Çfarë lloj prindërish jeni ju? A ndjeheni shumë të shqetësuar apo preferoni t’i lini fëmijët tuaj të bëjnë zgjedhjet e tyre dhe të bëjnë gabime? A e dini se personaliteti juaj gjithashtu mund të pasqyrohet në diçka “reale” si organizimi i shtëpisë? Disa njerëz që duan të kenë kontroll mbi jetën dhe gjërat e tyre duan që shtëpia të jetë gjithmonë në mënyrë të përsosur.
Si jeton zakonisht në shtëpi me fëmijët tuaj? Psikologjia është e qartë, kjo zgjedhje mund të ketë efekte të pandërgjegjshme mbi karakterin e fëmijëve. Mario Sergio Cortella, shkrimtar edukator dhe filozof, thotë se të kesh një shtëpi të përsosur, do të thotë të përfaqësosh një dimension realiteti që nuk korrespondon me kaosin e jetës reale, atë që takohesh sapo të largohesh nga shtëpia e rehatshme.
Jo gjithmonë çrregullimi do të thotë papastërti ose mungesë e higjienës, sasia e duhur e çrregullimit, përkundrazi, është diçka e domosdoshme dhe fiziologjike, është demonstrim i përsosur se në jetë asgjë nuk është 100% perfekte dhe se nga çrregullimet e vogla të përditshme mund të ndodhë diçka e bukur. A keni gjetur ndonjëherë, rastësisht duke kërkuar diçka tjetër, një kujtim të vjetër dhe të çmuar?
Sipas psikologut, edukimi i fëmijëve dhe lumturia e tyre shkojnë krah për krah me menaxhimin e mjedisit në të cilin ata rriten dhe jetojnë. Prindërit duhet së pari të kuptojnë fuqinë e “çrregullimit” ose papërsosmërisë si metaforë të realitetit dhe si mund të ndikojë në jetën e përditshme të fëmijëve të tyre. Qëllimi i lirë për të jetuar në shtëpinë tuaj jo si një vend aseptik dhe i përsosur, por si një vend për të eksperimentuar me gjëra të reja, për të shpikur aventura të reja, për të luajtur dhe për të qeshur me fëmijët.
Për fëmijët që jetojnë në një vend që duket sikur ka dalë nga një revistë dizajni mund të jetë destabilizuese për një sërë arsyesh. E para është se ky vend nuk pasqyron të gjitha të tjerat me të cilët merren çdo ditë: nga baret e mëngjesit deri tek kopshti i fëmijëve asgjë nuk është aq i pastër dhe i saktë sa në shtëpinë tuaj. Ky konfuzion gjeneron tek fëmijët një frikë irracionale për të bërë gabime ose për të shkatërruar mjedisin e përsosur shtëpiak.
Pranimi i papërsosmërisë është një mësim i shkëlqyeshëm për fëmijët dhe prindërit të cilët kanë gjasa të kërkojnë përsosmëri dhe rend në shtëpi për një çështje të thjeshtë të pranimit shoqëror nga frika se do të “shihen keq” nga të ftuarit ose të afërmit. Edukimi i fëmijëve të tyre për t’u kujdesur sigurisht që është i dobishëm dhe i frytshëm për të ardhmen e tyre, por psikologu pohon me bindje një të vërtetë të madhe: mësimi i pranimit të çrregullimeve dhe lënia e tyre për të bërë gabime është edhe më e rëndësishme.
