Ju ndoshta dëgjoni fjalën “traumë” të thuhet shumë më tepër sesa dikur – njerëzit në TikTok duke pretenduar se janë të traumatizuar nga prerja e re e flokëve të një të famshmi, për shembull.
Koncepti nuk është me të vërtetë ndonjë gjë për të bërë shaka, dhe njerëzit gjithashtu e përdorin atë në kontekste që nuk janë saktësisht të përshtatshme. Ndërsa të gjitha sferat e përvojës njerëzore janë të vlefshme, njohja e përkufizimit të traumës, dhe çfarë është dhe çfarë nuk është, mund të ndihmojë njerëzit që e kanë kaluar atë të marrin mbështetjen e nevojshme.
Sipas Qendrës Penn për Përgjigjet e Traumës Rinore dhe Familjare në Shkollën e Mjekësisë të Universitetit Penn, trauma psikologjike shkaktohet nga një përvojë e pafavorshme, ose një seri përvojash që dëmton mënyrën e funksionimit të trurit, duke dëmtuar funksionet psikologjike, njohëse dhe neurofiziologjike. Kjo përvojë mund të jetë gjithçka që shkakton shqetësime të thella, si pikëllimi, një katastrofë natyrore, mbijetesa e një aksidenti, një ndarjeje ose abuzimi.
“Përcaktimi i traumës është i vështirë, sepse ka kaq shumë lloje të traumës dhe është një përvojë shumë e individualizuar”, thotë Kira Vredenburg, një terapiste në qendrën e trajtimit të varësisë Sierra Tucson, për Bustle. Është një fjalë që mund të përfshijë shumë histori dhe ndjenja të ndryshme. Por ajo ka kufijtë e saj, dhe ekspertët thonë se ka disa gjëra që mund të mos kërkojnë një etiketë traume.
Çfarë është trauma?
Sipas botimit të pestë të Manualit Diagnostik & Statistikor për Çrregullime Mendore, prodhuar nga Shoqata Amerikane e Psikiatrisë, përcaktimi i dikujt si një i mbijetuar i traumës ka pjesë të shumta. Ata duhet të kenë qenë të ekspozuar ndaj një ngjarje traumatike, qoftë nga ekspozimi i drejtpërdrejtë, ekspozimi i dobët, ose ekspozimi ndaj mjedisit. Botimet e mëparshme të DSM thanë që njerëzit duhej të reagonin në një lloj mënyre të caktuar ndaj ngjarjeve traumatike për t’u përcaktuar si të traumatizuara, por që u rishikua në 2013.
Përkufizimi i tanishëm i DSM-V për ngjarjet traumatike përfshin vetëm “kërcënim me vdekje, lëndim serioz ose dhunë seksuale”, aty nuk bëjnë ngjarje stresuese si divorci, humbja e punës ose diagnoza e kancerit, për të cilën psikologët thonë se me të vërtetë mund të shkaktojë një përgjigje të traumës. “Unë preferoj të përcaktoj traumën si çdo situatë ose ngjarje me të cilën një person nuk është në gjendje të përballojë emocionalisht që çon në ndjenja të pafuqisë”, thotë Vredenburg. Shumë prej pacientëve me të cilët ajo punon fillimisht nuk besojnë se janë të traumatizuar sepse nuk kanë provuar luftë, përvojë të vdekjes ose sulm seksual. Por ajo thotë, ata patjetër që i ndiejnë efektet e traumës.
Çfarë nuk është trauma?
Jeta është plot me përvoja të vështira, por jo të gjitha janë traumatike. “Në mënyrë simptomatike, ka disa gjëra që ne i konsiderojmë si tregues të fortë se një person është traumatizuar”, thotë Vredenburg. Ankthi serioz, depresioni, vështirësia në lidhjen me të tjerët, mendime ndërhyrëse, frikë ose panik, kujtime, makthe ose kthim prapa të ngjarjes dhe shmangia e njerëzve, janë të gjitha shenja të mundshme që ju keni pësuar traumë .
Nëse asnjë nga këto simptoma nuk është e pranishme, ju me siguri keni kaluar diçka të vështirë, por nuk ju ka traumatizuar, dhe nevojat tuaja për terapi dhe mbështetje do të jenë të ndryshme nga njerëzit me trauma. Por stresi post-traumatik mund të jetë i pranishëm edhe nëse personi nuk shfaq fare simptoma. Vredenburg thotë se nëse po mendoni se keni kaluar trauma, shanset janë të mëdha që të ketë ndodhur.
Ajo thekson se jo të gjithë reagojnë në të njëjtën mënyrë ndaj një ngjarje traumatike – disa njerëz vijnë përmes tyre pa pasoja të dukshme, ndërsa të tjerët do të mbajnë plagë të thella psikologjike dhe do ta konsiderojnë shërimin sfidues. Kjo e bën përcaktimin e traumës vërtet të vështirë, sepse nuk ka të bëjë vetëm me vetë ngjarjen: janë individët që e përjetojnë atë.
