Poezia e Remzi Bashës është simbol i një bukurie iedale

Libra

Poezia e Remzi Bashës është simbol i një bukurie iedale

Nga: Baki Ymeri Më: 20 maj 2020 Në ora: 14:40
Kopertina e librit

Që nga krijimi i botës, poezia ka qenë një nga çelësat e artë të shprehjes së ndjenjave dhe mendimeve. Poezia ka ekzistuar në të gjitha gjuhët dhe kulturat, duke i hapur portat më të fshehta të shpirtit, duke u dhënë përgjigje të lehtë pyetjeve më të rënda. Pastërtia dhe ndjeshmëria janë guximi i dashurisë së pafund duke zhurrmuar në hapat e kujtesës.

Në pragun e dëshirës, ​​Remzi Basha pret vazhdimisht kërkimin e botës së ndjeshmërisë dhe të dashurisë. Autori përcakton mënyrën e tij të të qenurit një njeri i frymëzuar dhe i përsosur. Mendimet e poetit janë rregulluar bukur në rreshta, në mënyrë që të japin falas prirjen lirike: “Vjen nga larg/ Nga shumë larg/ Me një emër të bukur/ Nga një libër i kahershëm/ Pa e ditur/ Se një vrrushkull vese/ Do të të ulet në shuplakë/ Për të ta thënë fatin e ardhshëm/…/ Dhe ëndrrat që rrëshqitën/ Në shtratin tim/ Si një premtim i paskajshëm/ I lumturisë së përjetuar dikurë/ Tani ti ke vajtur larg/ Duke më lënë në bregun e zemrës/ Si një shami e bardhë e kapitullimit.”

Diskursi i përdorur nga Remzi Basha është i bukur, i përsosur, elegant dhe i drejtpërdrejtë, duke mos e refuzuar kurrë dritën e dashurisë, duke i shembur me fjalë muret e indiferencës, duke e refuzuar heshtjen si një mister i papërshkruar me fjalë. Kursi është i vështirë, por duke e parë me kujdes, tregon mjaft qartë pajtimin me fatin: „Do të më pëlqente/ Të të them përse në mëngjes/ Kokrrat e vesës shndërrohen/ Në gurë të çmuar/…/ Do të më pëlqente/ Të ta ofroj një tërfil/ Me katër fije/ Duke të thënë se/ Nëse do ta pranosh/ Unë do të kem/ Fatin më të madh.“

Poeti vjen para nesh me vargje të buzëqeshura kushtuar jetës, dashurisë dhe atdhedashurisë: „Nëpër shtigjet e kohës/ Shikoj i habitur se si jeta/ E dikurshme/ U shndërrua në një fanitje/ Të lavdishme/ Porsi gjaku i dëshmorëve/ Të Dardanisë kreshnike/ Përmbi plagët e atdheut tim.” Me gjithë përpjekjen njerëzore dhe me gjithë shpirtin e mbajtur në pëllëmbën e dorës së tij, ndodh me të vërtetë një hapje e gjerë e poezisë së krijuar nga Remzi Basha: „E mbaje në sy një qiell me yje/ Që notonin në oqeanin e lumturisë/ Kur shikoje se si terratiseshin pemët/ Dhe se si lulet shpërndanin/ Parfume të çiditshme për kremtime/ Kurse në fontanë uji i çlidhte/ Kuptimet e jetës.

Muzikaliteti është këtu në fijen harmonike, të lirës pëshpërit me një lirizëm të zjarrtë dhe me guximin e dashurisë së paskajshme. Në hapat e kujtesës, ngjitet, ngjeshet dhe gërshetohet ndjeshëria dhe sensualiteti. Përderisa shumë poetë shkruajnë gjatë për të thënë shkurt, Remzi Basha shkruan shkurt për të thënë shumë dhe gjatë. Për mua leximi i poezive të këtij poeti të mirënjohur, paraqet një kujdes të veçantë ndaj mendimit të shprehur dhe fjalës së shkruar, sepse ai ndërton tekste të konstruktuara me imagjinatë të bujshme, me figura stilistike, me bukuri artistike dhe me një diskurs elegant dhe të fuqishëm.

Hija e hijeshisë që i ringjall iluzionet dhe ëndrrat. Pasqyra e shpirtit poetik është simbol i hijeshive të jetës, ku zbulojmë ikona të gjalla. Poezia e Remzi Bashës është dhurata hyjnore e qetësisë së shpirtit. Jehona e një ndjeshmërie të brishtë. Prodhimi më i zgjedhur i meditimit, ku lartësohen ndjenjat. Pa kurrfarë dyshimi, Remzi Basha është një poet i mirëfilltë në kuptimin e vërtetë të fjalës.  Remzi Basha është njëri nga poetët më të shquar të Skandinavisë, ndoshta për tepër pak i interesuar ta bëjë të njohur prezencën, ndoshta për tepër modest dhe me një ndjenjë të mirë të cilësisë së tij të çmuar dhe të kërkuar në ditët tona. Poezia e tij është sa intelektuale, po aq edhe përdëllimtare. Dhe, edhe në njërin, edhe në rastin tjetër, deshifrohet në një varg të një besnikërie të padyshimtë në fjalën e vet, e shprehur dhe e kuptueshme nën zodiakun e një ylli magjik të krijimtarisë autentike.

Pa dyshim, poezia është një rrugë komunikimi, një rrugë e majave. Fusha e fjalorit të etshëm për të thënë diçka nëpërmjet ritmit, harmonisë apo përfytyrimit – siç theksonte Paul Valéry – i përshtatet në kontekst komentimit të poezisë së Remzi Bashës, krijimtaria e tij duke shkëlqyer më një harmoni të veçantë të jashtme dhe të mbrendshme, fjalët duke rrjedhur njëra nga tjetra në një natyrshmëri fort precize dhe delikate. Prej këtu, buron ajo gjendje e një fuqie të jashtëzakonshme që e zgjon lekturimi i vargjeve të tij.

Vepra e tij është e strukturuar me rigorozitet. Krijimtaria poetike e mjeshtrit nuk degdiset as në gërshetimin deskriptiv të përfytyrimeve të poetëve të panumërtqë ishin të obliguar t’i nënshtrohen cenzurës djallëzore politike të këtyre katër dekadave. Poashtu, nuk degdiset as në intimizmin pa fluturim dhe pa shkëlqim që e përbën, në përgjithësi, pala tjetër e frymëzimit në këtë perimetër gjeografik. Lehtësia nuk e kërcënon kreativitetin e këtij poeti të arrirë tashmë në maturitetin e artit të tij. Po qe se e kërkojmë në linjën sa më të afërt të universit, Remzi Basha, pa dyshim është poeti më i rëndësishëm dashurisë së kësaj dekade të fundit dhe dhe njëri nga më reprezentativët të Suedisë. (Bukuresht, 20 Maj 2020).

commentFirst article
Më të lexuarat
Sot mund të lexoni Shfletoni kopertinat