Do të kuptojmë se jemi në rrugën e duhur kur nuk do të kërkojmë më partnerin ideal ose dikë që na do. Kërkimin e dashurisë në mënyrë kompulsive e bën fëmija i dëmtuar, jo shpirti i të rriturit. Një individ i vetëdijshëm pret që dashuria të vijë prej tij në çdo formë, ashtu siç duhet të jetë, edhe nëse vjen në formën e një përvoje shëruese që nuk ka asnjë lidhje me çiftin përrallor.
Plagët emocionale na ndajnë – dhe në të njëjtën kohë na çojnë drejt – dashurisë së pakushtëzuar. Ato përfaqësojnë brazdat përmes të cilave do të rrjedhë më pas dashuria autentike, ajo për të marrë atë që njerëzit i luten Zotit. Në mënyrë që njerëzit e tillë të fitojnë qetësinë e dashurisë së plotë, Zoti do t’u dërgojë atyre partnerë të cilët ata do t’i konsiderojnë si të gabuar. Por nuk mund të kaloni zjarrin nëse nuk shkelni mes tij. Kjo është arsyeja pse dashuria nuk është për të gjithë, por u jepet vetëm atyre që tregohen të patrembur dhe të vendosur përgjatë rrugës së zbritjes brenda vetes.
Jashtë tunelit na pret një dashuri që ndez Zemrën dhe nuk nënshtrohet më. Ky tunel është në të vërtetë më i shkurtër se sa mendojmë, vetëm nëse i lejojmë vetes të ngjitemi mbi çdo plagë emocionale me një goditje, duke çliruar emocionin superior të Adhurimit brenda nesh.
Adhurimi i tjetrit do të thotë të mbështetesh plotësisht në bukurinë e shpirtit të tij, megjithatë shprehet në nivelin material. Adhurimi nuk është më në modë dhe shpesh gabohet si servilizëm ose nënshtrim, por në të vërtetë përfaqëson një lëvizje të Zemrës, që shëron ata që e përjetojnë nga plagët e saj dhe sjell jetë të re për ata që janë objekt i saj.
