Me rastin e vdekjes së diktatorëve, në ato shtete prej nga vinin paraqitej gjendje e zymt, sikurse erdhi fundi i botës. Propaganda shtetërore dhe mediatike pëqëndrohet dhe japin pamje të vajtimit kombëtar.
Kështu kishte ndodhur edhe me vdekjen e diktatorit Hoxha dhe të gjith diktatorëve të tjerë.
Sot në botë diktatorët kanë ardhur, për fat të mirë, duke u zvogluar, po ende priten vajtime me rastin e vdekjes së tyre.
Ne sot në kosovë nuk mund të themi plotësisht se presidentin e kemi diktator, po lirisht mund ta quajmë një autokrat i tipit të Erdoganit dhe Ramës në Shqipëri.
Këtë presidenti aktual Thaçi po e vërteton me veprimin e tij më të ri, duke refuzuar që ta paraqes dorëheqjen e tij edhe pse publikisht u akuzua nga Gjykata Speciale e Hagës, për krime lufte.
Askush Thaçit nuk ia dëshiron ngarkimin me gjëra të tilla, nëse nuk i ka bërë, po vetë vendimi i një gjykate të tillë do të duhej ta nxiste ne veprim, për të marr hapin e duhur në të mirën e Kosovës.
Refuzimi i dorëheqjes, vetëm sa e tumir thënjen e kultit që krijohet për persona të tillë : nëse unë shkoj, kush do t´i udhëheq bisedimet për Kosovën? Apo nëse unë e dorëzoj postin, çdo të bëhet me Kosovën?! Kush do ta zgjidh dhe kush do ta arrij marrëveshjen Kosovë - Serbi.
Ky është thelbi i esencës, sepse njerëzit krijojnë kulte, po edhe individët e tillë si Thaçi mendojnë, po mos të ishte ai në krye të shtetit, do mbaroi Kosova.
Më e rëndësishme do të ishte të mendohet se një i akuzuar i tillë, pa marr parasysh a është vërtetuar aktakuza apo jo, sa i dëmton interesat shtetërore, nëse vazhdon ta mbaj postin e presidentit.
Si do të reagoi bashkësia ndërkombëtare ndaj një veprimi të tillë? Pastaj sa qëndron mendimi se po mos të ishte Thaçi, Kosovës s´ka kush i prin.
Mendimet e tilla sa janë absurde, aq janë edhe të rrezikshme sepse njerëzit krijojnë apo identifikohen me figura të tilla duke i shëndërruar në kulte.
Këtë më së mirë do ta spjegonin psikologët, po ne kemi vuajtur duke krijuar figura të tilla të kultit, duke i ngritur në qiell dhe duke vajtuar për ta.
Është koha që ne të përshëndetemi nga figurat dhe personat e tillë që luajnë apo tentojnë ta luajnë rolin e autokratit apo të një minidiktatori, siç shpesh këtë rol ia mveshin vetes Rama dhe Thaçi.
