(Sandokanit,luftëtarit të lirisë)
Diçka që nuk shitet
E nuk falet
As nuk blehet
Është atdheu.
Dhe zemra ime prej luftëtari.
Sandokan me ty flas
Me atdheun që ia le peng lirisë
Për një copë tokë të shtrejtë
Që e deshem aq sa mos me e shitë kurrë .
Ngritu sot Gjeneral
Mijëra ushtarë janë rreshtu
Gatitu betohemi në plis e fis
Zjarreve prekaziane serish ngrohemi.
Më buzëqeshjen e ushtar Sokolit
Ngritëmi dhe vdesim njëjtë si ti
Sandokan.
Sot në Prishtinë ka vetëm Amërikë
Atdhe të lirisë dhe më shumë Shqipëri.
14 Dhjetor 2018 @DESKU
MOS MË FSHIJË EVROPË
Nganjëherë s´mund t´i zë besë fjalës
Sa lutëm dhe fjalosëm më perënditë
Të ecin miqt lartësive të ozonit
Të vërtetën e saj e fshijnë korbëzinjtë.
Njeri nga ne gabim ngritët në njeri
Nuk ka faj toka përse e rëndojnë mëkatarët
Ndoshta është faji i perëndive që nuk ndalojnë
Këtë farë të keqe djajësh përse e krijojnë.
Nëse do të isha perëndi i tokës dhe qiellit
Perandorët më s´do të kishin Kullë të fildishtë
Tradhtarët do të kishin vdekur me dorën e vet
I fshijë orë e çast nga jeta mbretëritë e paverteta.
CILI ZOT MË FLET SHQIP
-Fishtiane-
Cili Zot
N'shqip më bekoj
Tokën e shqipeve
Kur Evropa ma copëtoj.
A s'më thua ti Evropë
Edhe Zotin ma ndave copë e copë
Ca n'sllavisht e greqisht
Dhe n'turqisht e arabisht
Si s'më le fare një Zot 'ë shqip.
Nuk besoj n'Zotin e shqipes
Kur më ndau jo prej frikës
E di ma shumë prej tradhtisë
Që ia bënë n'fytyrê Shqipërisë.
Cili Zot më flet shqip
Më betohet n'lahutë të Fishtës
Se Shqipëria s'do rri më e coptëueme
Por një ditë prapë do t' bashkohet.
12 Dhjetor 2018 @DESKU
MË PIKTURO DETIT KRYENEQ
Më pikturo sa herë të duash detit kryeneq
Edhe atëherë kur jam esell i dehur
Kur rrëshqas nga etjet e buzëve të krisura
Valëve që ia ngrite detit për dreq.
Më pikturo më mirë të çmendur
Kështu ndoshta di të dashuroj i lirë
I vdekur a mund të jem pa ty o diell
Nëse në natën e fundit nuk jemi bashkë.
Ma dridh çiftelinë betejave luftëtari im
Dashuro për mëkatet e atdheut të robnuem
Lirinë e kërkova aty ku ti kishe rënë
Lulet ah,trëndafilat sa bukur të ishin pranë.
Më pikturo faqe për faqe me lahutën e Fishtës
Kurrë mos më ndalo nga betejat sot dhe nësër
Ah,vdekësha për një copë atdhe të lirë
Amanet a na kanë lanë gjysh e stërgjysh .
Deri në Nisus i kam kujtim acarët e dhjetorit
Ku më mbërdhinë e m´i ngrinë engjëjt e lirisë
Më pikturo lotët e nënave pse s´kishin më gji
Nuk di me cilin Zot u ndërrova a me cilin djall sot rri.
FAJTORI
Fajtor jam për besë e fe
Pse humba një dashuri për atdhe
Një këngë ia humba edhe bilbilit
Aroma e luleve m´u tha degëve të trëndafilit.
Ç´faj i bëj jetës nëse e flas të vërtetën
Kur hymne i këndojnë ëndrrës e gënjeshtrës
Betejat i fitova edhe nën fundin e Titanikut
Lirinë mezi e shpetova nga portat e armikut.
Sot kohën me stuhi e thonë meteorologët
Nuk i japin shpresë dritës se diellit
Çfarë fuqi djalli mbretëron tek këta demonë.
Ah,ç'jetë më duhet të bëj pranë orëve të liga
Kur orë e çast me ç'sy të shitojnë
Natën të duan për darkën e hijenave
Ditën të ngritin në Promethe për liri e atdhe.
A jam fajtor pse fjalën e ruaj në relikt atdheu
Cili të shndërrohemi në flakë dielli
Unē më miŕë pranoj të bëhëm këngë bilbili
Prapë fajtor po mbetëm pse s'vdiqa për liri.
Për tokën dhe fjalën luftova me bajloz të zi
A ka gjë më të shejtë se fytyrën ta kesh si tē Zotit
Nëse je i të njëjtit fis të Gjergj Kastriotit.
Fjalës i mbeta fajtor për besën e rujtur në shpirt
Cili nga të shejtit u shndërruem në djall
Njeri nga ne u deh deri në kupë të qiellit
Jetën ia la ta jetoj në flakë të qiriut.
Ç'ZË I ZHDUKUR
I ngjan trëndafilit të këputur
Bilbilit të Mjedes që më rri diku strukur
Zëri i tij ç'ma ķa pushtue jetēn
Kur fluturonte e këndonte të vërtetën.
Kohën time përse ma le me mallë
E jetova jetën në një jetë si në përrallë
U bëmë trëndafil që botës t'i falim aromë
Bilbil kishim këngën deri natën e vonë.
E di kush ta zhduku këngën e lirë
Pse do bëhëshe një ditë këngëtari më i mirë
Kujtimin për ty s'mund ta vras as djalli
Nëse ka Zot një ditë do e paguan vetë mëkatari.
Çfarë i duhen jetës demonët vrastarë
Natën të vrasin e ditën të qajnë
Kur në bilbil vëjnë dorën e tradhtisë
Janë ca fytyra që shtirën si të shejtit e lirisë.
MË URRE
-Serëmbiane-
Asnjë kashtë mos le mbi tokë
Pa më urre deri n'kupë të qiellit
Veç kujdes nga dritë e diellit
Do të digjesh si flakë e kandilit.
Gur as dhe mos le pa shpalos
Vargun tim mos ma fundos
Më urre e n'jetë mos m'u kthe
Shih lutjen time me vete e ke.
Nuk kam zemër ma për flakë dielli
Kam frikë të shuhem me shpejtë se qiri
Të rri djall se për Zot më s'kam fuqi.
BIJTË E DJALLIT
Sa larg e sa afër më rrijnë
Në cilat ëndrra më ndryjnë
Më mijëra vjet dritë këtu i kam
Kalorës në sytë e tu janë.
I shoh se si bëhen të krisur
Kur më shohin në jetë
Flasin përqartë e s'besojnë
Edhe para djallit jam këtu i vërtetë.
Ah,përse paska kaq shumë bijë djalli
Më shumë se sa i kam besue jetës
E di më askush nuk i beson të vërtetës.
Vitet i kam dëshmitar të historisë
Të gënjeshtres se zotnave që s'na besuan
Të tradhtisë se njeriut fytyrë djalli
Të dashurisë me zemër urryer përse gjalli.
Bijtë e djallit janë këtu në çdo anë
Të vrarë në vete, vrasin edhe nënë e babë.
Ndaloni në simfoninë e 9 të Bethovenit
Të bëjmë lutje për lidhjen e tretë të Prizrenit.
10 Dhjetor 2018 DESKU
E DIELE
Të dielen as acarët s'ngrijnë
Nëse në zemër ke diell
Ëndrroj këtë ditë
Të ç'mallëm me dashuritë.
Të dielën mbyllëm në kullën e Ejfelit
Shfletoj historinë e kujtimeve që s'kthejnë më
Rrëfejmë thënjet e arta të popullit tim
Një herë të vjen vera kah dera.
A thua a po ikën fjala e shejtë nga njeriu
Dikur ai që mbante besën ngjante me Zotin
Unë që i ngjaj Gjergjit mbeta i vetmuar.
Në kujtime i tretur dhe i anatemuar.
RRI TRËNDAFIL
Nuk jetohet në heshtjen e zotnave
Për hirë të betejave që çdo ditë thërrasin në dyluftim.
Ç' u zura me ëndrrat e krisura kësaj vjeshte
Në trëndafil m'u shfaqe e vetmja hyjni e gjallë.
Në aromë të tij për një çast të zgjodha për prijëse luftëtarësh
Për të pikturuar më mirë piktorët e atelesë sime.
Ndoshta unë jam fajtor
Pse nuk u shndërrova në Apokalips
Ta mund urrejtjen vetëm me urrejtje
Jo,nuk është kjo rruga ime drejt diellit.
Do të ngritëm mbi retë për pak shi për ty trëndafil.
Në këngë bilbili vetë u krijove
Të kisha mall kur me lotët e tu krijova të vërtetën
Më zërin e zanave u ngritëm në malin e shqipeve.
Peng i fjalës mbetëm
Deri në shërimin e plagëve të luftëtarit tim
Të dy mbetëm karrocë e harruar.
Të përbej në këtë liri që u vrava
Me secilin armik e tradhtar
Rri trëndafil për kokën e perëndive
Jo për mua as për ty.
BURRË
Vërboj sytë për një çast dhe bëhu dhembje ferri
Më ç´burrni kohën time e peshoj
E dhembjet t'ia numëroj një nga një
Deri sa të mbin trēndafilat e lirisë tokës se shqipeve
Dhe burrninë mos ta shes as ta blej për një pare a faqe jete.
Çfarë t'i them sot burrënisë sime
T'i ngjan kohës se Gjergjit dhe fuqisë se tij
Të mos urrej edhe kur të urrejnë.
Kur kalojnë pranë fytyrat e tradhtisë
Vërboj sytë për një çast dhe bëhu dhembje ferri
Nuk dua ta ndërroj burrëninë me t'Zotit tim
E mbaj për kohërat që na bashkojnë.
Për fjalën që linda për të jetuar si burrë
Më duhet një mijë vjet jetë atdheu t'i kem
Po kaq sa zotnat më skllavëruan jetën
Më ç'burrëruan mua e tokën time të shejtë.
HEROLINDNI
Lindni e vdisni çdo ditë si Promethe
Lulet le t'i ngrenë himne diellit
Legjendë n'sy të Evropës nuk mbeta asjëherë
E njëjta këngë ka pesë shekuj rikëndimi.
Herolind nëse ma pagëzoni emrin
Tokës rebele i fal kujtimet Bet´hoviane
Mjaft mëkate m'i rënduan vitet e Evës
S'vdiqa si palaço i dashurive titanikiane.
A thua kaq shpejt e harroi Evropa shpatën e Gjergjit
Rrugën ,,Egnatia’’ dhe betejat e kalorësve jasharianë
Sot tokës i falëm me etje shiu për të vërtetën e jetës
Nën muret tua Rozafë ruhen rrënjët e fisit tim pellazg.
Nuk vdesim kot pa u ndez edhe flaka mbi diellin e krisur
Toka më ka dhënë fjalën se të dy do të bëhemi miq ose kryeneç
Ti perëndi ndalo pak se njeriu që krijoi Adami jam unë
Në sytë e Evës ia shoh Evropës lotët e gjallë të varfërisë.
Ç´VESHUR
Jetën e mësove t´i bëhesh përrallë
Njeri nga ne u ç´veshëm nga tradita
E nisa lutjen përnjëherë me flakën e diellit
Ngrohtësia e nënës ishte e barabartë me yjet.
Sa keq nëse dielli e zë vendin e perandoreve
Toka mezi prët të lirohet nga dasma e hamëshorëve
Lirinë pak kush e feston në të njëjtën krenari
Cili të fajson Beg Rizajn para syve të Evropës.
Sa mirë që asnjëri nuk e kemi fytyrën e njëjtë
Bota levizë sikur në përralla deri sa të ikin perandorët
Kohën time secila kohë ma ç´veshi nga pejsazhët lamtumirëse
Asgjë nuk pritën gjysh e stërgjysh përpos vdekjeve tinzare.
Nuk më çuditin trëndafilat përse nuk falin aromë
Shi këtë vit s´do të bie si herave tjera
Mëkatët e djallit kurrë njeriu nuk mund t´i laj
Vetëm nëse më pagëzoni në luftëtar të lirisë.
