Imagjinoni sikur jeni duke përjetuar dashurinë e jetës, sepse ke gjetur partnerin ideal, njeriun që rezonon thellësisht shpirtin tuaj. Shpirti që di të lexojë brenda teje, që ju kupton dhe vlerëson plotësisht për atë që jeni.
Elena Puntaroli, autore dhe themeluese e blogut të saj, ku ndan herë pas here me lexuesit opinione por edhe analiza sa i takon bashkëbisedimeve që ka me çifte në klinikën e saj, së bashku me Lorenzo Sbrinci, të Cascate di Luce ka një qasje të sajën në lidhje me interesin që kanë çiftet për një bashkëjetesë të shëndetshme. Ajo krijoi një kurs krijues për burra dhe gra, të cilët ndjejnë dëshirën për të gjetur partnerin e tyre ideal apo shpirtin binjak, atë person që është bërë me të vërtetë për ta, përshtatjen e përsosur, marrëdhënien ideale.
… E kisha këtë dëshirë për një kohë të gjatë, e kërkova këtë marrëdhënie jashtë, në botë, pa e gjetur; sepse nuk e dija se para se ta manifestoja atë jashtë, më duhej ta gjeja brenda meje. Kështu që bëra një punë kërkimore të brendshme, e cila më bëri të kuptoj se nuk ishte e mjaftueshme ta doje personin, sepse shumë përdorin Ligjin e Tërheqjes duke menduar se mjafton të mendosh për atë që dëshiron, por shpesh gjenden duke menduar për mungesën, kështu që në vend që të përqendrohen në ekzistencën e dëshirës, ata e gjejnë veten duke u fokusuar në mungesën e saj, sepse nëse nuk njihet mirë ky mekanizëm dhe mënyra se si funksionon, ndryshimi nganjëherë mund të jetë aq delikat saqë mund të kaloni nga një status në tjetrin.
Pra, mësimi i këtij mekanizmi është me të vërtetë themelor, sepse nëse e kuptoni, ju shfaqni dëshirën tuaj, partnerin tuaj, por nëse zgjat me shumë përpjekje, nëse prisni një kohë të gjatë dhe partneri juaj nuk është ende atje; kjo do të thotë se pa e ditur ndoshta, jeni përqendruar në anën tjetër, pra, në mungesë të asaj që dëshironi, dhe kjo sikur ju ka larguar nga ajo që ju më së shumti donit paradoksalisht. Marrëdhënia ime e fundit, ajo që kisha përpara se të takoja Lorenzon, partnerin im ideal, ishte shumë e rëndësishme për mua, sepse më bëri të kuptoj aq shumë, krahasuar me mua dhe asaj që dëshiroja. Nuk isha krejtësisht e dashuruar, le të themi, edhe pse kisha ndjenja të forta dhe shumë të bukura, por nuk ishte një dashuri shumë e thellë.
Kjo më bëri të kuptoj që në të vërtetë nuk ishte ajo që dëshiroja. Unë doja një ndarje prej 360°. Jam një person që dëshiron të shprehë veten jo 100%, por 300% dhe me këtë person ndjehesha pak e frenuar, e tërhequr, e kufizuar dhe kështu vendosa që ta falënderoja për atë që ishte dhe më pas do ta lejoja të shkonte, sepse dëshiroja vërtet të isha më e sinqertë me veten dhe me të. Dhe kështu bëra. Isha në atë marrëdhënie, sepse kisha frikë se nuk do të mundesha të gjeja një person që të mund të më rezononte plotësisht me shpirtin tim, kështu që duke pasur këtë frikë, besoja në njëfarë mënyre se duhej të kënaqesha, sakrifikohesha, të bëja kompromise, ashtu siç dëgjoja edhe nga njerëzit që përsërisnin: në marrëdhënie ka kompromise, sakrifica, etj.
Nuk u kthye kurrë aq shumë tek unë, por kohën në të cilën e kam jetuar këtë marrëdhënie, e kam pranuar deri kur nuk ishte më qartësisht ai sinjal brenda meje që tha, në rregull, do të qëndroj vetëm, nuk më intereson, por të paktën jam e angazhuar me dëshirat e mia, me atë që dua, dhe shkoj për atë që dëshiroj me të vërtetë. Nuk më intereson se kur do ta gjej, por jam e sigurt se mund të jetë këtu, sepse Universi vendos një dëshirë brenda teje, sepse dëshirat nuk janë kurrë të rastësishme. Kjo do të thotë që ekziston edhe mundësia për ta realizuar. Kështu që, nëse jeni të vetëdijshëm, keni mundësinë për të shfaqur atë që dëshironi. Dëshirat nuk janë thjesht gjëra, nga më të voglat tek më të mëdhatë. Çdo dëshirë e ka kuptim.
Në momentin në të cilin vendosa të qëndroja afër asaj që ndjeja, pra të mos ndikohesha nga fjalimet e të tjerëve për kompromise ose për të pranuar një marrëdhënie, fillova me të vërtetë të krijoja një marrëdhënie me veten time dhe të zbuloja stilin tim të energjisë ose gjurmët e shpirtit tim, se cila jam në të vërtetë. Fillova të vishja më shumë ngjyrat e mia, të kërceja më shumë, të luaja me retë, të ecja në dëborë në male. Fillova të bëja gjithçka që më jepte gëzim, dhe ishte një moment ushqimi i madh ushqyes, ku ndihesha me të vërtetë në dashuri me veten time, sepse fillova të ndjeja kënaqësinë e zbulimit gjithnjë e më shumë të asaj se kush isha, kush ishte Elena?!
Ishte një takim i jashtëzakonshëm, sepse ishte siç e dëshiroja, dhe ndoshta më shumë, sepse në fund realiteti na befason. Është gjithmonë më e bukur se imagjinata (e pabesueshme, por e vërtetë). Ishte një ndryshim i plotë në jetën time. Patëm kohë të njihnim njëri-tjetrin, të fillonim të jetonim së bashku, të udhëtonim, të martoheshim, të vazhdonim të udhëtonim dhe pastaj të punonim së bashku. filluam të shkruajmë libra dhe të japim mësimdhënie. Kjo në mënyrë të qartë është pjesë e qëllimit tonë, është një nga arsyet pse jemi së bashku.
Nuk kam fjalë të vlerësoj gjithçka që kjo marrëdhënie donte të thoshte, gjithçka që është akoma kjo marrëdhënie, gjithçka që më bëri ta zbuloj atë, gjithë të mirën dhe dashurinë që solli në jetën time. Dhe nga kjo hapësirë që kam pasur dëshirën për të krijuar një video-kurs për të ofruar instrumentet për njerëz të tjerë si unë që kanë këtë dëshirë të madhe, për ta bërë rrugën pak më të lehtë. Po të kisha pasur akses mbi këto mësime rreth moshës 20 vjeç, rruga do të kishte qenë më e lehtë, por gjithçka është e përsosur, sepse ka gjithmonë sinkronizime, nuk ka dyshim.
