Ishte e pritshme: kufizimet në lëvizje dhe ndarjet e detyruara të vendosura në rajonet e kuqe dhe portokalli nuk favorizuan jetën në çift. Ata që e kanë gjetur veten “të izoluar” me gjysmën e tyre më të mirë e kanë parë marrëdhënien të testuar rëndë nga bashkëjetesa e detyruar, mungesa e hapësirës për të jetuar dhe pamundësia e pikave çlirimtare. Por shkoi edhe më keq për ata që e gjetën veten të ndarë nga partneri i tyre: bisedat në distancë nuk mund të zëvendësojnë kontaktin fizik, dhe madje mund të jenë vdekjeprurëse për marrëdhëniet që sapo kanë filluar ose për ato tashmë pak ‘në vështirësi. Çfarëdo që të ndodhte, tani ka mbaruar: historia është prishur dhe periudha e Krishtlindjeve e bën ndarjen edhe më të hidhur. Megjithatë, duhet mbijetuar.
JO, për ndjenjën e fajit: Fundi i një marrëdhënieje është gjithmonë një pikëllim ose një dështim. Një studim i fundit, i botuar në revistën shkencore ” Personality and Social Psychology Bulletin”, shpjegon se vetëvlerësimi luan një rol të rëndësishëm në tejkalimin e prishjes së një marrëdhënie dashurie. Nëse jemi të bindur se historia jonë është shkatërruar sepse nuk kemi qenë në gjendje t’i përmbahemi situatës ose sepse ka “diçka që nuk shkon me mua”, ne jemi të destinuar të vuajmë gjithnjë e më gjatë. Qëndrimi i saktë është të bindesh se gjërat shkuan “ashtu si duhej të shkonin” dhe se ai (ose ajo) thjesht nuk ishte personi i duhur për ne.
Pse vuan kaq shumë: Antropologia amerikane Helen Fisher nga Universiteti Rutgers në New Jersey ka studiuar për shumë vite marrëdhëniet e dashurisë dhe sjelljen e trurit të njeriut në faza të ndryshme të rënies në dashuri. Studiuesja thekson se dashuria sillet si një nevojë fiziologjike e krahasueshme me urinë dhe etjen; në fazat e pasionit dhe me theks të madh emocional, gjeneron një formë varësie të ngjashme me atë të një lënde narkotike. Për këtë arsye, kur historia mbaron, përvoja është e ngjashme me atë të një krize tërheqjeje. Pra, siç bëni kur detoksikoheni nga një ilaç, duhet të privoni plotësisht veten nga personi i dashur, të përballeni me privim derisa të shpëtoni prej tij. Në këtë pikë ju jeni gati për një fillim të ri.
Më mirë një ndarje e pastër apo një shans i dytë?: Nëse vërtet na intereson marrëdhënia, ia vlen t’i jepni vetes dhe tjetrit një shans të fundit. Kushti i vetëm është të jesh në të njëjtën gjatësi vale.
Dhe për Krishtlindje, çfarë të bëni?: Situata e veçantë e këtij viti ka përparësi dhe disavantazhe. Nevoja për të kufizuar sa më shumë kontaktet dhe ndalimet për t’u takuar për të festuar, nëse jo në grupe të vogla, zvogëlojnë në mënyrë drastike rastet në të cilat do të takohemi rastësisht, edhe nëse kemi miq të përbashkët. Do të jetë më lehtë të shmangni pyetjet e turpshme dhe thashethemet e padëshiruara. Ana tjetër e medaljes është se ne do të kemi më pak mundësi të shpërqendrojmë veten, të mendojmë për gjëra të tjera dhe të krijojmë miq të rinj. Duhte të përqendrohemi tek personat më të dashur, më të aftë për të kuptuar dhe mbështetur dhe nuk duhet të hezitojmë të përdorim ndihmën dhe besimin e tyre.
Le të fillojmë përsëri nga vetja: Krishtlindja është koha e përkryer për të mësuar të duam dhe të kujdesemi për veten. A kemi vendosur një buxhet të caktuar për një dhuratë për gjysmën më të mirë? Le ta përdorim deri në centin e fundit për t’i bërë një dhuratë vetes. Meqenëse nuk mund të bëjmë një udhëtim, le t’i japim vetes një ndryshim pamje me një prerje të bukur dhe një ngjyrë të modës, ose një fustan të ri për ta veshur në festën e parë: hidhërimi për ndarjen nuk do të zgjasë përgjithmonë dhe së shpejti, pandemia do të jetë nën kontroll aq sa të na lejojë të kthehemi në jetën tonë të zakonshme.
JO, për ndjenjën e fajit: Fundi i një marrëdhënieje është gjithmonë një pikëllim ose një dështim. Një studim i fundit, i botuar në revistën shkencore ” Personality and Social Psychology Bulletin”, shpjegon se vetëvlerësimi luan një rol të rëndësishëm në tejkalimin e prishjes së një marrëdhënie dashurie. Nëse jemi të bindur se historia jonë është shkatërruar sepse nuk kemi qenë në gjendje t’i përmbahemi situatës ose sepse ka “diçka që nuk shkon me mua”, ne jemi të destinuar të vuajmë gjithnjë e më gjatë. Qëndrimi i saktë është të bindesh se gjërat shkuan “ashtu si duhej të shkonin” dhe se ai (ose ajo) thjesht nuk ishte personi i duhur për ne.
Pse vuan kaq shumë: Antropologia amerikane Helen Fisher nga Universiteti Rutgers në New Jersey ka studiuar për shumë vite marrëdhëniet e dashurisë dhe sjelljen e trurit të njeriut në faza të ndryshme të rënies në dashuri. Studiuesja thekson se dashuria sillet si një nevojë fiziologjike e krahasueshme me urinë dhe etjen; në fazat e pasionit dhe me theks të madh emocional, gjeneron një formë varësie të ngjashme me atë të një lënde narkotike. Për këtë arsye, kur historia mbaron, përvoja është e ngjashme me atë të një krize tërheqjeje. Pra, siç bëni kur detoksikoheni nga një ilaç, duhet të privoni plotësisht veten nga personi i dashur, të përballeni me privim derisa të shpëtoni prej tij. Në këtë pikë ju jeni gati për një fillim të ri.
Më mirë një ndarje e pastër apo një shans i dytë?: Nëse vërtet na intereson marrëdhënia, ia vlen t’i jepni vetes dhe tjetrit një shans të fundit. Kushti i vetëm është të jesh në të njëjtën gjatësi vale.
Dhe për Krishtlindje, çfarë të bëni?: Situata e veçantë e këtij viti ka përparësi dhe disavantazhe. Nevoja për të kufizuar sa më shumë kontaktet dhe ndalimet për t’u takuar për të festuar, nëse jo në grupe të vogla, zvogëlojnë në mënyrë drastike rastet në të cilat do të takohemi rastësisht, edhe nëse kemi miq të përbashkët. Do të jetë më lehtë të shmangni pyetjet e turpshme dhe thashethemet e padëshiruara. Ana tjetër e medaljes është se ne do të kemi më pak mundësi të shpërqendrojmë veten, të mendojmë për gjëra të tjera dhe të krijojmë miq të rinj. Duhte të përqendrohemi tek personat më të dashur, më të aftë për të kuptuar dhe mbështetur dhe nuk duhet të hezitojmë të përdorim ndihmën dhe besimin e tyre.
Le të fillojmë përsëri nga vetja: Krishtlindja është koha e përkryer për të mësuar të duam dhe të kujdesemi për veten. A kemi vendosur një buxhet të caktuar për një dhuratë për gjysmën më të mirë? Le ta përdorim deri në centin e fundit për t’i bërë një dhuratë vetes. Meqenëse nuk mund të bëjmë një udhëtim, le t’i japim vetes një ndryshim pamje me një prerje të bukur dhe një ngjyrë të modës, ose një fustan të ri për ta veshur në festën e parë: hidhërimi për ndarjen nuk do të zgjasë përgjithmonë dhe së shpejti, pandemia do të jetë nën kontroll aq sa të na lejojë të kthehemi në jetën tonë të zakonshme.
Dhe për vitin e ri…: Nata e fundit e vitit, kësaj here, do të jetë në mënyrë të pashmangshme ndryshe: ne do ta mirëpresim vitin 2021 pa festa të zhurmshme. Por jo pa gëzim dhe pa shpresë. Prandaj, nuk ka rëndësi nëse nuk do të kemi një partner pranë, ndërrimi i viteve ka qenë gjithmonë mundësia e duhur për të kthyer faqe dhe për të filluar diçka të re. Kush e di: ndoshta risia e vitit 2021 do të jetë një dashuri e re, më kënaqëse dhe më e mirë se ajo që lamë pas.
Nata e fundit e vitit, kësaj here, do të jetë në mënyrë të pashmangshme ndryshe: ne do ta mirëpresim vitin 2021 pa festa të zhurmshme. Por jo pa gëzim dhe pa shpresë. Prandaj, nuk ka rëndësi nëse nuk do të kemi një partner pranë, ndërrimi i viteve ka qenë gjithmonë mundësia e duhur për të kthyer faqe dhe për të filluar diçka të re. Kush e di: ndoshta risia e vitit 2021 do të jetë një dashuri e re, më kënaqëse dhe më e mirë se ajo që lamë pas.
