Shpesh takojmë njerëz që nuk kanë durim apo tolerancë për fëmijët e njerëzve të tjerë, shpesh ne jemi vetë ata njerëz.
Ne mund të mendojmë se të gjithë duhet të kujdesen për fëmijët e tyre dhe nuk kemi asnjë detyrim ndaj fëmijëve të tjerë, edhe nëse ata janë pjesë e familjes sonë dhe, sa herë që ata duhet të jenë nën mbikëqyrjen tonë, ne veprojmë ftohtë me ta.
Në këtë kuptim, një gjë që duhet të kemi në mendje sa herë që bashkëveprojmë me fëmijët është mënyra se si duam që njerëzit t’i trajtojnë fëmijët tanë.
Ne nuk duhet të trajtojmë keq fëmijët e tjerë, sepse secili nga qëndrimet tona ndaj këtyre fëmijëve shërben si një parametër për trajtimin që do t’u ofrojnë fëmijëve tanë.
Ne duhet të mendojmë se çdo fëmijë, pa marrë parasysh sa i çrregullt apo i keq, është pjesë e një familje dhe pasqyron vetëm atë që ai mëson në shtëpi. Ne duhet t’i respektojmë ata, sepse ata janë njerëz si ne, vetëm më pak përvojë.
Ekspozimi i fëmijëve në situata të rrezikshme, abuzime emocionale apo edhe rreziqe fizike është plotësisht çnjerëzore dhe e dëmshme. Ata janë akoma në zhvillim dhe gjithçka që bëjmë ne do të ndihmojë në formimin e personalitetit të tyre dhe mënyrën se si ato lidhen me botën.
Empatizohuni, vendoseni veten në vendin e të vegjëlve, gjithmonë trajtojini ashtu siç dëshironi që njerëzit t’i trajtojnë fëmijët tuaj.
Ne të rriturit jemi shembulli që fëmijët do të ndjekin dhe, edhe nëse nuk jemi prindërit e tyre, ne mund të ndikojmë pozitivisht mbi ta nëse dimë t’i trajtojmë në mënyrën e duhur. Në këtë kuptim, ne duhet të bëjmë gjithmonë çmos për të dhënë një shembull të mirë në jetë.
