Liria, është momenti kur ju dërgoni në paterica të gjithë: mosmirënjohës, egoistë dhe lakmitarë.
Dhe vjen një moment kur nuk mundesh më, që je mërzitur të merresh më, se je i lodhur dhe pëshpërit brenda vetes me zë të lartë “shko në ferr”.
Një ditë arrin momenti i bekuar, kur hap sytë dhe sheh para teje të gjithë të vërtetën të zhveshur, kur shikon pas vetes dhe numëron përpjekjet, përpjekjet dhe luftërat e tua, më kot në fund të fundit.
Luftërat tuaja, të cilat disa idiotë nuk i kuptuan kurrë dhe sigurisht nuk i vlerësuan kurrë. Luftime që keni dhënë për shpëtim! Jo për shpëtimin tuaj, sepse nuk ju duhet, por për shpëtimin e tyre. Lufton për të shpëtuar një shpirt tjetër dhe jo tëndin. Dhe ndjeheni të mbingarkuar dhe të irrituar.
Një ditë mbërrin ky moment i shenjtë kur mendja juaj kthehet përmbys dhe ju merrni vendimin më të madh dhe më të rëndësishëm.
Vendosni që jeni marrë mjaft me rrënojat e mbaruara të anijeve, luftuat mjaftueshëm për të shpëtuar diçka që në fund të fundit nuk ka shpëtim. Se shpirti juaj në vetvete merr iniciativën dhe bën hedhjen dhe aty e kuptoni se sa plehra kishte në grumbuj në “oborrin” tuaj.
Ju vendosni që pak e kanë parë atë që ju keni bërë për kaq gjatë, dhe madje edhe më pak janë ata që e kanë njohur luftën tuaj.
Vendosni që vetëm për këta shumë pak, të cilët me të vërtetë e meritojnë, ju do të kushtoni kohën tuaj të çmuar nga tani e tutje, dhe do të luftoni për ta.
Vendosni që më në fund është koha për të pushuar, për t’u qetësuar, për t’u shpenguar, për të marrë pak ajër të pastër dhe për të jetuar. Të dëboni dhe të dërgoni në ferr të gjithë mosmirënjohësit, egoistët, lakmitarët, të padobishmit dhe të mbaruarit.
Atëherë është koha për të filluar numërimin, duke hequr nga lista juaj të gjithë ata që në fund të fundit ishin pak, që ishin atje vetëm për të marrë dhe për të lodhur shpirtin tuaj.
Pikërisht ky moment i së vërtetës, lodhjes dhe vendimit të madh quhet LIRI!
