Shumë të nderuar zonja dhe zotërinj, ngjarjet në këtë roman, si në pjesën e parë poashtu edhe në atë të dytë, e kanë të gjitha farën e së vërtetës. Pra, nuk janë të trilluara. Si të tilla, janë pjesë e jetës së personazheve, por mund të jenë edhe ngjarje që u kanë ndodhur edhe juve, të dashur lexues.
Këto zhvillohen kryesisht në qytetin Wuppertal të Gjermanisë - ku jeton edhe personazhi kryesor i romanit, Elani - dhe në qytete të tjera të populluara nga emigrantët kosovarë.
Përgjatë leximit në këtë roman, lexuesit i afrohen arenat e të buzëqeshurit, mundësitë për të mrekulluar shtjellimin dhe dëfrimin e ndjenjave.
Në njërën epokë, lexuesi takohet me ngarkesën rezolute financiare - këtë të cilen, anëtarët e familjes së vetë, ia imponojnë personazhit kryesor të veprës - për të blerë ky një shtëpi në Gjakovë dhe për të rirregulluar `thesin´ shumë të grisur financiar të familjes.
Ndërsa në etapën tjetër kohore, lexuesi inaugurohet në lidhjen intime të Elanit, të cilit, përmes intrigave, i imponohet të takohet dhe të bashkohet me një femër tejet të komprementuar kosovare. Kjo, e cila, me ndihmën e turpit kirurgjik, kryen të qepurit e organit urogjenital për të hyrë si „e virgjër" në fejesë e në martesë me burrin e ardhshëm.
Përderisa nuk janë ngjarje të trilluara, këto nuk janë as të zbukuruara.
Në pjesën e parë, shumë nga personazhët, edhe pse kanë emra e janë të identifikuar, mbajnë maska, përtej të të cilave janë fytyrat e vërteta. Prandaj edhe Elani pyet më shumë vetën se autorët e maskaradës: “Kush je ti?” Ky ecën në rrugën drejt zbulimit të maskave.
Këtu, informacionet vendimtare interpretohen shpeshherë vetëmse kalimthi dhe këto i destinohen lexuesit, i cili është i begatuar me afinitetin për të lexuar edhe ndërmjet rrjeshtave.
Në pjesën e dytë të romanit Qielli do të vijë duke u kthjelluar, edhe pse ngjarjet do të kulmojnë e ashpërsohen përgjatë zbërthimit të karaktereve.
Tekstet që e themelojnë këtë vepër, i karakterizon një gjuhë Shqipe e lartë dhe e begatshme. Besoj se qeshë i domosdoshëm në këtë prolog - ekspozé.
Do të më viente shumë mirë, nëse do të kuptoja se puna e krijimtarisë s‘ime letrare akceptohet pozitivishtë nga ju, meqenëse juve kjo ju pëlqyen dhe ju argëton. Nëse vepra e ime ju impresionon për t‘a lexuar në tërësi, me dëshirë ju informoi se ju romanin e sipërpërmendur mundeni te unë të e porosisni. Pjesa e parë e romanit kushton 19,90 Euro, kurse pjesa e dytë 21,70 Euro.
Kontaktin me mua mund të e ndërtoni përmes E-Mail-it; [email protected]
Me nderime dhe respekt
Arber Shabanaj
ROMANI "KUSH JE TI?
(Provë leximi nga romani im „Kush je ti?“ - pjesa e I-rë & e II-të e kësajë vepre)
Kapitulli IV
E premte, 24. Janar 1997
E kjo, ndërsa Elani ia thithte e thithte gjinjtë, lëshonte `ah-et´ e veta dhe kalonte akoma më tepër në ekstazë. Madje, hera-herës, thonte edhe fraza të pa kuptimta.
„I kamë të vegjël, shumë të vegjël, kujdes, shpirt.”, thonte kjo, ndërsa dora e saje ia lëmonte Penisin.
„Këta janë gjinjtë e tu, janë për mua...”
„Jamë e dobët, Elan, ndoshta shumë e dobët, mirëpo nga një recept për dobësim, që kamë përdorur, do të shtojë edhe disa kile e atëhere do të rrijshë ditë-natë mbi mua!”
„Shshsht... kjo që je, je e imja, mos u brengos!“
U dëgjuan trokitjet e fqinjëve, me të cilët ky kufizohej.
„O Zot, më mbyte, kriminel!“, ankohej kjo dhe e afronte edhe më shumë nga vetja.
„Ta heq?“, bëri provokimin e tijë karakteristik për femrat që i ankonin kësisoji.
„Oh, jo, jo... shpirt... por e ke shumë të madhë... shumë të madhë...“
„Shumë të madhë, shumë të madhë!”, i shungullonte Elanit në vesh konstatimi i saje, konstatim ky, që këtë e bënte të besonte në atë, në çfarë ky dyshonte - kur ia futi organin brenda - gjatë hapjes `së cipës´. Se kjo kishte parë edhe organe nga të tjerë meshkuj, përderisa arrinte të përcaktone se ky e kishte shumë, shumë të madhë, se Nusha pati dhimbje të forta, por edhe Elani e kuptoi se diçka u ç’thur, por jo cipa e virgjërisë. Madje, kur Penisi i tijë e kaloi këtë prak, organi i Nushes nuk ishte i një vajzeje të virgjër... Pra, ishte i përpunuar dhe cipa e vajzërisë e rirregulluar nga kirurgu, saqë organi i tijë hynte e dilte jo si ai që çanë borën i pari, por si ai që ecën nepër shtegun e borës, të hapur nga të tjerët.
Ia bëri adetin e burrit, kurse kjo merrte frymë shumë thellë dhe, përmes një orgazme që zgjati nga të dytë, menduan se: Kjo dëshmoi virgjërinë e saje e ky ndërhyrjen kirurgjikale të dikurshme! Ishin shtrirë të dy në shpinë.
Ky nuk tha asgjë, ndërsa kjo u ngrit në vithe, mandej edhe nga shtrati. Por sa u largua tre hapa, ktheu kokën kinse kot dhe i tha:
„Uaaa!“
Disa pikla gjaku kishin mbetur në çarçaf.
Uji po rrjedhte në kanalin e bisedës, që ajo vetë e hapi, por e cila tani edhe Elanit shumë po i interesonte.
„Dëgjo, Nushe! Ti e dinë se unë e kamë të kryer shërbimin ushtrarak. Në banjot masive të ushtrisë laheshim 50 veta përnjëherësh, të gjithë lakuriq. Por as që më kanë shkuar sytë tek organi i shokëve! Lahesha, fshihesha e vishesha, pa e patur mendjen e as syrin tek tjetri. Fort mirë e din se mua nuk më interesojnë punët e as paraqitjet e të tjerëve, aq më shumë intimitetet, të cilat mashkulli i ka për vete e për partneren e vetë.”
„E sa centimetra do të jetë ky hamshori yt?”, pyeti sërish Nusha.
Elani nuk e zgjati. Në një fijok të komedinës mbante rastësisht një metër, të cilën e nxorri dhe ja dha kësaje. Kjo ia mati organin.
„Plotë 24 centimetra!”, tha Nusha.
„Po ky brenda pi... tim fryhet e zgjatet edhe më!”, tha kjo dhe e përfshiu kokën e këpurthës në gojë, të cilën nisi t’a lëpinte me gjuhë.
Dikurë ky e tërhoqi Penisin, ia çoi këmbët kësaje e ia mbështeti mbi supe dhe penetroi si për shtatë palë qejfe!
„Hë, Nushe, sa është?”
„Po tani?”, pyeste ky tek pomponte.
„Më shumë, më shumë! E ndjejë, se është bërë më i madhë!”
„Pa më thuaj, Nushe, a ka Penis më të madh se t’imin?”
Kjo nuk i ktheu përgjigje. Bëri sikur i erdhi orgasma. Mbase e kishte kuptuar `llapsusin´, që e kishte bërë - mbi madhësinë e organit të tijë - por e dinte, se `fjala që del prej gojës e plumbi që del prej pushkës nuk kthehen më´.
Shihte nga Nusha dhe nga maska bri kupës së qelqtë të shushunjave. Qenë dy simbole, pas të cilave fshiheshin dy të vërteta.
„Nushe, më duket se po konsumon shumë duhan! Njerëzit që konsumojnë shumë duhan, i mundon diçka!”, tha ky.
Kjo i dogji Nushes.
„Po, është e vërtetë. Më djeg fakti se a më don ti, aq sa të dua unë, shpirt dhe, qëkurë u lidhëm bashkë, a ke arritur t’i harroshë vajzat që ke njohur, ashtu siç më kë premtuar.”
„Edhe pyet!?”, nisi tani ky të aktrojë.
Ia hoqi cigaren nga dora, ia shtypi kokën dhe ia lëshoi një të puthur sa e la gati pa frymë. E teksa bënte veprime që t’i largonte Nushes çdo dyshim tek mosbesimi i tijë, sytë tani e parë i shkonin tek maska, por edhe tek fakti, se kjo nuk ishte një çupëlinë e sapo dalur nga kutia shtëpi.
Tani Elani, edhe pse i lodhur, duhej të lëshonte kofën në pus e të mbushte ujë, sa të shuante etjen. Kjo këtë e donte. Donte seks, seks, seks!
„O Zot, o Zot! Sa të mirë e ke! Më kënaqe, nuk duroj dot! Jepi! Jepi sa të mundesh!“
Nusha e përvëluar, e tërhiqte këtë pas çdo pompimi që i bënte. Po edhe Elani tani ishte ndezur.
„O shpirt, o llokum me arra! Jepi e mos u ruaj! M‘a derdh brenda e t‘a bëjmë një fëmijë! Bëma një bebe, Elan, kështu, të bukur, si ti e si unë! Me yll e me hënë!”
Po nëse Nusha ishte mjeshër në kontaktet seksuale, ky ishte kryemjeshtër dhe frenat i kishte të forta, me një Alkohol të pastërt e të rrallë. Ndaj Sperma, që i erdhi në grykë, tani që ia kishte hequr nga Vagina, me shpric fluturoi ne fytyrën e saje!
„M‘a lër t‘a thithë, shpirt, m‘a lër ta thithë. Një herë tjetër dua të ma derdhësh brenda, që sa më parë të kemi fëmijën tonë! Ç‘do të doje ti, djalë apo vajzë?!”
„Vajzë!“, tha ky, që të mbulonte ç’do gjurmë të hapave të mëvonshëm që do të hidhte.
„Vërtetë!? Je i vetmi kosovar që dashtka vajzë, se të gjithë duan djem, djem e vetëm djem!“
„Por ti e din, shpirt, se unë nuk jamë si të tjerët...“E ndërsa kthente këtë përgjigje, me vete thoshte: „Kurrë, moj `kuçkë´, që po e ditke aq mirë, se edhe ç’është e derdhura brenda, se e paskam të madhë, se edhe Sperma u thithka... E si mundem unë të kemë një vajzë me ty? Ç’edukatë do i japësh ti? Kurrë!”
