Poetja e ndien poezinë, në radhë të parë, si art, dhe e përjeton një situatë shpirtërore, sipas pikësynimit estetik. Ajo e ndjen, e jeton dhe e përjeton situatën e tillë. Duke e ndierë në sferën e lartë, irracionale, në vegime, dhe së andejmi e zbret në rrafshin emocional e intelektual
Poetja Mirishahe Elshani nga Suhareka me poezi merret që nga bankat e shkollës fillore - ku edhe e tregoi talentin e saj poetik. Deri më tani kjo poete e vyeshme ka botuar katër përmbledhjen poetike për të rritur me titullin "Shi dhembjesh", "Dhembjes i besoj" “Mëkatet e dhembjes"dhe Ëndrra e rikthyer”. Në poezitë e saja në katër këto botime- poetja Mirishahe për lexuesit prezanton çastet e dhembjeve të përditshmërisë sonë të cilat shndërrohen në muza fjalësh dhe arrijnë për t´u ngritur në vargje, duke e pasuruar botën shpirtërore të një poeteje, e cila falë gjetjes se figurave të pashembullta nxjerr në pah shqetësimet e saja, dhe shkon edhe më larg, kur e vetmja shpresë e saja në jetë i beson vetëm poezia. Kjo është poetja nga Theranda Mirishahe Elshani, studente e cila diti aq mjeshtërisht ta ndaj kohën e artë përkatësisht vargun e bukur të poezive për lexuesin, ku edhe ky i është mirënjohës për vargun e saj plot optimizëm dhe dëshirën për ndryshim dhe bashkim. E kjo ma së miri shihet në vazhdimësi në një poezi të cilën po e prezantojmë më poshtë re shënuar e cilat është e pajisura me figura stilistike që ia japin vlerën artistike vëllimit poetik të kësaj poete te vyeshme. Në bisedën të cilin e zhvilluam me redaktorin e këtij librit Nezir Prokshin dhe recepsionistin poetin,Agim Deskut mësuam së poezia “Flaka e diellit” dhe vargje të cilat kisha fatin t´i lexoja duke u bërë si pikënisje për të vazhduar krijimin e vëllimit poetik të pare “Shi dhembjesh’’ një margaritar shumë i dashur për lexuesin dhe miqtë e fjalës se bukur poetike. Dhe ecin krijimet poetike të autores Elshani, varg pas vargu dhe lexoj herë dhe ndalëm se rilexuari më shumë endje.
Të vërtetën e atdheut, tradhtitë për tokat e copëtuara, i gjëmë si shqetësim në vargjet e poetes Elshani
Kjo Poete e ndien poezinë, në radhë të parë, si art, dhe e përjeton një situatë shpirtërore, sipas pikësynimit estetik. Ajo e ndjen, e jeton dhe e përjeton situatën e tillë. Duke e ndierë në sferën e lartë, irracionale, në vegime, dhe së andejmi e zbret në rrafshin emocional e intelektual.
Kujtimet e trishta
Me pikëllim i kujtova
Dhembje të mëdha kisha
Betejave të përgjakura.
Vetë qenia njerëzore është një dinamikë në lëvizje të jetës,
ku poezia aspiron me caqe të larta:
Nëpër plagë të vjetra
Shumëzohen plagët e reja.
Prandaj secila poezi është një situatë e ngritur me vete, një proces. Kështu lind edhe krijimi i dytë poetik “Dhembjes i besoj’’ për të vazhduar në krijimet nga pena e kësaj autoreje, gjithnjë duke pasur në shqetësim dhembjen reale të kolektivit dje dhe sot e ku e vënë poeten Elshanit në një sprovë për të hapura në jetë, pa u ndal në udhëkryqet e saj, por në një përkushtim të vargut poetik, të cilin tani e ka ngritur në rrafshin poetik ozonian. “Dhembje mëkati’’ është vëllimi poetik i tretë me radhë i poetes se talentuar Mirishahe Elshanit, e cila për një kohë të shkurtër arriti të ngritët në piedestalin poetik, që jo rrallë takojmë talente të tilla me një bagazh aç të çmuar të vargut poetik dhe ligjëron:
Ndoshta mos është lojë
Jeta kur provokon Me zjarr të përvëlon.
Shprehet poetja duke e marr jetën gjithnjë si provokim, nëse është vërtetë lojë apo edhe zjarr që të provokon, për të vazhduar:
Trupin copëtuar ma kanë
Pa Zot as unë nuk jam.
Dhembjet e kolektive mundohet t´i merr si të veta, të cilat janë shndërruar në plagë pa shërim, ku pranë saj dikush rri kujdestar për t´i shëruar, e kush mund të jetë më i besuari i poetes përpos hyjnive dhe pikërisht Zotit të saj. Mbetur jam copë e huaj. Sa herë veten e tradhtojmë.
Të vërtetën e atdheut, tradhtitë për tokat e copëtuara, i gjëmë si shqetësim në vargjet e Elshani, lidhja e saj për tokën dhe figurën më të ndritur të kombit tonë, Gjergj Kastriotit është një zë poetik i arsyes, që viti 2018 është quajte Viti i Gjergjit në kujtim të 550 vjetorit të tij, kujtesë kjo e artë e shumë poetëve. Edhe pse vargu i saj tani dhe më shumë e ka në shpirt dhembjen e kolektivit, kjo autore e nis vëllimin e katërt “Ëndërr e rikthyer’’ më këto vargje
Ti jeton në një botë tjetër
Aty mes hyjnive ku ka dritë
Ku paqja është me ty
Aty engjëjt të puthin në sy.
Poezia “Mos u kthe kurrë”.
Dhe vazhdon ligjërimin:
Dehem me një gotë
Mbytëm në gaz e lot
Edhe kjo botë
Zbrazëti ka plotë.
Kur në ty nuk jam unë
Jam zbrazëtia jote
Vdekja më flet me zë
Me gjuhën akull.
Secili lexues që i lexon këto poezi dhe të tjerat në veprat e kësaj poete të vyeshme do t´i dëshironte të kishte këto vargje si frymë të veta, por ja se poetja di të eci aq bukur duke qenë vetë shërimi i shqetësimeve të atdheut, ku beson në forcën intelektuale.
Trupin ma vranë të gjallë
Herë vdes, herë sikur ngjallëm
Udhën e shkronjave të arta
Lexoni nëpër plagët e mia.
Në secilën ëndërr u plagosa
Lirinë e dëshmorëve kurrë se takova
Thonë se janë vetë dielli
Aty përjetësinë e kanë.
Jeta s'është jetë
Pa gjuhë e flamur të bashkuar
Kjo plagë e thellë në zemër
E ka vetëm një emër.
Atdheu im i copëtuar
T´i verbuan sytë e diellit
Toka mbrohej nga fuqia e zanave
E ardhmja ka lindje hyjnore.
Mos më lërë gotë e zbrazur
Mos më lërë zemër thyer
Mos më lërë të krisur
Mos më lërë në jetë pa liri.
Dhe ne si gazetar lutemi për penën e poetes Elshani që vargu i saj të jetë hymë senziblilizimi për ardhmërinë e gjeneratave që do vijnë pas nesh më shpresën në një atdhe të bashkuar.