Sjelljet e rrezikshme tek adoleshentët

Life style

Sjelljet e rrezikshme tek adoleshentët

Më: 14 tetor 2019 Në ora: 13:13
Foto ilustrim

Antropologu David Le Breton ka studiuar sjelljet e rrezikut tek adoleshentët. Ai e bëri këtë në dritën e një perspektive humaniste, duke marrë parasysh faktorë të shumtë, siç janë pavlefshmëria ekzistenciale dhe presioni ndaj të cilit i nënshtrohen shumica e të rinjve në botën moderne.

Ne flasim për sjellje të rrezikshme kur një person ekspozon veten ndaj rrezikut në mënyrë vullnetare dhe të përsëritur. Ky rrezik ka të bëjë me mundësinë e testimit të integritetit fizik ose mendor të një personi, madje edhe të jetës. Ata që e pranojnë këtë sjellje nuk i japin asaj një arsye të vlefshme që e justifikon atë.

Adoleshenca është një fazë veçanërisht e prirur ndaj sjelljes së rrezikshme. Midis këtyre dallohen, marrëdhëniet seksuale të pambrojtura, sportet ekstreme, sfidat mes moshatarëve dhe sjelljet e ndryshme që rrezikojnë sigurinë e tyre, të tilla si ecja me makinë me shpejtësi të tepruar ose hyrja në zona ose komunitete të rrezikshme.

Sjelljet e rrezikut dhe adrenalina

Adoleshentët shpesh bëjnë sjellje të rrezikshme duke deklaruar se ato janë përvoja të mbushura me adrenalin. Ata e shohin si pozitive të përjetojnë emocione të forta, duke pasur parasysh që, në sipërfaqe, kjo i bën ata të ndjehen më të gjallë. Ata e konsiderojnë atë pothuajse si një simptomë të “jetës së gjallë dhe me intensitet”.

Edhe pse adoleshenca mund të jetë një fazë e vështirë, në të cilën eksplorimi është një përbërës thelbësor, jo të gjithë të rinjtë janë të shtyrë nga e njëjta dëshirë për të eksploruar kufijtë ekstremë. Për më tepër, jo të gjithë kanë atë ndjenjën e “humbjes së jetës” nëse nuk sillen në këtë mënyrë. Janë të shumta lajmet që raportojnë vdekjen e një adoleshenti për shkak të një prej këtyre sjelljeve të rrezikshme.

Evolucioni i sjelljeve të rrezikut

Deri vetëm disa dekada më parë, kjo dëshirë u kanalizua në mënyra të tjera (sjellja e rrezikshme është e ndjeshme nga modelet). Për më tepër, sipas antropologut David Le Breton, këto sjellje janë kapur që në vitet shtatëdhjetë. Sipas mendimit të tij, sjellja e parë e rrezikshme për tu manifestuar ishte varësia nga droga. Droga ka filluar të jetë sinonim me rininë që nga vitet gjashtëdhjetë dhe rreth viteve shtatëdhjetë ishte bërë praktikë e zakonshme. Më vonë u përhap një lloj epidemie anoreksie, e cila ndodhi në dekadat e fundit të shekullit të 20-të.

Raportet e para të autorëve të masakrës adoleshente datojnë që nga vitet nëntëdhjetë. Në ato vite u bënë gjithashtu zakon tatuazhet he pircing një mënyrë e dhimbshme, por e pranuar. Vitet e fundit është shfaqur një valë tjetër e sjelljes së rrezikshme. Sfidat shqetësuese të nisura në rrjetet sociale. Në fund, ka nga ata që bien në kontakt ose bashkohen me grupet ekstremiste.

Çfarë ndodh me këta të rinj?

Le Breton tregon se bota bashkëkohore gjen sjellje të rrezikshme për një arsye kryesore: për të sfiduar veten. Ekziston një deinstitucionalizim i përgjithësuar në shoqëri. E para nga institucionet në rënie është familja. Nuk është më një bërthamë që i kornizon të rinjtë në një klasë, në vlera dhe që u jep atyre kufij. Diçka e ngjashme po ndodh me institucionet e tjera shoqërore, si kisha, shkolla, politika, etj. Të gjithë këta agjentë socialë nuk paraqesin më një pikë referimi për brezat e rinj. Përmes sjelljeve të rrezikut, shumë të rinj përpiqen të gjejnë ato kufij të panjohur, kufijtë e asaj që është e tolerueshme dhe çfarë jo. Por ata nuk i gjejnë as në këtë mënyrë.

Kur një fëmijë nuk ka pikë referimi ose këto nuk janë të njëtrajtshme, marrëdhënia e tij me botën është e bazuar në themele shumë të brishta. Ai fillon një udhëtim në kërkim të kuptimit të jetës, i cili shpesh kulmon në ato eksplorime të rrezikshme. Shumë fëmijë sot rriten nën të njëjtën çati si prindërit e tyre, por vite dritë larg tyre. Ata nuk kanë nevojë të jenë vazhdimisht përkrah tyre, por ata duhet të jenë të pranishëm në jetën e tyre. Dhe në shumë raste, kjo nuk ndodh.

Sot mund të lexoni Shfletoni kopertinat