Rasti i autorit Gashi dëshmon se poezi mund të bëhet edhe duke bërë temë edhe çastet më të rëndomta, sikundër është relacioni burrë-grua.
Duke mos qenë të ngarkuara me metafora të shumta, vjershat e librit në shqyrtim, janë lehtë të përceptueshme për lexuesin. Është festë të lexuarit e librit. Madje, edhe ballinat e dizajnuara me ngjyra ylberore: bardh-verdh-kaltër-gjelbër, pa mëdyshje bëjnë atmosferë të hareshme:
“E dashur, më kujtohet ajo kohë kur e vetmja dritë
për mua
ishte hija jote, ... në jetën time erdhe
kur nuk e doja jetën!
më bëre të lumtur
në momentin e trishtimit
në kthetrat e dëshpërimit...”.
Autori, duke bërë esencë ndjenjën më të këndshme – dashurinë krijon një botë unike:
“Aty ku ne të rrimë
Të gjitha lulet
Kthejnë kokën nga ne,
Me aromë bëjnë një lëndinë...
Pulëbardhat
Mike i zëmë.”
Te ky autor hetohet një prirje për t’u ikur metaforave dhe konstrukteve që nuk janë të nevojshme për të dhënë një imazh.
Në pjesën e dytë të vëllimit poetik, autori Gashi zgjeron tematikën në disa dimensione.
“Është natë tetori
E vitit të brishtë,
Errësira krahët i ka shtrirë
Si pëlhurë mbi qytet,
Ec i shkujdesur
Mes turmës së kombinuar
me tym...”
Përgjithësisht, ky autor lë shpresën se do ta dendësojë e konsolidojë më tej vargun në botimet e tij të ardhshme, sikundër del nga vjersha: “Ëndrrat nuk do t’i shuaj”.