Fyodor Dostoyevsky është njëri nga shkrimtarët më të famshëm të të gjitha kohërave që i ka takuar rrymës egzistencialiste. Këtu kemi zgjedhur një pjesë të shkurtër nga libri i tij “Vëllezërit Karamazov”.
“Nuk ka asnjë dyshim që ndonjë i ri tjetër, natyrë e matur dhe e kujdesshme, ndonjë që i përmbajtur i shfaq ndjenjat e dashurisë dhe të adhurimit, një tjetër tip, që di të dashurojë jo marrëzisht, por vetëm aq sa duhet, një që di të bëjë punët me mendje në kokë, që e mat shtatë herë dhe e pret një herë, dhe tregohet kudo dhe në çdo gjë i arsyeshëm (e kjo nuk çmohet shumë), pra, një i ri i këtillë, për mendimin tim, do ta kishte shmangur atë që ndodhi me Alioshën.
Por, jua them unë, se ndonjëherë nderohesh më shumë kur i jepesh me gjithsej pasioneve rinore, qofshin ato edhe të paarsyeshme, por që vijnë si rrjedhojë e dashurisë së madhe, se sa kur nuk jepesh aspak.
Aq më keq, kur është fjala për moshën e re, kjo bëhet e papranueshme dhe nuk i zë dot besë atij njeriu, që në jetë udhëhiqet thjesht dhe vetëm nga arsyeja, nga të qenit esëll, duke e ulur kështu në maksimum çmimin.”
– Fyodor Dostoyevsky, “Vëllezërit Karamazov.
