Nuk kishte gjë më të tmerrshme dhe më të shëmtuar se të shikoje e të dëgjoje lajmet shqipe nga spikerja jevge e Radiotelevizionit të Prishtinës, gjatë pushtimit të forcave të armatosura serbosllave deri në dhëmbë mbarë kolektivin e Radiotelevizionit e nxori në rrugë, dhe në vend të tyre vendosi njerëzit e kafeneve. Spikerja e lajmeve quhej Hajrije, e cila dinte jo të fliste, por të lexonte shqip. Kishte emër të popullarizuar turk, prandaj populli e quante “Hajrie spikerica”. Ishte meleze, që me pahir ka lindur nga ndonjë martesë e përzier.
Duket qartë, që kjo jevge si një mollë e krimbur ka pikur prej Serbisë, të cilën fashizmi serb e kishte vendosur për t’ua hequr mërzinë këlyshëve të vet, që vazhdonin të ushqenin simpati ndaj Jugosllavisë, siç ishin serbët e konvertuar Sejdo Bajramoviqi dhe Rrahman Morina. Kjo spikere të kujton poetin amerikan, Ezra Paundi, i cili gjatë Luftës së Dytë Botërore nëpërmjet Radio Italisë në shërbim të propagandës fashiste sulmonte vendlindjen e tij – ShBA-në.
Dallimi i vetëm është se Ezra Paundi ka qenë njeri i arsimuar, ndërkohë që Hajrija ka qenë një defatore fort e zonja. Flitet që Paundi është dëmtuar psikikisht pas përfundimit të Luftës së Dytë Botërore, ndërkohë që llafazanja jevge ka lindur me të meta mendore. E kërkonte nevoja që sipas shërbimit ndonjëherë kudra jevge të ulej në prehër të pushtetarëve, prandaj merrte ndonjë dinar, të cilën pushtetarët ia futnin në mes sisëve që i vareshin si lebros.
Siç dihet, serbët ishin vonuar për nga emancipimi europian, ende vazhdonin të thoshin ”shiptarski jezik”. Prandaj serbofashistët nuk e kishin gajlen e informimit, meqë Kosova kishte Radio Tiranën e Fuqishme Shqiptare, që e dridhte mbarë botën, mirëpo ata me anën e Hajrije spikericës donin të tregonin urrejtje raciste ndaj popullit shqiptar. Shqiptarët tregojnë se si spikerja dita më ditë shkonte duke u zbehur e duke u vyshkur, ashtu siç po vyshkej e po digjej Jugosllavia prostitutë. Ndonëse spikerja ishte e bardhë si bora, mirëpo prej gojës së saj, po ashtu me gurë të bardhë, dilnin fjalët futë të zeza.
Prandaj edhe metafora e saj ishte bardhezi, që do të thotë një krijesë bastarde fliste për Jugosllavinë e zezë si katrani. Sipas burimeve të shtypit serb, tregohet që spikerja jevge në fillim ka qenë defatore, prandaj shqipen e ka mësuar nëpër kafene, duke i argëtuar myshterinjtë, për të cilën fëmijët thoshin ”vijës e vijës, n’bythë t’Hajrijes”.
