Ka njerëz që na duan në tërësinë tonë. Ata që na mirëpresin me buzëqeshje dhe përqafime të sinqerta. Që ushqejnë ndjenjat tona, të cilët duan të vizitojnë vendet ku ne kemi qenë shpeshherë. Njerëzit që do të mbeten përgjithmonë në jetën tonë.
Ka njerëz që nuk duan gjithçka që ne kemi. Që nuk e vlerësojnë shoqërinë tonë, ata që shmangin edhe vendet ku ne kemi qenë shpeshherë. Njerëz të cilët nuk na pranojnë me entuziazëm, të cilët nuk e kthejnë atë që u japim. Njerëzit që nuk na duan.
Jeta jonë është kaq e vrullshme, plot angazhime pune që marrin pjesën më të madhe të ditës sonë, se koha e lirë nuk meriton të humbet. Shpenzimi i saj me njerëzit e duhur, me ata që e çmojnë atë dhe që na duan është e vetmja mënyrë për t’i dhënë vlerë dhe kuptim. Nuk mund t’u pëlqesh të gjithëve. Dhe mund të jetë e vështirë ta pranosh. Por kur nuk ka reciprocitet, marrëdhëniet bëhen të lodhshme dhe frustruese.
Është e kotë të përpiqesh t’i bësh ato gjithsesi. Ne duhet të kemi forcën për t’i mbyllur ato, për të ruajtur dinjitetin dhe respektin për veten tonë. Është e domosdoshme të shkojmë përtej asaj që nuk po funksionon, gjë që e çmon vlerën tonë. Është e domosdoshme të tregohet vetë-respekt. Kur jemi të vetëdijshëm për atë që meritojmë, bëhet shumë më e lehtë të mos shqetësohemi për kënaqjen e të gjithëve.
Duhet ta duam veten të mos e pranojmë padukshmërinë në jetën e të tjerëve, të mos përpiqemi të qëndrojmë me çdo kusht në vendet ku nuk jemi të dashur. Miqësia nuk mund dhe nuk duhet të imponohet. Nuk është e nevojshme të shpresojmë për dashurinë e atyre që mezi kujtojnë ekzistencën tonë. Eliminimi i gjithçkaje që na bën “të padukshëm” na bën më të vërtetë, më të gatshëm për të njohur ndjenjat e sinqerta dhe reciproke.
Do të ketë nga ata që do të na duan në tërësinë tonë dhe nga ata që nuk na duan në gjithë tërësinë tonë. Do të ketë njerëz që do të na mirëpresin me dashuri dhe entuziazëm. Do të ketë të tjerë që mezi do të tolerojnë praninë tonë. Për aq kohë sa do të ruajmë të paprekur dinjitetin dhe respektin për veten, do të kemi njerëzit e duhur pranë vetes. Të vetmit që do ta pasurojnë jetën tonë duke e bërë atë më të mirë. Të vetmit që do të mbeten përgjithmonë.
