"Pra, ti po thua që jam prind i keq?!" - Në pëgjigje të çdo kërkese fëmijënore apo kritike konstruktive.
Të thuash vetëm "okay" për gjithçka - Për çdo fitore, humbje apo arritje të fëmijës.
"Është e gjitha në kokën tënde, po imagjinon kot" - Sidomos pa u siguruar nëse fëmija po imagjinon apo ka parë diçka vërtet.
Prindërit e divorcuar që s'komunikojnë me njëri-tjetrin, por pyesin fëmijët për gjithçka rreth njëri-tjetrit dhe thonë fjali si "Thuaji babit që..."
Krahasim i vazhdueshëm me motrën/vëllain e madh. E bën fëmijën të ndihet inferior, sikur s'është i mjaftueshëm dhe mund të nxisë një konkurrencë të dëmshme dhe të panevojshme mes fëmijëve.
Diskutime për peshën si "Dobësohu, sepse askujt s'i pëlqen një vajzë e shëndoshë".
"Unë hoqa dorë nga gjithçka kur të linda ty", "Hoqa dorë nga çdo gjë për ty", etj.
Kur flasin keq për prindin tjetër ose bëjnë krahasime: "Je fiks si babai yt!"
"S'kam dashur të kem fëmijë, po donte mami/babi".
"Të lindëm ty që vëllai të kishte me kë të luante."
"S'po të kërkoj ta bësh këtë, por është URDHËR!"
"Ti s'ke të drejtë për privatësi sa të jesh në shtëpinë time."
"Vetëm unë të dua vërtet, askush tjetër!"
"Mjaft qave. Vetë u vrave. Ç'tu desh?"
