“O Shqipni mos thuaj marova”

Opinione

“O Shqipni mos thuaj marova”

Nga: Milazim Maraj Më: 26 maj 2019 Në ora: 09:32
Milazim Maraj

Që nga ora 1.00 e deri tani kur ora 9.45, të datës 26.5.1999 në Rrasë të Koshares nuk ka luftime. Lëvizjet e mbrëmshme nuk kishin sjell ndonjë risi. Njësia e planifikuar  që pritej te dislokohej nga Deva nuk solli diçka te re. Ajo si duket nuk kishte pranuar të merrte detyrën. Tani me kujtoheshin fjalët e  e ushtarakut serb që i thoshte përmes të radiolidhjes, “Nuk dua të vdes për tu ngritur gradat juve. Lë të më dënojnë edhe më vdekje, unë nuk shkoj më në Koshare”. Nuk ishim mësuar më qetësi, tani kjo heshtje e tyre na shqetësonte. Sot dita nuk paska kuptim.

Veshguesi jonë kishte hasur në një fushë të minuar. Në mënyrë shumë profesionale e kishte shënuar. Kishte gjetua një bombë dore dhe një minë antitank edhe ato i kishte sjellë në komandë. Komandanti i rekomandoj që të shkoj në strehimore dhe të pushoj. Thellë në prapavijë u dëgjuan të shtëna ishte e pa çartë çka po ndodh në atë pjesë. Më vonë kuptuam si ishin vëzhguesit tonë që kishin shtënë dhe vrarë tre ushtarë serb që ishin duke lëvizur nga zona “C” në drejtim të zonës “B” të vijës së zjarrit. Është për t’u çuditur si nuk reaguan fare, të paktën më artileri.

Komandanti i urdhëroj të shikojnë mundësin dhe të tërhiqen. Ata tani kanë  zbuluar pozicionin e vet dhe janë në rrezik. Pasi që u kthyen u qortuan. Nuk është fitore të zbulosh pozicionin tënd edhe nëse i kë sjell armikut ndonjë humbje të vogël. Ju mundë të vriteshit dhe kjo nuk do të ishte fitore për ne. Ju duhet të qëndroni, të vrojtoni, të sillni informata dhe të korrigjoni zjarrin. Shihni sa keni uji në mataren tuaj gjysmë matare nuk keni racion të plotë të ushqimit, krejt kjo behët për sigurinë tuaj. Ju duhet të jeni ushtaret më të përpiktë, jeni shumë të rëndësishëm për ushtrinë tonë dhe për fitoren tonë. Ju jeni syri i ushtrisë tonë në afersi të armikut. Në zonën “C” vëzhguesit tonë kishin vërejtur një traktor që po ngjitej në drejtim të Oplazit.

Traktor kishte disa ushtarë. Skuadra e topave ishin në pozicion të mirë për të qelluar. Pas krismës së topit u dëgjua zëri i vëzhguesit bravo, u krye. Për pak kohë deri sa ky aksion u krye u ndal biseda qortuese më vëzhguesit. Ushtaret pranuan qortimin më mirë kuptim, komandanti i urdhëroj që tani të shkojnë të pushojnë. Pranë Bunkerit të ndërtuar për Komandën e Batalionit po qëndronin Skender Feta nga Strellci, Idriz Ademaj nga Raushiqi dhe Kosovar Bytyqi nga Prizreni. Të gjithë ishin të ngritur së paku flisnin një gjuhë të huaj. Ishin vigjilent të përgatitur dhe të përkushtuar. Ata ishin në istikame dhe po vrojtonin. S’ka luftë dëgjoheshin duke komunikuar më zë të ulët. Nuk mundë qëndrojnë pa luftë këta, i thashë komandantit ai pohoj duke qeshur.

Ndër kohë nga strehimorja e mortajave po vinte Shkëlzen Shehu(Keli) nga Juniku  dhe  Kamer Elezi nga Kaçaniku. Kameri në njërën dorë mbante automatikun e në dorën tjetër dy çiftelia. Morën leje për t’u fut në Bunker të Komandës dhe sa hynë iu drejtuan komandantit. A ka mundësi që këtë ta lemë pak këtu dhe ta marrim këtë armë tjetër në dorë. Mbeshti automatikun pranë vetës dhe  tregoj çiftelinë po këtë tjetrën pse e ke i thash, kjo e ka mjeshtrin këtu jashtë dhe drejtoj gishtin ka Kosovar Morina.

Kosovari kishte ardhur nga Gjermania, ishte karateist, kishte shiritin e zi, ishte pjesëtarë i klubit të karateisteve “SKG Kosova” në Gjermani, kishte disa medale. Hajde brenda lum; i tha komandanti Kosovari erdhi dhe pasi përshëndeti, Komandanti i dha leje dhe u ul. Mbështeti automatikun dhe mori çiftelinë tjetër. Shpejt i akorduan dhe filloj melodia. Disa ushtarë të policisë ushtarake, dhe disa tjerë të Komapanisë së dytë, që ishin në pushim dhe ishin afer filluan të ofrohen, hyni brenda ju tha komandanti. Filluan këngën “O Shqipni mos thuj marova”. 

Këngë që e këndonte rapsodi i popullit Dervish Shaqa.                                                                                                                                        

O Shipni mos thuaj marova,                                                                                                                                                              

Se djemt tu ende janë gjallë                                                                                                                                                        

N’kamë o que krejt Kosova                                                                                                                                                                                      

E bajnë luftën ballë për ballë                                                                                                                                                                                  

Strofa e dytë kishte të njëjtën melodi por teksti kishte ndryshime.                                                                                                      

Së në Koshare aty pik së pari                                                                                                                                                                                

Krisi topi më duhi                                                                                                                                                                  

Aty gjaku i Agim Ramadanit                                                                                                                                                                      

Ra në tokë më bij përsëri.                                                                                                                                                                                                  

Kurse strofa e tretë poashtu kishte ndryshuar tekstin, ndërsa melodia kishte mbetur e njëjtë.                                                                                                                                  

Bashkë kështu kokën                                                                                                                                                                            

Ia thejmë të keqit,                                                                                                                                                                                

Fyt për fyt më barbarë,                                                                                                                                                                                                  

 Gjaku i pastër i Salih Çekaj,                                                                                                                                                                

Shëndritë gjithmonë nder shqiptarë. 
                                                                                                                                                                                                                 

 Pas përfundimit të kësaj këngë pasoj heshtje, këngëtaret hoqën çiftelitë nga pozicioni ekzekutues kokën e çiftelisë e kishin vendosur në tokë kurse bishtin e mbanin sikur mbanin armen. Heshtja i mbuloj  të gjjithë si një pllakë e rëndë. As kush nuk fliste, të gjithë po shikonin tokën. Këtë heshtje të rëndë e theu Keli që në shoqëri njihet për shkathtësi. Aty ku ka ra gjaku u Agim Ramadanit, Salih Çekaj dhe dëshmorëve tonë kurrë nuk ka për të shkel çizme e armikut. Të gjithë për një herë brohoriten betohemi.                                                                                    

Tani vazhdoj Keli ta marrim një këngë që nuk ka luftë, nuk ka gjak, nuk ka vajë, ne luftën po e bëjmë të këndojmë diçka tjetër. Po, mirë e ka Keli thash. Morën çiftelitë në dorë dhe filluan, këngën e filloj Kameri Oo në dërrasë të vekut kush po  më kanë, kënga mezi po i dilte nuk e ndihmoj as Kosovari. Ndal i thash. U ndalen; ju u dakorduat për një këngë pa vajë, ti sa e ule në dërrasë të vekut syzezën tënde ajo filloj të qajë. Në fytyrën e secilit prej tyre vërejtëm një nënqeshje të vetëkomanduar.

 Kënga përfundoj.

Komandant, m’u drejtua Kosovari do ta thurim një këngë të tillë. Ushtaret dolen nga bunkeri ndërsa atmosfera e një dhembjes dhe mungesës zotëronte ende. Sikur qetësia e rëndë e këngës së parë kishte lënë  peshën e vetë.                                                                                                                                                                                                  

Në mbrëmje ushtaret këngëtarë më citojnë disa fjalë nga kënga e re e thurur nga ata.

Po shëndritë dielli në male e në lugje.                                                                                                                                            

 Pritem mue o faqe kuqe,                                                                                                                                                                        

Kur të vij unë ti leri nazet,                                                                                                                                                                      

N’xhep panë zemres ta ruaj uanazën,                                                                                                                                                  

Ta kam ble arin më të mirë,                                                                                                                                                                  

Ta vejë në gisht në Kosovë të lirë.                                                                                                                                                        

I kam shkruar emrin Liri 

Po e ruaj vetëm për ty 

Këto vargje më kujtuan fjalët e heroit  Rifat Qela që mi kishte thënw më 7 Prill; “Komandant jam fejuar dy javë para së të vij në luftë. Sa të përfundoj lufta do të martohemi”. Më kujtohen edhe heronjtë tjerë që lufta u kishte ndërprerë ëndrrat e jetës. 

Ah kjo Liri shtrenjtë po na kushton thash m vete , ju lumtë ju jeni poetet e luftës dhe të lirisë.      

Sot nuk patëm asnjë të vrarë dhe as të plagosur. Komandanti kishte hapur letrat po përgatiste një listë më kërkesa për furnizime. Më herët kërkesat i kishim marrë nga të gjitha kompanitë.                                                              

Këtë natë po e fillojmë pa luftë.

commentFirst article
Sot mund të lexoni Shfletoni kopertinat