Zilia është një sëmundje moderne dhe prek shumë njerëz që dëshirojnë të kenë atë që të tjerët kanë dhe jo vetëm kaq, ata gjithashtu duan që të tjerët të mos e kenë atë!
Në ditët e sotme objektet materiale ngjallin zili, madje edhe një emocion që nuk mund të blihet: lumturi! Dhe nëse, në teori, lumturia është ngjitëse, për disa njerëz lumturia e të tjerëve ngjall zili dhe lind ndjenja e urrejtjes.
A ju ka ndodhur ndonjëherë të shprehni lumturinë tuaj dhe dikush ju tha të “kontrolloni fjalët tuaja”? Apo ndoshta dikush u përpoq të minimizojë një çmim që morët në punë ose një kompliment që morët dhe shijuat? Epo, ai nuk e bëri atë sepse kishte një dhimbje koke ose sepse ju ishit në një mjedis që mbase kërkonte heshtje, ai e bëri atë vetëm nga zilia, për t’ju lënduar. Ai donte të frenonte gëzimin tuaj me qëllim, t’ju bënte të ndiheshit keq, ai dëshironte t’ju bënte të ndiheshit fajtorë.
Njerëzit që sillen në këtë mënyrë kanë tendencë të kenë zili njerëzit e lumtur ose përpiqen të frenojnë gëzimin e tyre, kjo ndodh sepse ata janë thellësisht të pakënaqur, i urrejnë njerëzit dhe kanë zili gjithçka. Njerëzit e pakënaqur urrejnë njerëzit e lumtur dhe zemërohen me ta, duke u përpjekur të shfaqin mbi ta zhgënjimet e tyre të brendshme.
Ajo që fshihet në thellësinë e psikikës së njerëzve që e kanë zili gëzimin e të tjerëve, është fakti i të qenit inferior, ata vazhdimisht e krahasojnë veten me të tjerët dhe ata mendojnë se kurrë nuk do të jenë në gjendje të kenë atë që kanë të tjerët.
Ne nuk biem në grackë, nuk heqim dorë nga momenti ynë i gëzimit për shkak të komenteve të njerëzve ose pamjes së tyre. Ne nuk u japim energjinë tonë këtyre vampirëve, sepse kjo është ajo që ata bëjnë: ata vjedhin lumturinë dhe energjinë tonë, në fakt, kur kemi të bëjmë me njerëz të ngjashëm, ndihemi të lodhur. Për të mos u infektuar nga këta njerëz toksikë, le t’i shmangim ata sa më shumë që të mundemi dhe nëse ata janë pjesë e mjedisit tonë të punës ose familjes, vendosim kufij, përdorim “po” dhe “jo”.
