Jam lodhur! Mjaft më! U mërzita!
Jam lodhur duke pasur njerëz të rremë rreth meje, që fshehin ndjenjat e tyre të vërteta dhe mendimet e vërteta pas një maske. Jam lodhur të shoh buzëqeshje hipokrite dhe të ballafaqohem me të ashtuquajturat dashamirësi dhe dashuri të supozuar! Dhe mbi të gjitha, jam lodhur duke parë njerëz të jenë miq dhe shokë, herë pas here, domosdoshmërish, me kusht dhe jo sipas dëshirës, me kontratë dhe jo sipas zgjedhjes, nga zgjedhje absolute dhe të ndershme.
Marrëdhëniet nuk janë një marrëveshje, për të llogaritur sa do të marrim për të parë se sa do të japim…, nëse japim. As ndjenjat nuk janë produkt i një transaksioni, për t’i peshuar ato, për t’i shkëmbyer ato, për t’i shitur ato.
Marrëdhëniet janë shpirt! Janë dashuri pa kushte dhe pa kufij. Janë interesim, përkujdesje dhe të japësh. Janë fjalët që themi, por edhe ato që nuk guxojmë t’i shqiptojmë. Është një shtrëngim mbi supe dhe një pëshpëritje, “Mos ki frikë, unë jam këtu!” Janë ato mesazhe që nuk dyshojnë natën, jo sepse keni pagjumësi, por sepse ndjeni që personi tjetër, shoku juaj, partneri juaj, njeriu juaj nuk është mirë.
Është ajo “Po vij për t’ju parë!”, jo në kohën kur nuk keni për të bërë asgjë më të mirë, por kur jeni duke u mbytur në punë dhe detyrime…, por ju i vendosni ato mënjanë për të gjetur kohë për njerëzit që doni.
Marrëdhëniet e vërteta nuk janë bare dhe pije, kafe dhe thashetheme, argëtim dhe relaksim. Ose më saktë, nuk janë vetëm kaq. Marrëdhëniet e vërteta kërkojnë durim përballë fatkeqësive dhe forcë përballë presioneve. Ato nuk prodhohen ose imponohen, nuk janë të negociueshme dhe nuk diskutohen. Dhe më e rëndësishmja, ju nuk mund t’i pretendoni.
Marrëdhënien e vërtetë thjeshtë e ndjen. E ndjen si një përqafim që të mbështjell kur nuk je mirë. Si një përkëdhelje e butë kur ke dhimbje. Si një dorë që ju mbështet kur ndiheni të dobët. Si një mendim që ju ndjek kudo ku jeni. Si një buzëqeshje që zbut vetminë tuaj. Si ato lotët që doni t’i ndani në vështirësi. Dhe si e qeshura me zë të lartë që do të dëgjohet kur gjithçka shkon mirë. Marrëdhëniet e vërteta janë thjesht dashuri.
Dhe mos prisni fjalë, as mos u kënaqni me to. Sepse dashuria nuk është fjalë e bukur, ajo është vepër. Dëgjon? Është veprime! Vepra të vogla dhe të përditshme që kalojnë pa u vënë re nga shumë njerëz, sepse ata nuk mësuan kurrë të duan, përveçse të marrin. Por janë pikërisht këto veprimet e vogla që i japin kuptim marrëdhënieve dhe na shoqërojnë në çdo kohë. Dhe nganjëherë janë këto veprime të vogla që mund të na prekin më shumë sesa fjalët dhe veprimet e mëdha që bëhen vetëm për të bërë përshtypje.
U lodha nga marrëdhëniet e rreme. Jam lodhur nga të gjithë ata të ashtuquajtur njerëz që mësojnë t’i llogarisin njerëzit vetëm kur ju duhen. Ndonjëherë do të doja të kisha një superfuqi, të jem në gjendje të futem në mendjet dhe zemrat e tyre dhe t’u ndryshoj mënyrën si mendojnë dhe t’u tregojë se si është të ndjejnë. Për t’i bërë ata të kuptojnë se marrëdhëniet nuk maten por ndërtohen, se respekti nuk kërkohet por fitohet, se dashuria nuk këmbehet por ofrohet.
E shihni, kam njerëz në jetën time që kujdesen për mua. Nuk janë shumë, por për mua janë shumë. Janë ata me të cilët ndaj më shumë heshtje kuptimplote sesa fjalët biseduese të shumë njerëzve. Janë ata që durojnë të bashkojnë errësirën e tyre me timen dhe të ecin së bashku derisa të gjejmë një çarje të dritës. Janë ata që nuk kërkojnë asgjë dhe ndoshta kjo është arsyeja pse unë dua t’u jap atyre gjithçka. Janë ata që jepen pa pritur asgjë në këmbim dhe kjo është arsyeja pse ajo që më japin mua ka vlerë të pallogaritshme. Janë ata që janë pranë meje në të lehta e në të vështira, në çdo gjë, në çfarëdo mënyre, me çdo kusht. Dhe këta janë ata të paktët, që tashmë janë njerëzit e mi.
I mërzita të gjithë të tjerët. Nuk kam kohë për të luajtur lojërat e tyre, nuk më interesojnë transaksionet e tyre. Lërini të vazhdojnë jetën e tyre ashtu si e zgjodhën dhe lërini të jetojnë tani e tutje me zgjedhjet e tyre. Zgjedhja ime është përkujdesi, dhënia dhe dashuria. Zgjedhja ime janë njerëzit e mi. Dhe për ta do të jem gjithmonë këtu.
