Mbyll sytë e ik të panjohurës së bruztë
e zemra rrah e kraharori ngihet e ulet
të vërej në kopsht nga ende i ujit lulet
të vërej nga i ndjek kallinjtë e grurit
të vërej nga ec të kalosh matanë lumit
të vërej në kullë bri bedenash të murit
e fle e shqetësuar në orën e gjumit
e ëndërron paqen të t`i shkruajë buzët
e ik nga shkrepat era egër e gjithësisë
spërkasë faqet me ujë të kroit të jallisë
i çel sytë e asgjë s`ka ndërruar ti s`je
s`je e prapë je nga kujdesesh për mua
më veshë rroba të reja jelek e xhaketë
xhaketë kuq e zi të sillem i qetë në log
të ndihem i lirë nënë e kurrë veç rob.
