Njerëzit që ankohen gjithmonë janë viktima të vetes më shumë se rrethanat. Ata vjedhin energji, derdhin burimet tuaja mendore dhe emocionale. Ata ju marrin frymën.
“Të jesh hero i jetës tënde, jo viktima e zgjedhur”, sugjeroi Nora Ephron, një shkrimtare amerikane. Një frazë që kap përsosmërisht kuptimin dhe qëndrimin që duhet mbajtur me njerëzit ankues. Të cilët janë shumë dhe me të cilat çdo marrëdhënie duket e vështirë.
Le të ballafaqohemi me të: secili prej nesh ka bërë ndonjëherë rolin e viktimës, por episodet sporadike janë shumë të ndryshme nga ata që jetojnë në “mënyrën e vajtimit”. Qëndrimi i njerëzve që ankohen nuk është gjithmonë i vetëdijshëm, sidomos kur kjo mënyrë e të qenit bëhet kronike, pothuajse e natyrshme. Ata madje përfundojnë duke simuluar situata që nuk janë të vërteta, duke shpikur fakte dhe episode që nuk ekzistojnë, në mënyrë që të shfaqen si viktima të paracaktuara.
Njerëzit që ankohen vazhdimisht kanë disa karakteristika të përbashkëta
Sjellje të ngjashme, pavarësisht nga shkaqet që shkaktojnë këto qëndrime. Një faktor i përbashkët i njerëzve të padëshiruar është shtrembërimi sistematik i realitetit, qoftë kur ata komentojnë mbi një lajm ose mbi politikën dhe kur përmendin përvojën e tyre.
Për këta njerëz është gjithmonë faji i dikujt tjetër, i fatit të pafavorshëm, të kokës kurban të zgjedhur për përgjegjësi morale për çdo të keqe. Nga kjo, hapi për t’u bërë individë të panënshtruar ndaj ndonjë këshille, të neveritshme, madje edhe të dhunshëm është me të vërtetë i vogël. Njerëzit që ankohen kthehen në lëndë ndonjëherë të rrezikshme.
Si t’i identifikojmë shpejt njerëzit ankues?
Së pari janë ata që, pavarësisht mosnjohjes së një teme, fillojnë menjëherë me kritika, shpesh sipërfaqësore. Ata që, në afat të gjatë, vjedhin të gjithë energjinë.
Hapi i dytë është ta transformosh menjëherë subjektin me rastin e diskreditimit, kritikës.
Së fundi, siç pritet, ata kurrë nuk janë në gjendje të kryejnë edhe vetë-kritikën më të vogël, duke hedhur poshtë çdo detaj nga dërguesi që mund të zbulojë edhe përgjegjësinë e tyre.
Cili qëndrim është i përshtatshëm dhe i këshillueshëm për t’u mbajtur?
S’ka dyshim se ai kryesor është të shmanget bllokimi në shtrëngimet e tyre mendore.
Së dyti, është e rëndësishme që njerëzit ankues të kuptojnë se jeni gati t’u jepni një dorë, por duke specifikuar se nuk doni të humbni kohë ose energji.
Është thelbësore që një subjekt i tillë të perceptojë një ndryshim në mentalitetin dhe karakterin e tillë që ta tërheqë menjëherë, nga zbatimi i skenarit të tij. Mos harroni se njerëzit që ankohen, kur përballen me një qëndrim të qetë por të vendosur, tentojnë të humbasin shumë nga entuziazmi i tyre destruktiv.
Të bëhesh hero i jetës së dikujt dhe jo viktimë e paracaktuar, është ajo që njerëzit duhet të kuptojnë.
