Dashuria e nenes per femijen eshte dashuria me e paster e me e pakushtezuar qe ekziston ne bote.
Kjo eshte nje leter e nje nene per te bijen ne te cilen i kerkon vajzes te kete durim pasi poi troket pleqeria dhe ajo ka nevoje qe te kete dike qe ta duroje.
Nena e ‘panjohur’ ia dedikon kete leter te gjithe femijeve:
“E dashur bija ime. Kur te kuptosh qe une po plakem, te lutem ki durim dhe per me teper perpiqu pak qe te kuptosh gjendjen time. Nese kur te flas e perseris te njejten gje ti mos me nderprit. Te lutem me degjo! Duhet te kujtosh vetem tende femije dhe une qe te lexoja me mijera here te njejten histori para se te flije gjume.
Edhe kur nuk deshiroj te lahem, mos ji e padururar. Kujtohu kur ti ishe e vogel dhe nuk doje te laheshe me nxirrje justifikime pa fund e une qe vrapoja pas teje per te te lare…
Kujtohu zemra ime, durimin me te cilen te kam mesuar per te bere cdo gje qe nga te ushqyerit, te veshurit bukur e paster, por mbi te gjitha te perballesh me jeten cdo dite.
Ndaj te lutem edhe njehere kur te kuptosh qe jam plakur, mendo se cfare po kaloj dhe me jep kohe kur humbas fillin, me ndihmo ti e mos u nervozo me mua, bej durim.
Edhe kur kembet nuk do te me mbajne dot te eci drejt, te lutem me jep doren sic une ta kam dhene dikur ne hapat e tua te pare si femije.
Une dua vetem qe te me degjosh dhe te dish qe ne zemren time gjeja me e rendesishme eshte prania jote e te qendroj me ty.
Kur te vijne keto dite mos u mersit por me qendro prane e me kupto me zemer teksa do jem duke jetuar pjesen e fundite te jetes time.”
