Shoh përreth meje gra përrallore. Gra që stërmundohen, që përpiqen të kapin diçka në ajër dhe që me atë ‘diçka’ të fejohen. Ndoshta me një njeri që 5 vjet më parë nuk do t’i kishte llogaritur kurrë. Sepse është e vërtetë që, ne rritemi dhe ndryshojmë shijet.
Unë vetë i doja idiotët dhe pastaj u lodha së trajtuari keq.
Por ishte një zgjedhje.
Ky është besimi i lirë se jeta ime, aq sa më pëlqente shumë si beqare, do të kishte qenë pak më keq pa të.
Ne shohim, vëzhgojmë.
Sillni në shtëpi ata që ju kushtojnë vëmendje. Kush ju telefonon të nesërmen. Edhe nëse është i mërzitshëm. Edhe nëse mërziteni shumë kur dilni bashkë. Edhe nëse nuk keni të njëjtat vlera. Edhe nëse nuk ju vlon gjaku për të, nuk doni ta prekni, sepse jeni i bindur se në 30-40-50 vjet mund të bëni më pak pa tërheqjen seksuale. Por në vazhdën e “Kurrë mos thuaj kurrë”, kjo dobësi e pavetëdijshme përshtatet.
Dhe, e bindni veten.
Se ndoshta do të ndryshojë.
Se mbase një ditë do të bëhet më mirë.
Që të gjithë do të fejohen.
Se ora biologjike.
Se në fund të fundit keni kaluar më keq.
Se nuk dhemb ta provosh.
Po dhemb.
Dëmton vetëvlerësimin tuaj, para së gjithash.
Lëndon vetë dashurinë tuaj për ata që e dinë se kanë të drejtë të zgjedhin duke ndjekur zemrën e tyre.
Dëmton mendjen tuaj që e di që mund dhe duhet të meritojë më të mirën.
Dëmton zemrën tuaj që nuk dëshiron të jetojë me të heshturin sepse nuk lejohet të bëjë zhurmë.
Dëmton ëndrrat tuaja sepse është dëshpëruese të investoni kohë me dikë që nuk ju pëlqen. Ka shije humbjeje që nga fillimi.
Zgjidhni miq.
Sepse nuk është e vërtetë që nuk ka më burra.
Nuk është e vërtetë që ata janë kapur. Ata nuk janë pantofla – për fat të mirë -.
Ndonjëherë i themi njëri-tjetrit shumë gjëra, sepse kemi frikë.
Por, që të vetëdijesohemi për një dashuri të gabuar, duhet të na bëjë edhe më të frikësuar sesa të investojmë, të luftojmë dhe të kërkojmë atë të duhurin.
