Erdogan në uniformë ushtarake duke u këshilluar me ushtarakët e vet për sulme ndaj kurdëve në Siri. Njejt kanë vepruar sulltanët e pashallarët turqë në periudhat e pafundme të gjenocidit mbi 600 vjecarë ndaj shqiptarëve në hapësirat e Gadishullit Ilirik.
I URREJ VIKTIMAT, QË RESPEKTOJNË PERDHUNUESIT DHE EKZEKUTORËT E TYRE (Jean-Paul Charles Aymard Sartre)
Heroi Kombetar kryetrimi i Arbërisë dhe Europës Gjergj Gjon Kastrioti rivlerësohet nga Ministri i Brendshëm i Italisë Matteo Salvini
Presidenti i Partisë Nacionaliste Italiane, më popullore dhe të përkrahur sot me emrin Lega Nord, njëkohësisht Ministri i Brendshëm i Italisë Matteo Salvini, e ka të qartë strategjinë se si duhet luftuar globalisti ekstremist majtis hungarezo ameikan Xhorxh Soros.
Në një prej takimeve të tij, Salvini ka akuzuar “bamirësin” Soros, për përpjekjen e tij me ide dhe qëllime të çmendura, për shkatërrimin e sistemit kapitalist.
Ai po shpenzon 18 miliardë euro, nëpër vende të ndryshme në Europës dhe SHBA, përmes të ashtëquajturës “shoqëri e hapur” për ide komuniste, kundër nacionalistëve atdhetarë, konservatorëve kundërkomunist, kundërsocialist, kundërglobalist etj.
Salvini, u tregua shumë fisnik me citimin pozitiv të historisë e lavdishme të shqiptarëve, sepse nxori në pah domosdoshmërinë e sotme të luftës shembullore të burrshtetit Gjergj Gjon Kastriotit, i cili, u bë mburoj e vendit të tij dhe Europës së krishterë, kundër radikalëve islamik otomanë.
Ai e tha hapur pa dorashka, se Europa e Italia, për të ringritur vlerat e saj të nëpërkëmbura nga politikanët sharlatanë të majtë globalist dhe socialkomunistë në Bashkimin Europian, Parlamentin e saj dhe qeveritë e majta kundëruropiane, kanë bërë që sot të ndihet nevoja e domosdoshme e Gjergj Kastriotit, i cili, me stoicizëm luftoi pa u trembur kundër islamikëve shkatërrimtarë e barbar otomanë…
Edhe pse politikani i lartë i djathtë Salvini, bëri këtë paralelizëm të goditur, që është gjithashtu një vlerësim për ne dhe Gjergjin e Madh, sërisht media e majtë globaliste komuniste në Shqipëri e quajti ekstremist të djathtë, sepse padroni i tyre diktatori islamik imam Erdogan i ka urdhëruar ato.
Është pikërisht kjo media shqipshkruese e folëse, që ka heshtur ndaj deklaratave të mirëfillta shoviniste, neo-otomanizuese dhe ri-islamizuese të Erdoganit, gjatë vizitës së pastër fetare pa ngjyrë diplomatike shtetërore të tij në Tiranë.
Dhe ai duke vepruar sikur të jetë zot i shqiptarëve muslimanë, hapur bën thirrje: “Nuk ka rëndësi se kush jeni shqiptar, turk, boshnjak apo rom, por jini të bashkuar me njëri-tjetrin. Podgorica, TIRANA, Sarajeva, Shkupi; ZEMRAT E TYRE DUHET TE RRAHIN NE ISLAM. Siç thoshte edhe Mehmet Akif Ersoj, nëse jemi të bashkuar as topi nuk na ndan.” (Prezë, 13 Maj 2015)
Bota dhe Europa, asnjëherë nuk i harrojnë njerëzit e shquar të tyre, për të cilin ata kanë folur dhe shkruajnë ndër shekuj dhe do të vijonë të ecin me këtë shembull rivlerësimi të merituar. Po ne shqiptarët a kemi nevoj për Gjergj Kastriotin, sepse si Kosova dhe Shqipëria janë të pushtuar sot nga influenca e mentalitetit arkaik neo-otomane!?
Në shenjë mirënjohje dhe krenarie nacionalisti italiandashës Matteo Salvini është i qartë në trimërinë, virtytet dhe cilësinë e shembullit më pozitiv historik të Heroit Kombëtar të Shqiptarëve dhe vendit të shqiponjave me kryetrimin legjendar Gjergj Gjon Kastriotit, i cili, luftoi me stoicizëm Perandorinë Kalifatiste Islame Osmane për më shumë se 25 vjet.
Armiku i shqiptarëve janë vetë shqiptarët
“Turqia, bërthama e Perandorisë Islame Pushtuese, ajo që me shpatë dhe kur’an kishte bërë ç’nuk e ç’mos për ti kthyer ballkanasit nga europianë në otomanë, e nga të krishterë në islamikë, në mbarim të kacafytjes përfundoi ajo vetë në një shtet laik e republikan.” – I. Kadare
Otomanët dje dhe turqit laraman sot, nuk harrojnë të na identifikojnë me vetën e tyre. “Shqiptarët muslimanë përfaqsojnë identitetin turk në Europë…”, thotë shkrimtari i famshëm stambollas Orhan Pamuk, azilant politik në SHBA, fitues i Çmimit Nobel për Letërsi. Ai është i vetmi turk që ka pasur kurajon civile që ka kritikuar qeverinë radikale islamike të Erdoganit, e cila mohon Gjenocidin barbar kundër popullit të krishterë armen. Dhe për këtë ai është denuar me vdekje nga klika e Erdoganit.
Me zgjuarsi dhe mprehtsi poeti ynë shqiptar i rilindjes Çajupi, iu përgjigje në kohën e tij me këtë poezi brilante:
Kur bëre derr’ dhe arinë,
Ç’deshe që bëre Turqinë?
Se të mos qenkej kjo farë,
bota do të vinte mbarë,
dhe do të lulëzonte,
Shqipëria do t’gëzonte. – Andon Zako Çajupi
Rama dhe Presidenti neo-otoman Erdogan po punojnë së bashku për të realizuar neo-otomanizmin e trojeve tona: “Po punojmë që në gjithë Ballkanin, dhe sidomos Maqedoni, Bosnje, Kosovë dhe Shqipëri të ketë një Rilindje të kultures sonë islame… Shqiptarët muslimanë janë mbetje osmane…”, shprehet ish Ministri i Jashtëm, ish Kryeministër neo-otomanist i Turqisë Ahmet Davutoglu.
Armiku i shqiptarëve janë vetë shqiptarët! Kjo nuk është shprehja e imja, por e rilindasve të vërtetë shqiptarë, që me dhimbje e kanë pranuar të vërtetën historike.
Kështu është vepruar tash 700 vjet. Janë bërë të zakonshme në media dhe në ambientet publike e fetare opinionet dhe deklaratat kundërshqiptare të shumë hoxhallarëve, që flasin shqip, për inerci se jetojnë në ambientet apo në qendrat e banuara shqiptare.
Kur disa pseudohoxhallarët shqipfolës urrejnë historinë tonë të përgjakur ndër shekuj, viktimat e krishterë etnik arbëror… dhe lavdërojnë e falen me ndërgjegje dhe krenari për krimet e sulltanë çfarë pret më shumë në Kosovë e Shqipëri pro osmane dje dhe sot!!!! (Shiko fotot, që shoqërojnë shkrimin)
Perandoria Osmane, ka ngritur mur mes shqiptarëve dhe Europës. Në radhë të parë me ideologjinë fetare islame si ideologji e saj shtetërore, por jo vetëm me te.
Robëria turke ka cënuar rëndë zhvillimin natyror të popullit shqiptar: ia ka këputur lidhjet, që deri atëherë ka vene me Europën; ia ka nderruar drejtimin, që deri atëherë ka përvijuar; ia crregulluar ritmin jetësor, që deri atëherë ka krijuar.
Duke e shkëputur prej Europës, pothujase në të gjitha pikpamjet, robëria turke do të vonoj zhvillimin e popullit shqiptar, mandej në të gjitha fushat: materiale, ekonomike, kulturore, qyteruese, urbane.
Besimi tjetër, kodi tjetër juridik, parime tjera morale, mënyra tjetër e jetesës, që s’përputheshin me besimin, kodin zakonor dhe kulturor të popullit shqiptar. (Akademik Prof. dr. Rexhep Qosja, ne librin: “Strategjia e Bashkimit Kombëtar”).
Shqipëria duhet mposhtur me çdo kusht, me hekur, zjarr e barot
“Faji është i të gjithë neve, sepse u lanë të ndërhyjnë fanatikët islamik të Prishtinës, Shkupit e të Tetovës, që deshtën të tregohen me turq se turqit.” – Luigj Gurakuqi, 5 Shtator 1912
Urdhëri i Sulltanit ishte i prerë: “Shqipëria duhet mposhtur me çdo kusht, me hekur, zjarr e barot.”
Ne, jemi i vetmi popull në botë, që pushtuesit më barbarë osmanë i quajmë vëllezër, pse kanë vrarë dhe prerë jo muslimanet, qe sa për sy e faqe, sot vazhdojmë t’i quajmë vëllezër…
Si mund të quhet vëllezër osmanët e kontinentit të Azisë, që i kemi mijëra milje larg Atdheut tonë, nuk flasin gjuhën tonë, nuk kanë gjakun as paraqitjen antropologjike si shqiptarët!?
Kushdo e di se me ato muslimanë (në Afrikë, Azi, pellgun arabik etj.) me ngjyrë, kombësi të ndryshme, racë, territore të ndryshme, kulturë, veshje, tradita e zakone, nuk na lidh asgjë.
E vetmja gjë e përbashkët është se si njerëz ne dhe ato jetojmë në të njëjtin planet që quhet Tokë, por Zoti na vendosi me të drejtë në shtete dhe kontinente të ndryshme dhe ne jemi shumë vjet dritë kozmike për nga historia e civilizimit me ato popuj…
Shqiptarët e krishterë, si: ortodoksët, katolikët, protestantët etj., nuk i quajnë asnjëherë vëllezër, të krishterët europianë apo të botës, si fjala vjen italianët, grekët, serbët, maqedonasit, francezët, amerikanët, rusët, skocezët, gjermanët, etj.
Izraelitët, kanë humbur 6.000.000 ebrej, gjatë kohës së Luftës së Dytë Botërore nga nazistët gjerman dhe deri më sot asnjëherë nuk kam parë apo degjuar që ky popull martir e i zgjedhur i Zotit (sikurse thotë Libri i Shenjtë Bibla) t’i quajnë vëllezër përdhunuesit dhe persekutorët e tyre mizorë nazistët gjermanët dhe arkitektin e gjenocidit Adolf Hitlerin…
Qysh nga mbarimi i Luftës së Dytë Botërore dhe deri më sot, nuk ka në Izrael (apo në 88 shtetet e tjera të botës, ku jeton ky popull si komunitet) asnjë kishë apo sinagogë, që i kushtohet ekzekutorëve të tyre nazistëve gjermanë, Gestapos, SSS apo kryekriminelit Hitler.
Edhe kinezët (me sipërfaqe shumë të madhe dhe popullsi 1.6 bilion banorë sot), koretë (Veriu komunist dhe Jugu kapitalist), ishujt Filipine, etj., që kanë qenë të pushtuar nga Japonia fashiste, në kohën e Luftës së Dytë Botërore, nuk i quajnë vëllezër përdhunuesit dhe ekzekutorët e të parëve të tyre…
Po ashtu edhe Native America (Indianët e Amerikës), nuk i quajnë kurrësesi vëllezër europianët e kohës së zbuluesit gjenovez Kristofor Kolombit, të cilët bënë krimet më cnjerëzore asokohe, duke filluar nga shek. XV deri në shek. XVII… apo edhe amerikanët e mëvonshëm, që zhdukën shumë nga fiset më të famshme indiane lëkurëkuq këtu në SHBA.
Unë kam parë disa herë Muzeu Kombëtar i Indianit Amerikan (National Museum of the American Indian), që ndodhet në Bowling Green, New York, NY, që i kushtohet indianëve. Këtu njeriu shokohet për krimet cnjerëzore, që janë kryer kundër fiseve të New York-ut të zhdukura pothuajse totalisht, si: Mohawk, Oneida, Onondaga, Cayuga, Seneca, Tuscarora, Abenaki, Munsee, Mohegan, Montauk, Shinnecock, Mohican dhe Wappinger.
Edhe grekët, serbët, bullgarët, rumunët, sllovenët, kroatët, maqedonasit etj., kanë qenë të pushtuar nga Perandoria Otomane, por ata asnjëherë dje dhe sot nuk i quajnë vellezër otomanët, sikurse bëjmë shqiptarët muslimanë…
Profesori amerikan Alon Ben-Meir, thotë se shqetësimi që kemi ne qëndron tek axhenda e Presidentit Erdogan dhe axhenda e tij është të nxisë islamizmin ku të mundet, si edhe rikthimin e një varianti të Perandorisë Otomane dhe ai e ka thënë vetë një gjë të tillë.
Ish-kryeministri i tij (Ahmet) Davutoglu dhe shumë zyrtarë me të cilët ne flasim rregullisht, tha se deri në vitin 2023, që përkon me 100-vjetorin e Republikës së Re Turke, do të ketë një pushtet dhe ndikim të ngjashëm me atë që Perandoria Otomane kishte gjatë 500 vjetëve që kishte në kontroll gjithë këtë zonë.
Axhenda e tij është mjaft keqdashëse. Ai nuk po e bën këtë për të mirën e Kosovës dhe Shqipërisë, por ai do t’i tërheqë ato në orbitën e tij për t’i larguar nga Bashkimi Evropian.
Erdogan, po përdor fenë islame si instrument politik, për të promovuar islamin politik në axhendën turke, veçanërisht në vende me shumicë myslimane.
Presidenti Donald J. Trump për Ditën e Pavarësisë Greke
“Turqit janë barbarë, mohues të Zotit dhe të pistë. Turku është si një qen, që hiqet si i egër (ujk), por ia mbath kur duhet të përballet me armikun. Rruga e vetme më efektive për t’u përballur me turqit është grushti dhe vendosmëria.” – Elefterios SINADOS, europarlamentari grek
Presidenti patriot republikan Donald J. Trump nënshkroi një Proklamatë për Ditën e Pavarësisë Greke nga Perandoria Kalifatiste Islame Otomane më 25 mars 1821.
Populli grek në vendlindje dhe diaspora e saj në SHBA dhe vecanërisht në New York, cdo vit në Manhattan NY zhvillojnë Paradën e Fitorës kundër Perandorisë Otomane dhe nuk kemi parë asnjë parullë apo deklaratë të ndonjë presidenti, kryeministër apo ministër helen, që t’i quajnë vëllezër otomanët apo turqit e sotshëm, sikurse bëjnë shqiptarët…
Për më shumë parada në fjalë, përkujton Deklaratën e Pavarësisë Greke nga Perandoria Kalifatiste Islame Otomane më 25 mars 1821. Megjithatë, paradën në NYC zakonisht mbahen në një ditë të ndryshme. Ajo shkon përgjatë Avenue 5 nga 64 në 79 Street dhe sponsorizohet nga Federata e Shoqërive Helenike e Madhe New York.
Dita e Pavarësisë Greke, është një festë kombëtare në Greqi, Qipro si dhe në diasporën greke, që përkujton Luftën e Pavarësisë Greke kundër Perandorisë Islame Otomane dhe formimin e një shteti të pavarur grek. Dita festohet më 25 mars dhe përkon me kremtimin e Kishës Ortodokse Greke të Lajmërimit të Theotokos.
Më 25 mars shkollat në Greqi dhe Qipro mbyllen së bashku me shumë biznese. Një tipar i përbashkët i Ditës së Pavarësisë së Greqisë brenda Greqisë e Qipros, janë paradë të shkollave lokale në shumë fshatra, qytete dhe qytete, nxënësit marshojnë në kostume folklorike tradicionale greke dhe mbajnë flamuj grekë.
Festimi më i madh zhvillohet në Athinë, ku një paradë ushtarake vjetore përkujton ngjarjen, ku merr pjesë presidenti i Republikës së Greqisë dhe zyrtarë të tjerë të lartë shtetërorë, së bashku me qindra spektatorë civilë.
Parada e Athinës fillon në mëngjesi duke e bërë nga Vasilissis Sofias Avenue, kalon në Parlamentin Helen dhe Akademinë e Athinës në Rrugën Panepistimiou.
Pjesëmarrësit e paradës përfshijnë burrat dhe gratë nga të gjitha degët e Forcave të Armatosura Helenike dhe shërbimet civile si Shërbimi Zjarrfikës Grek dhe Policia Helenike.
Parada vjetore mbahen në qytete si Chicago dhe New York. Një pritje e vecantë bëhet në Shtëpinë e Bardhë nga Presidenti i SHBA, i ndjekur nga shumë amerikanë të shquar grekë. Kjo traditë ka filluar fillimisht nga Presidenti Ronald Reagan në vitin 1987.
Në Australi paradat mbahen në disa qytete përfshirë Melbourne dhe Sydney, ndërsa në Kanada parada mbahet në Toronto dhe Montreal.
Deri më sot asnjë president amerikan nuk ka nderuar me një deklaratë speciale Ditën e Pavarësisë së Shqipërisë nga Perandoria Kalifatiste Islame Otomane, sepse shqiptarët nuk janë të sigurtë se a janë të pavarur qysh nga 28 nënori i vitit 1912, mbasi ne vazhdojnë të jemi të pushtuar me mendje dhe zemër nga ish pushtuesit tanë “vëllezër” otoman.
Për këtë arsye amerikanët kanë rënë në hall dhe nuk dijnë se cfarë të bëjnë me shqiptarët dhe festën e tyre!!
A ishte kalifat pushtimi i trojeve të Arbërisë!?
Përgjigjen e saktë të pyetjes historike e japin librat e mbushur me dokumente otomane me përmbatje historike, të shkruar nga autorë të ndryshëm dhe më të shumti britanik dhe të pranuar edhe më fund edhe nga vetë otomanologët. Ja disa citime të autorëve dhe referencat e librave nga i kemi marrë.
Perandoria turke e themeluar në fund të shekullit XIII në Azinë e Vogël veriperëndimore, në rrethinën e Bilexhikut dhe Sëgytit, nga kreu fisnor oguz turk Osmani. Pas vitit 1354, osmanët kaluan në Evropë, dhe me pushtimin e Ballkanit, Bejllëku Otoman u kthye në një perandori transkontinentale.
Otomanët i japën fund Perandorisë Bizantine në vitin 1453 me pushtimin e Kostadinopojës nga Mehmet Fatih-u, i cili e ka xhaminë më të madhe në botë në Prishtinë, që mbrohet sot me fanatizëm nga komuniteti musliman i quajtur shqiptarë në Kosovë.
Kalifati otoman filloi në vitin 1517-1924, nën dinastitë otomane të Perandorisë. Ai ishte kalifati i fundit sunit islamik i epokës mesjetare vonshme dhe të hershme.
Gjatë periudhës së rritjes otomane, sundimtarët otomanë pohonin autoritetin kalifor, që nga pushtimi i Muratit I (që u vra në Fushë Kosovë nga heroi kombëtar dardan Millosh Kopiliqi) në Edirne në vitin 1362.
Më vonë, Selimi I, nëpërmjet pushtimit dhe unifikimit të tokave myslimane, u bë mbrojtësi i qyteteve të shenjta të Mekës dhe Medinës, e cila më tej e përforcoi pretendimin otoman për kalifatin në botën muslimane.
Humbja e Kalifatit Otoman u bë për shkak të një erozioni të ngadaltë të pushtetit në raport me Europën Perëndimore dhe për shkak të përfundimit të shtetit otoman.
Abdulmecid II, kalifi i fundit osman, mbajti pozicionin e tij kalifor për disa vjet pas ndarjes, por me reformat laike të Mustafa Kemalit dhe me mërgimin pasues të familjes mbretërore Otomane nga Republika e Turqisë në vitin 1924, pozita kalifore u hoq me ligj.
Që nga shekulli XIV, kalifati u pretendua nga sulltanët turq të Perandorisë Otomane duke filluar me Murati I, dhe ata gradualisht u konsideruan si udhëheqës de facto dhe përfaqësues të botës islame. dhe më vonë nga Konstandinopoja (Stambolli i sotëm), sultanet otomanë sunduan mbi një perandori, që në kulmin e saj mbulonte Anatolian, pjesën më të madhe të Lindjes së Mesme, Afrikën e Veriut, Kaukazin dhe u shtri thellë në Evropën Lindore (ku bëjnë pjesë edhe trojet e Arbërisë).
Me lindjen e Revolucionit Industrial, fuqitë evropiane u riorganizuan dhe sfiduan dominimin kalifatist islam otoman.
Për shkak të udhëheqjes së dobët, normave arkaike politike dhe paaftësisë për të mbajtur hapin me progresin teknologjik në Evropë, Perandoria Otomane nuk mundi të reagoj në mënyrë efektive në ringjalljen e Evropës dhe gradualisht e humbi pozitën e saj si një fuqi e madhe islame.
Perandoria Oromane, nuk kishte në forcën ushtarake të rivalit kryesor të saj, Perandorisë Cariste Ruse dhe pësoi disa humbje në luftërat me Rusisë.
Edhe pse turqit e rinj e kishin detyruar sulltanin në cilësinë e tij si Kalifi, për të deklaruar një xhihad të ri, që i nxiste të gjithë muslimanët që t’i rezistojnë shkeljeve të aleatëve në tokat e tyre, përpjekja ishte e pasuksesshme.
Qeveria turke e Rumanisë dha dorëheqje në masë dhe Enveri, Talati dhe Qemali u larguan nga Turqia me një anije luftarake gjermane. Sulltan Mehmed VI, i cili u shpall Sulltan pasi vellai i tij Mehmed V vdiq nga një atak në zemër në korrik, ra dakord për një armëpushim.
Trupat aleate arritën në Konstandinopojë dhe pushtuan pallatin e sulltanit, duke i dhënë fund sundimit të tij. (Lambton, Ann; Lewis, Bernard (1995). The Cambridge History of Islam: The Indian sub-continent, South-East Asia, Africa and the Muslim west. Cambridge University Press. p. 320. Retrieved 13 March 2015. An Economic and Social History of the Ottoman Empire, 1300–1914. 2. Cambridge University Press. Quataert, Donald (2005). The Ottoman Empire, 1700–1922 (2 ed.). Cambridge: Cambridge University Press. M. Naeem Qureshi (1999).
Gjenocidi ndaj armënëve të krishterë
Historikisht, dihet se 1.500.000 të krishterë armen janë vrarë nga kalifati i Perandorisë Islame Otomane, vetëm pse ata ishin të krishterë.
Armenët, asnjëherë nuk i quajnë vellezër turqit e djeshëm dhe të sotshëm, të cilët, në vitet 1915-1923 kanë shkaktuar Armenian Genocide, me motive të pastra fetare, e cila vazhdon sot të mohet nga Perandoria dhe Erdogan.
Shumë shtete të botës, duke përfshirë Senatin dhe Kongresin Amerikan, kanë miratuar zyrtarisht një Rezolutë, që njeh zyrtarisht gjenocidin armen, të shkaktuar mizorisht nga Perandoria në fjalë. Dhe faktet flasin vetë.
Në vitin 2008, Erdogan kritikoi fushatën “Unë kërkoj falje”, mbajtur nga intelektualët turq, për të njohur gjenocidin armen, duke thënë: “As nuk e pranoj as mbështes këtë fushatë. Nuk kemi kryer një krim, prandaj nuk duhet të kërkojmë falje … Nuk do të të ketë ndonjë përfitim tjetër përveç nxitjes së problemeve, shqetësimit të paqes tonë dhe zhdukjes së hapave që janë ndërmarrë.”
Në nëntor 2009, ai tha, “nuk është e mundur për ata që i përkasin besimit musliman për të kryer genocid.”
Po të cilit besim ishin ata otomanë që bënë krime mizore shumë shekullore në trojet e Arbërit!?
Erdogan, po përpiqet ta paraqesë djallin e veshur me lëkurën e engjëllit. Në emër të islamit otomanët i bënë krimet dhe vranë e prenë me qindra e mijëra nëna, fëmijë të gjirit, pleq, fëmijë të pambrojtur, mbasi ishin frikacakë të ndesheshin me trimat e Heroit Kombëtar Gjergj Gjon Kastriotit.
Kjo është natyra e hipokrizisë së Erdoganit, që kërkon të fshij nga historia e botës krimet e Perandorisë së tij të zemrës dhe po mundohet t’a restauroj me riemërimin e vet si sultan i ditëve tona…
Në vitin 2011, Erdogan urdhëroi shkatërrimin e Statujë të Njerëzimit, një Monumenti miqësie turke në Kars, e cila u caktua në vitin 2006 dhe përfaqësonte një metaforë të afrimit të dy vendeve pas shumë vitesh mosmarrëveshjeje rreth ngjarjeve të vitit 1915.
Por diktatori arsyetoi heqjen e saj, duke pohuar se Monumenti ishte në afërsi të varrit të një dijetari islamik të shekullit XI dhe se hija e saj shkatërroi pamjen e asaj faqeje, ndërsa zyrtarët e komunës së Kars thanë se u ndërtua ilegalisht në një zonë të mbrojtur.
Megjithatë ish-kryetari i Karsit, i cili miratoi ndërtimin origjinal të monumentit, tha se komuna po shkatërronte jo vetëm një “monument për njerëzimin”, por “vetë njerëzimin”.
Prishja nuk ishte e pabazuar; ndër kritikët e saj ishin disa artistë turq. Dy prej tyre, piktori Bedri Baykam dhe bashkëpunëtori i tij, koordinatori i përgjithshëm i Pyramid Art Gallery Tugba Kurtulmus, u therën pas një takimi me artistë të tjerë në qendrën kulturore të Stambollit Akatlar.
Më 23 prill 2014, zyra e Erdoganit lëshoi një deklaratë në 9 gjuhë (duke përfshirë dy dialektet e armenëve), duke ofruar ngushëllime për vrasjet masive të armenëve dhe duke deklaruar se ngjarjet e vitit 1915 kishin pasoja çnjerëzore.
Deklarata përshkroi vrasjet masive si dhimbjen e përbashkët të dy popujve dhe tha: “Duke përjetuar ngjarje që kishin pasoja çnjerëzore – si zhvendosja – gjatë Luftës së Parë Botërore, (nuk duhet të parandalojnë turqit dhe armenët që të krijojnë dhembshuri dhe të ndërsjelltë human qëndrimet midis njëri-tjetrit“.
Parlamenti Otoman i vitit 1915 kishte përdorur më parë termin “zhvendosje” për të përshkruar qëllimin e Ligjit Tehçir, i cili rezultoi në vdekjen e mbi 1,800,000 civilëve armenë në atë që zakonisht quhet genocid armen. (Tait, Robert (18 November 2008). “Turkish PM dismisses apology for alleged Armenian genocide”. The Guardian. Retrieved 1 July 2011. Hürriyet Daily Neës. 11 August 2009. The Guardian. Retrieved 25 August 2013.)
Në trojet e Arbërit respektohen ekzekutorët otomanë
Erdogan: Asimilimi i turqve në Gjermani është krim, ndërsa asimilimi i shqiptarëve nëTurqi është sevap!!!!
Kur shaj Turqinë me akuzojnë se paguhem nga greku, kur shaj Greqinë thonë që paguhem nga turqit, Kur shaj grekët dhe turqit më thonë punoj për CIA. Kur hesht thonë qe u shit te të dy shtetet.
Turqit, turq mbeten; të rinj a të vjetër, ata janë, siç thotë shprehja latine popullore eiusdem farinœ (të të njëjtit brum).
Në tërë perandoritë që kanë ekzistuar, janë gjendur në kombin sundues mendje bujare, për të marrë në mbrojtje kombet e nënshtruara.
Po a mund të përmendet që prej katër shekujsh qoftë edhe një fjalë e vetme e një turku të vetëm në favor të Shqipërisë?
Kjo fjalë vërtet do të meritonte në këtë rast të shkruhej e gdhendur mbi një pllakë bronzi dhe të varej në muret e klubeve tona popullore si një relikte kurioziteti.
Turqit na mohojnë edhe ato cilësi që vëzhguesit e huaj i pranojnë njëzëri… Turqit na mundën, por pa arritur të na mposhtin, edhe pasi na imponuan Muhametin e tyre, shkruan eruditi i madh shqiptar Faik (Domenik) Konica, Albania 121, nr. 12, 1909.
Ne, nuk kemi asnjë permendore, që të perkujtoj trimin dhe heroin kombëtar dardan Millosh Kopiliqin, i cili, burrërisht vrau në cadren e tij sulltan Muratin I, por perkundrazi për ekzekutorët tanë në Prishtinë etj., ekziston tyrbja dhe xhamia kushtuar sulltanit mizor vrasës, sikurse edhe xhamia më e madhe në kryeqytetin kosovar, kushtuar sulltan Fetih-ut, që në shqip do të thotë sulltan Pushtuesi etj.
Dhe nuk mjaftohen me kaq. Kryemyftiu i gjithë muslimanëve dhe hoxhallarëve të Kosovës otomani Naim Tërnava, fyen historinë dhe shqiptarët etnik, duke treguar hapur s ene nuk jemi shqiptarë, sepse në damarët tanë është future ndër shekuj gjaku i kalifatit turk: “Turqit dhe shqiptarët i kanë familjet dhe gjakun e përzier me njëri-tjetrin. Ky vend flet për historinë tonë dhe ky vend flet se ne si dy popuj kemi familje të përziera dhe gjakun e përzier tash e 622 vjet dhe falë Sulltan Muratit ne sot jemi besimtarë myslimanë me shumicë”. (2013, Kosova Haber)
Kryemyftiu Naim Ternava, herë pas herë ripërdhos me ndërgjegje shqiptarët e krishterë dhe ateistët autoktonë, të cilët asnjëherë nuk pajtohen me deklaratat kundërshqiptare: “Dhe kurrë mos thoni për ata të cilët vdesin në rrugën e Zotit (islamit) se ata janë të vdekur. Jo! Jo, ata janë të gjallë dhe në vazhdimësi të furnizuar me begati të madhit Zot. Është obligim për ta kujtuar Sulltan Muratin, i cili kontribuoi në çlirimin e popullit shqiptar nga okupatori sllav, që kishte zaptuar trevat shqiptare duke zbritur nga malet e Rusisë me qëllim që shqiptarët t’i asimilojnë plotësisht duke i zhdukur. Me ardhjen e Sulltan Muratit I, zullumqari i quajturi car Lazar u fshi nga faqja e dheut. Për 500 vjet të tjera “shqiptarët dhe turqit bashkëjetuan dhe bashkëqeverisën këto troje”. (Prishtinë, 15 Qershor 2015)
Muslimanët shqiptare, që përbëjnë “shumicën” (sipas regjistrimit të fundit të administratës otomane) në Shqipëri e mbajnë me fanatizëm si hero të tyre sadistin Ali pashë Telepenen, që i shërbeu me besnikëri kalifatit islam otoman, duke bërë krime tek arvanitasit dhe trimat e pamposhtur suliot dhe gratë e vajzat fisnike suliote shqiptare.
Gratë e krishtera suliote u hodhën nga shkëmbinjtë në humnera së bashku me foshnjat e gjirit, për të mos rënë në duart e kriminelëve kalifatistë shqiptare të turqizuar të Ali pashë Tepelenës…
Aliu me vesin e pervesit otoman i merrte forcërisht peng (mbasi u kishte vrarë prindërit) vajzat minorene të krishtera shqiptare e i dergonte në sarajet dhe haremet e mbushur me prostitucion të sulltanit në Stamboll…
Ky kriminel turqeli, sot ka monument në qytetin e Tepelenes, ku femijët vendosin lule dhe e nderojnë me krenari pse ka vrarë të parët e tyre…
Trojet shqiptare, janë të mbushur me fakte tronditëse të trathtisë kombëtare dhe dashurisë pa kufi nga ana e tjetër për pushtuesit e kalifatit islam osman, që erdhën me “lule” në trojet tona.
Në qytetet Shkup, Tiranë dhe Prishtinë dhe fshatrat e tyre, xhamitë i kushtohen pushtuesve dhe me së shumti sultan Muratit I. Akademia e “Shkencave” të Shqipërisë dje dhe sot dhe Insituti “Albanologjik” i Kosovës të gjithë xhamitë osmane i kanë shpallur monument kulture të rëndesisë së vecantë, qe mbrohen ligjshmërisht nga shteti e i studiojnë me dashuri, duke shkruar libra me përralla.
Ata duke shfrytëzuar pozitën e titujve politik akademik, që u dhuroi diktatori Enver Hoxha dje dhe sot bijtë e tij binjakët Basha (Berisha) dhe Rama, u shpërlajnë sistematikisht trurin njerëzve, duke i paraqitur ato si “vlera” historike shqiptare shumë shekullore.
Pse dhe vetëm pse!?
Shqiptarët muslimanë, janë i vetmi komunitet në botë që respekton me fanatizëm pushtuesit apo ekzekutorët me gjakësor të tyre shumë shekullor, duke u falur 5 herë në ditë për sulltanët…
Pse shqiptarët pavarësisht nga besimi fetar duhet të paguajnë edhe sot haraq, për të mirëmbajtur tyrbën e sulltan Muratit I, që ishte pushtues dhe ka bërë krime mizore mbi popullsinë etnike të krishterë shqiptare vetem pse ata ishin shqiptarë dhe të krishterë!?
Pse eshtrat e sultan Muratit I dhe shumë sulltanëve të tjerë vijojnë të qendrojnë pa kuptim e në mënyrë absurde në trojet e Arbërit, që janë gjakosur nga këto sulltan mizorë!?
Pse nuk ka asnjë xhami në Shkodër që t’i kushtohet fjala vjen ish të perndjekurit politik Hafiz Sabri Koci, por të gjitha i kushtohen ish pushtuesve kalifatist islam osmanë, jenicerëve, pashave, vezirëve etj., që e rrethuan Shkodrën antike dy herë dhe e shkatërruan me zjarr e topa kështjellën legjendare të Rozafatit!?
Pse njeri pas tjetrit kryetarët e Bashkisë së Tiranës, prefektet e qarkut, deputetet muslimanë kanë ngritur një shtatore gjigande e cila turpërisht i kushtohet komandantit pushtues kalifatist islam otoman Sulejman pashë Bargjinit duke e quajtur si figurë historike se gjoja ka themeluar qytetin otoman mbi themelet ilire dhe ka ndërtuar xhami turke në Tiranë!?
Kalaja e Lezhës dëshmon për gjurmët e një qytetërimi të lashtë parahistorik qysh në shekullin IV para Krishtit. Pse u vendos mbi portën kryesore të monumentit parahistorik të vitit 1440 në kështjellën historike të Lezhës nga Qeveria kuislinge neo-otomane e Ramës një pllake perkujtimore kushtuar kriminelit kalifatist islam otoman sulltan Sulejmanit, ku në osmanisht osmanisht shkruhet se Zoti e përjetësoftë mbretërimin e tij dhe i dhëntë jetë të gjatë dhe ministria e Kulturës Otomane, Mirela Kumbaro – Furxhi shkruan “Mos kini frikë nga monumentet e kulturës” duke i krahasuar të rinjtë lezhjanë që e hoqën menjëherë pllakën e turpit me terroristet radikal islamik të ISIS-it, e cila historikisht ka vepruar në Iraq dhe Siri nën shembullin e Perandorië Kalifatiste Islame Otomane!?
Pse qeveria kuislinge otomane e Ramës kishte provokuar ndjenjat dhe plagët e katolikëve shqiptare, duke lejuar vendosjen e simbolit të flamurit turk në digën e hidrocentralit të Qafë Mollës në Mirditë e cila ka revoltuar me të drejtë dhjetëra vendas, historianë dhe intelektualë të cilët u ngritën në proteste duke e shkatërruar me forcë simbolin otoman, që ishte vendosur nga firma turke e cila ka ndërtuar këtë objekt energjetik!?
Pse në qytetin e Shkodrës u lejua të ndërtohet një permendore që i kushtohet komandantit pushtues kalifatist islam otoman Hasan Riza Pashës kur ai erdhi dhe shërbeu si pushtues i Perandorise Otomane dhe për me keq një kolegj i financuar dhe administruar nga otomanët ka emrin e tij në këtë qytet!?
Pse vazhdon të qëndroj në bazën ushtarake shqiptare të Vlorës së Pavarësisë së Shqipërisë më 28 Nëntor 1912 toponimi otoman Varri i Pashait plak (Gjedik Ahmet Pasha), ku historianët thonë se kjo ka ardhur nga legjenda, duke i identifikuar turqit si autokton në trojet tona me shprehjen “simboli i ardhur nga legjenda” dhe krijuar bindjen tek banorët e hershëm vendas dhe të rinjtë sot se ne nuk jemi shqiptarë por turq etnik, mbasi për këtë deshmojnë edhe varret e “lashta” të otomanëve!?
Pse një rruge në qytetin e Shkodrës i është vënë emri i një kronisti otoman, që gezohej kur shihte se si femijët e krishterë ballkanas dhe arbëror vriteshin nga jenicerët, cili i përshkruante fitoret e otomanëve kalifatist me gëzim dhe pasion si fitore për nënshtrimin e shtetëve dhe popullsive të etnike të krishtera të Ballkanit dhe Arbërisë!?
Pse në shumë qytete, fshatra, vendbanimet vijojnë të jenë në gjuhën turke, toponime të cilat i janë vendosur otomanët forcërisht për të realizuar de-shqiptarizmin e trevave tona dhe turqizimin e tyre!?
Pse sot edhe pas Pavarësisë sonë nuk rikthehen në Turqi eshtrat e shumë kriminelëve sulltanëve, komandantëve, jeniçerëve, vezirëve, pashave etj., kur dihet se Arbëria është tokë e shqiptarëve dhe jo shtojcë ose pjesë e Turqisë!?
Pse lejohet Erdogani të bëj propagande neo-otomane me politikën e de-shqiptarizmit dhe turqizimit të Shqipërisë dhe Kosovës permes investimeve pa vlerë që nuk krijojnë vende pune por boshatisin dhe shpërlajnë trurin naivëve, që i sherbejnë interesave kundërkombetare shqiptare!?
Pse Parlamenti i Shqipërisë dhe Kuvendi i Kosovës nuk e njeh Gjenocidin Armen, të shkaktuar nga Perandoria në fjalë, që do t’i hapte rrugën edhe njohjes së gjenocidit shumë shekullor mbi popullin shqiptar!?
Pse Shqipëria dhe Kosova nuk i kërkojnë Turqisë së Erdoganit të kërkojnë Ndjesë për Gjenocidin Shqiptar dhe më së shumti ndaj popullsisë etnike të krishterë në trojet tona.
Pse vazhdon të fyhen shqiptarët kur nuk rikthehen në Turqi eshtrat e sadistit vrasës, otoman sulltan Murati I, por ato mbahen si relike në Prishtinë dhe Kryemyftia falet cdo ditë për ate!?
Pse qeveria e Kosovës dhe Shqipërisë nuk i kërkojnë Turqise demshpërblim për Gjenocidin ndaj popullit shqiptarë, por e kanë dorëzuar qeveritë në dorë të neo-otomanizmit dhe diktatorit Erdogan!?
Sulltan Mahmuti II vrau
1000 feudalë të krishterë toskë
“Zgjidhja ideale do të ishte për shqiptarët të zhduknin njëherë e mirë ndikimet orientale, duke shkëputur çdo lidhje, fetare islame, morale apo letrare me turqit. Mirëpo, gjë e bukur të ndodhte kjo në çast. Zgjidhja do ishte e realizueshme po qe se stërgjyshërit tanë do ta kishin përgatitur me kohë për ne; atëherë neve do të na duhet ta përgatisim këtë zgjidhje për nipat tanë të ardhshëm.” – Faik (Domenik) Konica, Albania 2, 1907
Shekullit XIX ishte shekulli i formimit të kombeve me një luftë nacionale e mbështetur nga patriotët e mbështetur nga shtetet më të fuqishme evropiane.
Perandoria Otomane kishte shfaqur dukshëm shenjat e tjetërsimit të saj dhe ishte koha e duhur për kultivimin e idesë kombëtare dhe formimit të shtetit shqiptar.
Në vitet 1830 kemi luftën e pashallarëve shqiptarë për të krijuar shtetin autonom shqiptar, të shkëputur nga sulltani. Por duke qenë një bastion i lakmuar, osmanët bën të pamundurën për të shtypur çdo iniciativë dhe kryengritje për luftën për autonomi të shqiptarëve.
Sulltani i djallëzuar përdori të gjitha mënyrat për nënshtrimin e pasardhësve të kryetrimit të Arbërisë Gjergj Gjon Kastriotit.
Me dredhi ai arriti të mposhtte kështjellën e Janinës dhe përpjekjen e Bushatllinjve të famshëm. Urdhëri i Sulltanit ishte i prerë: “Shqipëria duhet mposhtur me çdo kusht, me hekur, zjarr e barot”.
Dhe pashallarët që ishin shërbyes të zellshëm të Sulltanit patjetër që do kryenin rolin e kolonës së pestë për Shqipërinë e brishtë. U eleminuan një nga një krerët e kombit shqiptar.
Sulltani dëshironte të shtynte dhe një shekull zotërimin e tij në trojet shqiptare. Dhe si gjithmonë do përgatistë një nga masakrat e saj më të mëdha që ka hyrë në histori si masakra e Manastirit.
Më 9 gusht të vitit 1830, Mehmet Reshit Pasha i fton feudalët shqiptarë të toskërisë në Manastir për t’i njoftuar reformimin e ushtrisë osmane sipas stilit evropian.
U vendos që ushtria turke të realizonte një paradë ushtarake dhe më pas do organizohej një festë enkas për feudalët shqiptarë të Jugut.
Në kohën kur ushtria po parakalonte para të ftuarve, turqit i drejtuan armët nga tribuna dhe brenda pak minutash 1000 feudalë shqiptarë vriten në mënyrë makabre. Një pjesë e madhe e kokave të tyre përfunduan në Stamboll.
Kjo ishte një masakër e përmasave të mëdha sepse pjesa më e madhe e tyre ishin patriotë dhe luftonin për të mirën e Shqipërisë.
Kështu u zhdukën një nga një patriotët tanë duke e lënë vendin tonë të fundit në Ballkan në krijimin e shtetit shqiptar.
Një histori e trishtë dhe fatkeqe që e ka karakterizuar ndër shekuj vendin tonë. (Marrë nga Historia e Popullit Shqiptar)
Erdogani dhe rilindja e Kalifatit në Turqi
Rexhep Taip Erdogan deklaroi botërisht, se: “Pushtim do të thotë Meka, pushtim do të thotë Sulltan Saladin, do të thotë që të valëvitet flamuri i islamit në Jeruzalem, pushtim do të thote ruajtja e trashëgimisë së sultan Fatih Fatih Mehmetit, Pushtim do të thotë rimekembeja e Turqise. Ju jeni gjenerata, që do të pushtoj Damaskun dhe Jeruzalemin.” (Me 30 maj 2015, “Perkujtimi i 562-vjetorit të Pushtimit të Konstantinopojes” (Gazeta gjermane “Die Welt”)
Në Turqi laikët, republikanët dhe ataturkët e quajnë Erdoganin diktator dhe kopje e Hitlerit. Kalifati është i lidhur ngushtë me një periudhën e 17 dinastive kriminale të sulltanëve islam otomanë, njëkohësisht ishte dhe autoriteti shpirtëror i të gjithë muslimanëve anëkënd botës.
Në shekullin XIV, otomanët rikthyen konceptin e vjetër të kalifatit, duke deklaruar se sulltani dhe kalifi ishin një.
Ajo mbeti e tillë, e pandryshuar deri në vitin 1924, vit në të cilin Mustafa Kemal Ataturku, modernizuesi i madh, e shfuqizoi dhe ajo i përkiste të kaluarës. Ataturku me origjinë shqiptare, këmbëngulte se turqit duhet të ndërtonin një Turqi të re dhe nuk duhet të pretendonin një perandori të dobët, të përkohshme ose shpirtërore.
Kalifati po shfaqet në Turqi. Të bindur se historia nuk ka asnjë rëndësi, liderët e vetëmashtruar perëndimorë refuzojnë të njohin vizionin e Presidentit Recep Tayyip Erdogan për Turqinë “e tij”.
Ai ëndërron jo vetëm lavdinë neo-otomane, por dhe një kalifat të rilindur dhe të udhëhequr nga një turk. Në thelb, të dy sulltani dhe kalifi do të kthehen në një fron turk, shkruan ish oficeri në pension i ushtrisë amerikane Ralph Peters, gazetar i New York Post dhe analist strategjik i kanalit televiziv Fox News.
Për më tej, duke shpallur gjendjen e jashtëzakonshme menjëherë pas përpjekjes së dështuar për grusht shteti, Erdogani dhe aleatët e tij pretendojnë se 100 mijë turq janë të përfshirë në këtë komplot.
Tashmë të gjithë jemi dëshmitarë të shkatërrimit të shoqërisë laike të Turqisë dhe imponimit të rikthimit të disiplinës ushtarake fetare dhe obskurantizmit, të intolerancës dhe fundamentalizmit shtypës.
Ky është triumfi i xhamisë mbi modernitetit, jo i shtetit të së drejtës, por zëvendësimit të tij. U desh gati një shekull në Turqi, por sërish besimi dëshmoi se është më i fortë se civilizimit – në të gjithë botën islame ka një prirje për gjakderdhje.
Masat represive vazhdojnë dhe duna qeveritare në ambientet akademike dhe publike vijon me forcë kudo. Akademikëve u është ndalur që të udhëtojnë jashtë vendit.
Qeveria kërkoi dorëheqjen e të gjithë dekanëve të të gjithë shkollave të larta dhe universiteteve. Ndërkohë, rrugës është dhe ndalimi i librave dhe djegia e librave nuk do të ishin aspak një surprizë për mua.
Vëzhgues të ndryshëm, efektet e grushtit të shtetit i kanë krahasuar me ato të djegies së Rajhshtagut, zjarrvënia e mistershme e parlamentit gjerman që i dha Hitlerit mundësinë që të justifikonte shtypjen e të gjithë opozitës politike në vend.
Paralelizmi fatkeqësisht është i saktë. Elita intelektuale turke pothuajse është në të njëjtën gjendje të pasigurtë si ajo e intelektualëve dhe hebrenjve në Gjermani në vitin 1930…
Që nga Kancelari i Rajhut deri tek Fyhreri, ose që nga presidenti deri tek sulltan-kalif, për Erdoganin hapat duken të pashmangshëm. Kjo është thjesht çështje kohe.
Një nga nismat cinike të përpjekjeve për t’u bërë sulltan dhe kalif, ishte dhe artikulimi i mundësisë për rithkimin e dënimit me vdekje për tradhëti, në mënyrë që të eleminojë kundërshtarët kryesorë të përhershme dhe të frikësojë ata që mund të mbijetojnë.
Por, urdhëri i ekzekutimit të vërtetë është lëshuar: Erdogan vrau Turqinë laike të Ataturkut, ëndrrën që një komb mysliman mund të kishte vendin e tij në rreshtin e parë të qytetërimit, shkruan Ralph Peters gazetar i New York Post dhe analist strategjik i kanalit televiziv amerikan Fox News.
