Njerëzit e pakënaqur kanë specialitetin e tyre: të mallkojnë të tjerët. Le të zbulojmë se si t’i njohim dhe t’i shmangim ato.
Secili prej nesh është unik, ka gjurmën e vet, veçantinë e vet, një specialitet të vetin në çdo kohë, zgjuarsia dhe përkushtimi janë të thella. E pra specialiteti i të palumturve është mbi të gjitha një: ai i mallkimit të të tjerët.
‘Të qenit i lumtur është e lehtë, por të mësosh të mos jesh i pakënaqur mund të jetë e vështirë’. Wayne Dyer.
Nuk mund të themi se arritja e lumturisë është e lehtë. Me siguri për shumë njerëz rruga për të mos qenë e lumtur, në ditët tona, është një sfidë e përditshme. Ne hapim gazeta, lexojmë lajme, të cilat na tregojnë për gjestet, veprimet, rrethanat që përshkruajnë qeniet e zemëruara, të lodhura dhe të zhgënjyera, të frustruara dhe xhelozuara.
Secili prej nesh ka nevojë që të apelojë për burimet më të mira për t’i shpëtuar kësaj gjendjeje mendimi, për t’u tërhequr në doza të mëdha optimizmi dhe vullneti për të shmangur rënien në trishtim, në mënyrë që të mos ndjehemi të palumtur. Në mënyrë që të mos biem në tundimin për të zili ndaj tjetrit, për t’u përpjekur për t’i zhgënjyer ose shkatërruar ato. Në tundimin për të mohuar.
Si sillen dhe çfarë mendojnë?
Duke thënë këtë, është e përshtatshme të thuhet se ky kusht nuk duhet të merret si i mirëqenë, prandaj është mirë të përkufizohet se çfarë mendojnë të pakënaqurit, si sillen. Sepse një nga detyrat që mund t’i japim të gjithëve është të ndihmojmë, duke shmangur rënien në grackën e kësaj gjendjeje ekzistenciale. Njerëzit e pakënaqur nuk pëlqejnë ndryshimet, përkundrazi e kundërshtojnë atë. Sot bota jeton në një ndryshim të vazhdueshëm, dhe sigurisht që nuk mbyllet në një lloj kulle që shmang krahasimin me të. Pranimi i kësaj dhe duke punuar për ndryshime pozitive, është qëndrimi i drejtë dhe inteligjent për veten, për ata që vazhdojnë të ndjehen gjithmonë të pikëlluar dhe të pakënaqur.
Dallimet mes njerëzve të lumtur dhe të kënaqur dhe atyre të pakënaqur
Të lumturit ballafaqohen me idetë, me mundësitë, nga ana tjetër të pakënaqurit kritikojnë, shkatërrojnë. Në këtë mënyrë ata humbin shumë energji pozitive që mund ta përdorin në mënyra më konstruktive. Njerëzit e pakënaqur kanë specialitetin për të gjetur gjithmonë një kokë turku. Ata janë gjithmonë të gatshëm të marrin përgjegjësinë për atë që nuk funksionon për dikë tjetër. Asnjëherë nuk bëjnë pyetje për atë që kanë bërë, ose po bëjnë.
Dallimi thelbësor luhet pikërisht në temën e përgjegjësisë dhe angazhimit individual. Një person pozitiv përpiqet të shohë një mundësi në çdo fushë, ndërsa njerëzit e pakënaqur ulen, kryqëzojnë krahët dhe fillojnë të ankohen. Në këtë botë kaotike, të ndërvarur, është e përshtatshme të dimë se si të përqendrohemi në objektivat prioritare. Ky është specialiteti i të lumturve. Të pakënaqurit, nga ana tjetër, janë të humbur në një mijë polemika, fjalime që shpesh janë boshe dhe pa përfitime. Mallkojnë ata që konsiderohen më me fat, më të aftë, më të talentuar.
Njerëzit e lumtur dinë të falin dhe të vazhdojnë rrugën, ndërkohë që njerëzit e pakënaqur mbajnë një grindje të vazhdueshme, një zemërim, shumëvjeçar. Duke përfunduar, në këtë mënyrë, të mos jenë arkitektët e jetës së tyre, por të burgosurit e asaj që i bën ata të pakënaqur dhe të paaftë për të ndërtuar qetësinë dhe ndjenjën e tyre të jetës.
