Mbrojtja e demokracisë fillon që në shkollë

Opinione

Mbrojtja e demokracisë fillon që në shkollë

Nga: Sherif Ramabaja Më: 24 nëntor 2020 Në ora: 14:57
Sherif Ramabaja

Edhe nëse në klasat multikulturore është më mjaft vështirë: mësuesit tanë duhet të ndërmjetësojnë rregullat që zbatohen në një shoqëri të lirë, thonë Serap Guler dhe Karin Prien. Në veçanti hoxhallarët mund të bëhen aleatë të rëndësishëm.

Sulmet islamike në Paris , Dresden, Nice, Vjenë dhe Kabul na bëjnë të zemëruar dhe të shtangur në të njëjtën kohë. Por ato nuk duhet të na lënë pa fjalë ose të na bëjnë të heshtim. Jo vetëm vetë sulmet terroriste, por edhe  efektet e tyre në përgjithësi, të cilat jo vetëm janë të dukshme dhe  dëgjohen në shoqërinë tonë. Këto janë efektet e përgjithshme që ndodhin në mes shoqërisë sonë dhe vënë në pikëpyetje vlerat që ne deklarojmë, si një shoqëri e lirë dhe të hapur. Për shembull në shkollat ​​tona.

Kur mësuesit  thonë që  nxënësit me  etnitete dhe fe të larmishëm, po i sjellin mësuesit në kufijtë e tyre, dhe kur ata diskutojnë tema të tilla, si liria e shprehjes, atëherë mësuesit po vërejnë që diçka shkon vërtet keq në shoqërinë tonë. Liria e mendimit dhe e fesë janë një nga bazat e demokracisë sonë militante.

Kjo demokraci duhet të mësohet përsëri brez pas brezi. Shkollat ​​tona japin një kontribut të çmuar për këtë. Shkollat ​​nuk janë vetëm vende,t ku fëmijët nga të gjitha shtresat e jetës me fe të ndryshme dhe histori familjare mësojnë së bashku.

Shkollat ​​janë gjithashtu një vend që mund të mësojënë për disidencën e civilizuar.

Diskutoni, jini të hapur ndaj argumenteve të tjetrit, tregoni ndjeshmëri dhe kuptoni se çfarë qëndron në besimet e shokëve të klasës. E gjithë kjo është pjesë e edukimit për demokraci.

Mësuesit kanë nevojë për kompetencë ndërkulturore

Komunikimi në këtë drejtim është një detyrë, që mësuesit duhet të mësojnë gjithashtu. Ballafaqimi me një nxënës heterogjen kërkon jo vetëm aftësi pedagogjike, por edhe njohuri për prejardhjen e grupeve të nxënësve. Aspekte të tilla të kompetencës kulturore, të lidhura me qasjet socio-arsimore, duhet të bëhen edhe më shumë pjesë e trajnimit të mësuesve.

Ne nuk duhet të rindërtojmë plotësisht timonin, por duhet t'i bëjmë mësuesit më të vetëdijshëm, për shumë mundësi të edukimit për demokracinë dhe sa e rëndësishme është, përdorimi aktiv i këtyre mundësive.

Sigurisht, do të ishte e dëshirueshme që nxënësve t'u jepen vlera demokratike, në familjet e tyre. Nëse megjithatë, jo të gjithë fëmijët marrin mbështetjen e nevojshme në shtëpi, pyetja është, ku tjetër është më mirë të përçosh vlera, nëse jo në shkollë?

Një shoqëri e hapur që dëshiron të qëndrojë në një mënyrë të tillë, nuk ka mundësi të heshtë, ose të shmangë tema të tilla. Kjo është edhe më se e vërtetë në kohë krizash. Pas bllokimit të parë në pranverën e vitit shkollor shkaku i Coronës, ne ishim në gjendje të përcaktonim efektet e mbylljes së shkollës tek nxënësit e radikalizuar në verë dhe pas pushimit të vjeshtës.

Nxënësit kanë nevojë ta dinë kufirin

Një minut heshtje, e iniciuar nga Konferenca e Përhershme Myslimane  e Ministrisë, ishte e nevojshme dhe e rëndësishme. Ka pasur disa reagime të tmerrshme në disa shkolla ​​në Gjermani. Kur, në rastet më ekstreme, disa nxënës myslimanë janë të lumtur, për sulme të tilla, ose i miratojnë ato, sepse ndiejnë se identiteti i tyre fetar është shkelur, duke u treguar karikaturat e Muhamedit; nëse ata nuk pranojnë të këndojnë këngë sepse përmbajnë fjalën "shalom"; nëse ata nuk duan të vizitojnë  kishën, ndërsa ndjekin shkollën dhe ne i pranojmë të gjitha këto në shkollat ​​tona, ose nga një tolerancë e keqkuptuar, ose nga frika e vendosjes në cep të gabuar, ose thjesht nga frika - atëherë një limit qartë është tejkaluar.

Demokracia jonë, është ajo që na intereson ne të gjithëve. Ne si shoqëri shumë shpesh e kemi marrë demokracinë tonë të lirë si një diçka të shenjtë. "Po" të pasionuar për bashkëjetesën tonë demokratike, duhet të jetë gjithashtu një element thelbësor, i integrimit. Shkollat ​​janë çelësi i integrimit të suksesshëm.

Liria e shprehjes nuk do të thotë të pranosh gjithçka. Sigurisht, karikaturat që përqeshin grupe të tëra, mund të jenë pa shije. Ju mund t'i kritikoni ato, edhe si mbrojtës të lirisë së shprehjes. Në një debat rreth kësaj që lejon një diskurs të hapur, çdokush mund të prezantojë tone kritike dhe të shpjegojë këndvështrimin e tij. Por nuk duhet lejuar të kërënohet toleranca, apo të tolerohen kërcënime, ose abuzime.

Debati në lidhje me këtë, është gjithashtu një etapë për aftësinë e një shoqërie të tërë për t'u integruar, jo vetëm muslimanët. Nëse heshtim për incidente të tilla, atëherë jo vetëm që po shkatërrojmë vlerat e fituara me vështirësi. Ne atëherë nuk do të ishim më një shoqëri, që do të mund t´i bindte të tjerët, për vlerat e saj.

Si një shoqëri e larmishme, ne duhet të flasim hapur për problemet pa i skandalizuar ose nënçmuar ato. Ne duhet të tregojmë qartë kufijtë dhe ta bëjmë të qartë se një shoqëri e mbushur me larmi, nuk mund të jetë kurrë një shoqëri pa rregulla. Pak më shumë vetëbesim nuk dëmton as shkollat. Jo çdo thënie adoleshente tregon qëndrime radikale. Por duhet të flasim më shumë për këto fenomene. Azhurnimi i shkollave mbështetet si në konceptet e trajnimit për mësuesit, ashtu edhe në forcimin e përmbajtjes së tillë tashmë në studim dhe në trajnimin praktik të mësuesve të ardhshëm.

Aleatët në bashkësitë myslimane

Por ne nuk duhet të mbështesim vetëm mësuesit në shkollat ​​tona për të shkuar pikërisht në këtë mënyrë, por edhe aleatët tanë nga bashkësi të ndryshme myslimane. Ata janë po aq të varur nga mbështetja.

Nëse nuk jemi në gjendje të bëjmë diferencime këtu, por përkundrazi kritikojmë muslimanët në të gjithë bordin, ne do ta bëjmë punën më të vështirë, për të gjithë ata që janë po aq të përkushtuar për një shoqëri të hapur dhe të lirë.

Kjo nuk do të thotë që ne nuk mund të bëjmë kërkesa ndaj tyre, por që duhet t'i inkurajojmë ata t'i plotësojnë ato.

Kjo tani mund të shihet përsëri në debatet, mbi Konferencën e Islamike që u zhvilluan javën e kaluar. Gjermania është shtëpia, e mbi katër milion myslimanëve. Në këtë aspekt, një nga shqetësimet thelbësore të Konferencës Gjermane të Islamit është që të vazhdojë drejtë dhe në mënyrë të rëndësishme, promovimin e trajnimit të hoxhallarëve në Gjermani.

Imamët që flasin gjermanisht dhe janë këtu të integruar, kanë një qasje të ndryshme ndaj Gjermanisë dhe njerëzve të saj. Ndonjëherë ata i kuptojnë zakonet, strukturat shoqërore dhe sfidat shumë më mirë, sesa ata që vijnë nga jashtë për të predikuar në Gjermani.

Dhe kështu kjo është një pikë thelbësore: nëse duam të parandalojmë proceset e radikalizimit, kjo mund të bëhet vetëm në një dialog, në baza të barabarta. Veçanërisht të rinjtë janë të impresionuar nga predikuesit islamikë, kur bëhet fjalë për të folur në të njëjtën gjuhë, për të pasur hobi të ngjashëm, ose për të dëgjuar të njëjtën muzikë. 

Nëse ne, jemi në të njëjtën kohë në gjendje të trajtojmë jo vetëm problemet, por edhe të gjitha gjërat pozitive që na sjell diversiteti në vendin tonë, atëherë ne jo vetëm që jemi statistikisht një shoqëri e imigracionit, por edhe de facto kemi arritur të jemi një . Atëherë ne do të arrijmë të mësojmë dhe do të mësojmë kulturën tonë të hapur dhe të lirë demokratike, përsëri në këtë brez dhe në brezat e ardhshëm.

Serap Güler është anëtar i bordit ekzekutiv federal CDU, bashkëkryetar i rrjetit të integrimit CDU dhe sekretar shtetëror për integrimin në Ministrinë për Fëmijët, Familjen, Refugjatët dhe Integrimin në Nordrhein-Westfalen. Karin Prien është zv Kryetare i shtetit të CDU në Schleswig-Holstein, zëdhënëse e forumit hebre në CDU dhe ministre e arsimit, shkencës dhe kulturës së Schleswig-Holstein.

commentFirst article
Sot mund të lexoni Shfletoni kopertinat