Serbia dhe serbët janë të mallkuar nga Zoti, sepse që nga ardhja e tyre në Ballkan kanë shkaktuar luftëra krime e mizori, duke vrarë e dëbuar popujt e tjerë për ti zgjeruar kufijtë e vet, e më së shumti krime e mizori kanë kryer në trojet shqiptare.
Kisha Orthodokse e Serbisë në vend të misionit paqesor fetar po kryen mision gjakatar.
Kosova është tokë e shenjtë shqiptare dhe është e larë me gjakun shqiptar për ta mbrojtur këtë tokë.
Për Shqipërinë dhe mbarë shqiptarët martesat e vajzave shqiptare me dhëndurë serbë përbën tradhëti, turp dhe poshtërim mbarëkombëtar shqiptar.
Nuk duhet të lejohet në asnjë mënyrë që vajzat shqiptare të martohen me dhendurë serbë, kur dihet se çfarë krimesh e mizorishë kanë pësuar shqiptarët me shekuj nga Serbia dhe serbët.
Serbia si shtet i tërbuar dhe i mallkuar ka krizë morale e nacionale.
Serbët janë popull, i cili në asnjë aspekt nuk përputhet me mentalitetin dhe trendet e popujve tjerë që jetojnë në Ballkan.
Kjo dëshmohet më së miri edhe tre luftërat që i nxiti dhe i shkaktoi Serbia në fundshekullin e 20-të në Kroaci, Bosnje e Hercegovinë dhe në Kosovë.
Serbia edhe këto tre luftëra i shkaktoi vetëm për qëllime okupuese ekspansioniste, të mbështetura në teorinë e saj famëkeqe të zgjerimit të kufijve të saj, duke vrarë e dëbuar popujt e tjerë për tua gllabëruar trojet.
Serbia këto tre luftëra në Ballkan i shkaktoi mbi bazën e teorisë nacionaliste e naziste, që kufijtë e Serbisë të shtrihen gjer ku jeton edhe një serb i vetëm.
Serbia në këto tre luftëra okupuese në Ballkan e tronditi tërë botën me vrasjet, masakrimet, dhunimet ndaj njerëzve të pafajshëm, si edhe me djegiet e shkatërimet shfarrosëse.
Serbia me këto tre luftëra të pushtetit të kriminelit Sllobodan Millosheviq, i ringjalli doktrinat luftarake të kralëve serbë, të Naçertanies, Garashaninit, Çubrilloviqit dhe të Akademisë Serbe të Dobrica Qosiqit.
Këto tre luftëra edhe njëherë dëshmuan gjenin shtazarak serb, duke mos kursyer gra, pleq, e fëmijë, e duke mos kursyer as edhe fëmijët duke pi qumësht në gjoksin e nënës.
Këto luftëra dëshmuan gjenin shtazarak serd për të vrarë, masakruar, për të djegur mijëra kufoma të pafajshme, duke krijuar edhe varreza të shumta masive, shumë prej të cilave ende nuk po zbardhen.
Këto tre luftëra dëshmuan gjenin shtazarak serb, duke dhunuar në mënyrën më makabëre me dhjetëra mijera femra në Kroaci, Bosnjë e Hercegovinë dhe në Kosovë.
Këto tre luftëra tronditën mbarë botën demokratike, gjersa më në fund e detyruan NATO-n të vetëdijësohet dhe me bombardimet 78 ditëshe të caqeve të Serbisë në Kosovë dhe Serbi, i detyruan ushtrinë, paramilitarët dhe policët serbë të kapitulojnë dhe të tërhiqen nga Kosova në drejtim të Beogradit.
Në shekullin e 4 p.e.s. mbreti i Ilirëve Bardhyli, pasardhës të të cilëve janë vetëm shqiptarët, e kishte mbretërinë e tij që shtrihej prej Tieshtes ne veri-perëndim e gjer në Gjirin e Artës në jug, duke përfshirë edhe Citibardhin-Beogradin e sotëm.
Serbët në Ballkan kanë ardhur në shekullin e 6-të nga Kaukazi, dhe kjo është dëshmuar me të dhëna historike.
Serbët fillimisht janë vendosur në afërsi të Beogradit të sotëm, e më pastaj nëpërmjet luftërave të përgjakshme kanë filluar ti zgjerojnë kufijtë e vet.
Sipas tapive shqiptare që gjenden në arkivat e Stambollit, shqiptarët kanë jetuar gjer përtej Nishi.
Serbia me luftëra të përgjakshme e ka okupuar edhe Kosovën duke i përvetësuar edhe kishat dhe manastiret ekzistuese në Kosovë.
Të dhënat historike dokumentojnë se para ardhjes së serbëve në Ballkan, këtu kanë jetuar Ilirët, Romakët dhe Bizantinët.
Kisha Orthodokse e Serbisë edhe në tre luftërat e zhvilluara në fundshekullin e 20-të në Kroaci, Bosnje e Hercegovinë dhe në Kosovë, e ka luajtur rolin luftënxitës dhe përkrahës të krimeve të kryera nga ana e serbëve.
Patriarku Irinej, kreu i Kishës Orthodokse të Serbisë, nuk foli asnjë fjalë pendimi apo ngushëllimi për të gjitha këto dhjetëra mijëra krime shtazarake që serbët i kryen në fundshekullin e 20-të.
Në fenë Islame sipas Kur’anit është mëkat i madh ndaj Zotit, nese vritet njeriu i pafajshëm, nëse vritet një grua, apo nëse vriten njerëz të çfarëdo besimi tjetër po qe se ndodhen në tempullin fetar duke kryer ritet fetare.
Papa i Romës në meshat publike, ose gjatë vizitave që i kryen në vende të ndryshme të botës, në vazhdimësi apelon për paqe e mirësi.
Kisha Orthodokse e Serbisë, për fat të keq, nuk është dëgjuar të bëjë qoftë edhe një apel të tillë për paqe e mirësi, por gjithnjë është vënë në krah të udhëheqësve të Serbisë që kanë nxitur dhe shkaktuar luftëra të përgjakshme në Ballkan.
Fakti që shqiptarët u përkasin tre besimeve fetare, atij mysliman, katolik dhe orthodoks, i hudhën poshte pretendimet e Serbisë se kishat dhe manastiret serbe në Kosovë na qenkan serbe, kur dihet mirëfilli se edhe sot e kësaj dite në Kosovë popullata serbe përbën vetëm 5 përqind.
Kisha Orthodokse e Serbisë dhe lidershipet e Serbisë po e mashtrojnë veten dhe opinionin edhe me Luftën e Kosovës në vitin 1389 në Gazimestan.
Serbia në vitin 1389 në asnjë mënyrë nuk ka mundur të luftojë kundër Perandorisë Osmane, dhe nuk është aspak e vërtetë se në Luftën e Kosovës ka marrë pjesë Serbia.
Këtë e dëshmon më së miri edhe harta e Enciklopedisë Ruse e vitit 1817, ku shihet qartë sa e vocër ka qenë Serbia në vitet e shënuara në brendësi të kësaj harte Ruse.
Serbia me Luftën e Kosovës në Gazimestan e mashtron veten dhe botën, dhe ky është vetëm falsifikim që i bëhet historisë, sepse një Serbi aqë e vocër në vitin 1817, nuk mund mendohet të ketë marë pjesë në Luftën e Kosovës në vitin 1389 kundër Perandorisë Osmane aqë të fuqishme.
Serbia dhe serbët i ka mallkuar Zoti, sepse në Ballkan janë ardhacakë, dhe se gjithnjë me luftëra të përgjakshme kanë okupuar troje e popuj tjerë, e më së shumti troje shqiptare.
Serbia në vazhdimësi ka kryer luftëra dhe presione në trojet shqiptare për ti dëbuar shqiptarët dhe për të vendosur kolonë Serbë.
Serbia kështu ka vepruar edhe gjatë themelimit të Mbretërisë Serbe-Kroate e Sllovene në vitin 1918, por edhe gjatë Luftës së Parë Botërore, Luftës së Dytë Botërore dhe pas saj, duke detyruar qindra mijëra shqiptarë që të shpërngulen në Turqi.
Gjatë gërmimeve arkeologjike në Kosovë, të gjitha artefaktet e reliktet janë me prejardhje Ilire.
Serbia edhe pas çlirimit dhe pavarësimit të Kosovës me një agresivitet të madh diplomatik plot gënjeshtra dhe me kërcënime edhe ushtarake, që dëshmohet me armatimin që i vjen nga Rusia, po mundohet sërish ta okupojë Kosovën, ose të gllabërojë ndonjë pjesë të tërritorit të Kosovës, duke u thirrur në 5 përqindshin e popullatës serbë në Kosovë, të cilën e shfrytëzon dhe e manipulon në vazhdimësi, edhe pse kjo pakicë serbe i gëzon të drejtat e liritë e njeriut më shumë se çdo pakicë tjetër në botë.
Serbia është duke përjetuar edhe krizën e natalitetit të saj, për shkak të plakjes së popullatës dhe natalitetit jashtëzakonisht të ulët.
Serbia tashmë 18 vite nëpërmjet mashtrimeve që bëjnë trafikantët matrapazë, avokatët dhe agjensitë e ndryshme në Shqipëri, për shumën e 4 mijë eurove, rekrutojnë nuse shqiptare për dhëndurët serbë.
Shqipëria në asnjë mënyrë nuk duhet ti lejojë martesat e vajzave shqiptare me dhëndurë serbë, duke marrë parasysh krimet dhe mizoritë që me shekuj i kanë kryer Serbia dhe serbët ndaj shqiptarëve.
Martesat e vajzave shqiptare me serbë përbën tradhëti, turp dhe poshtërim mbarëkombetar shqiptar.
Kjo është edhe një mënyrë e infiltrimit të politikës hegjemonite poshtëruese të Serbisë ndaj Shqipërisë dhe shqiptarëve.
Sipas imformatave gjertani qindra femra shqiptare tashmë janë martuar me dhëndurë serbë në Serbi dhe kanë krijuar familje me fëmijë.
Serbia e tërbuar dhe e mallkuar ka krizë të thellë morale e nacionale, por për këtë fajin duhet ta kërkojë te vetvetja e jo te shqiptarët.