Sipas shkencëtarëve, gërmimi në jashtëqitjet e kafshëve mund të ndihmojë për të kuptuar dietat e tyre dhe kryesisht për të ditur më shumë për speciet e natës ose të rralla.
Kur kafshët hanë, ADN-ja e gjahut udhëton gjatë gjithë rrugëve të tretjes së kafshëve dhe del përsëri. Në Institutin e Kërkimeve Tropikale Smithsonian (STRI) me bazë në Panama, një ekip shkencëtarësh eksploruan zakonet e të ngrënit të lakuriqëve të natës.
Analizimi i gjurmëve të ADN-së ka eksploruar se si lakuriqët e natës ushqehen në ambient të egër dhe për të studiuar se si ndryshon sjellja e lakuriqëve në varësi të zakoneve të tyre të ngrënies.
"Meqenëse lakuriqët e natës ushqehen natën dhe në një pyll të dendur, nuk mund të vëzhgoni se çfarë po hanë ashtu si mundeni me një zog ose gjitar të ditës," tha Patricia Jones, ish-koleg i STRI, asistent profesor i biologjisë në kolegjin Bowdoin dhe autori kryesor i studimit.
Lakuriqi i natës ushqehen me insekte, zvarranikë të vegjël ose zogj dhe lakuriq të tjerë. Studiuesit e dinin që këta lakuriqë shpesh gjejnë gjahun e tyre duke përgjuar thirrjet për çiftëzim, por ishte e panjohur nëse mund të gjenin pre që ishte e heshtur.
Siç pritej, shumica e ADN-së së rikuperuar nga mostrat e mbetjeve në studim i përkisnin specieve të bretkosave dhe shumë hardhucave, por studiuesit gjetën gjithashtu prova që lakuriqët e natës po hanin lakuriq të natës dhe madje edhe një zog kolibri.
Në eksperimente shtesë, lakuriqët e natës ishin në gjendje të zbulonin prenë e palëvizshme si dhe prenë që prodhon tinguj.
Ekipi gjithashtu gjeti specie të papritura të bretkosave midis preve të lakuriqit. Kjo bëri që studiuesit të konkludonin se lakuriqi i natës është më i aftë të lokalizojë gjahun sesa mendohej më parë.
