes të ditës.
Nga ky mëkat dolën filizë e rrënjëve në gjinj, në Arbëri.
Dy thasë me eshtra-diamantë i hedhin në terrin e zi.
Vala e turbullt e Drinit hapin gojën si ulkonjë e tërbuar
E zanat ulurijnë fluturimthi nga kjo çmenduri
Ofshajnë Tringa e Eufrosina nga shpirti i trazuar.
Loton Genti kur sheh këtë rrugëtim tragjik.
Tingëllimë lëshon Lahuta e Malcisë me Fishtën me veladon
E shtiza e flamurit te Dedë Gjon Lulit fluturon mbi Kosovë
Turpin s’e lan bora,
mëkatin s’e kapërdin bota…