O Partiark Porfirije, mos bëni mëkate ndaj Zotit, ndaj besimtarëve, ndaj vetes dhe ndaj botës, duke treguar gënjeshtra për Kosovën.
Kosova tani është shtet i pavarur sovran. Kosova ka qenë, është dhe do të mbetet për jetë të jetëve tokë e shenjtë shqiptare e larë dhe e njomur me gjakun e dhqiptarëve.
Në Kosovë asgje nuk është serbe, sepse Kosovën serbët e kanë okupuar duke vrarë, masakruar dhe dëbuar shqiptarët.
Në të gjitha gërmimet arkeologjike në Kosovë gjenden vetëm relikte Dardane-Ilire, pasardhës të të cilëve janë vertëm shqiptarët.
Serbët ardhacakë në Ballka në shekullin e 6-të, shtetin serb dhe kufijtë e tij im kanë zgjeruar me luftëra të përgjakshme, me vrasje, masakra dhe dëbime të popujve vendas, e më së shumti të shqiptarëve që kanë jetuar gjer përtej Nishi, dhe për këtë ekzistojnë dëshmi e fakte.
Kishat, manastiret dhe patriarkanat për të cilat thoni se janë serbe, fillimisht kanë qenë objekte kulti të krishtera shqiptare, të cilat serbët gjatë okupimit të Kosovës i kanë ndryshuar dhe përvetësuar. Dhe për këtë ekzistojnë dëshmi dhe fakte.
O Patriark Porfirije, të njejtën retorikë ndaj Koosvës, e përdore në fund të muajit nëntor 2020 në cilësinë e Mitropolitit të Zagrebit dhe Lubjanës, për të cilën shkruajtëm një reagim publik, por me sa duket nuk qenke mbushur mend. Këtë retorikë e paske bërë për ta imponuar veten që në 17 shkurt 2021 të zgjidhesh Patriark i Kishës Orthodikse Serbe, tre muaj pas vdekjes së Patriarkut Irinej nga KOVID 19.
Pas zgjedhjes Patriark i Kishës Orthodokse Serbe, deklaruat se, “ Në radhë ta parë do t’i keni serbët e Kosovës, dhe se për ty dhe për Kishën Orthodokse Serbe të parë do të jenë serbët e vuajtur të kosovës. Shqetësimi i madh për ty dhe Kishën Orthodokse Serbe do të jetë Kosova dhe Metohija e shumëvuajtur, Jerusalemi i juaj shpirtëror. Kosova dhe Metohija për serbët nuk është thjeshtë një mit. Kosova është besëlidhja jonë . Kosova është zemra e Serbisë”, deklaruat mes tjerash, transmetoi “Bota Sot” në WEB faqen e datës 19 shkurt 2021.
O Patriark Porfirije, për fat të keq je duke e ndjekur rrugën e Patriarkut Irinej dhe Episkopit Amfiobije, të cilët i zuri mallkimi i Kosovës dhe dënimi i Zotit, duke ndëruar jetë nga COVID-19.
Po ua rikujtojmë se Serbia mbetet kanceri i Ballkanit, e etshme për konflikte, luftëra, vrasje, masakra, dëbime dhe okupime të trojeve shqiptare për t’i zgjeruar kufijtë e Serbisë.
Serbia dhe serbët me të njejtin opsion të luftës jetojnë edhe sot në shekullin e 21, kur tërë Ballkani bën përpjekje dhe është angazhuar për forcimin e paqes dhe të sigurisë.
Në Serbi për fat të keq për opsionin e luftës dhe të hegjemonisë janë bërë sëbashku edhe udhëheqësit fetarë të Kishës Orthodokse Serbe edhe udhëheqësit shtetërorë të Serbisë.
Patriarku Irinej i Kishës Orthodokse Serbe, tërë jetën e tij e kaloi si luftënxitës ndaj shqiptareve dhe Kosovës.
Episkopi Amfilohije, i Kishës Orthodokse Serbe në Mal Të Zi, më 20 tetor 2020, në një fjalim të tij deklaroi se, “ Me luftë ta rikthejmë Kosovën. Do të kthehemi në Kosovë, është toka jonë. Ajo ushtri është e përkohshme, do ta shuajmë”.
Ti në cilësinë e Mitropolitit serb për Zagrebin dhe Lubjanën me 24 nëntor 2020, para mediave serbëe, deklarove se, “Kosova dhe Metohija është çështje e identitetit të serbëve, dhe se në rast se e humbim atë si themel të ekzistencës nuk shoh që populli serb ka një të ardhme”.
O Patriark Porfirije, mos bëni mëkate ndaj Zotit, ndaj besimtareve, ndaj vetes dhe ndaj botës, sepse edhe vetë e dini fort mirë se serbët në Ballkan janë ardhacakë, dhe se vendlindjen, themelet dhe identitetin e serbëve duhet t’i kërkoni në Kaukaz nga ku keni ardhur, e jo në Kosovë.
Mos e mashtroni veten dhe të tjerët, sepse historia e serbëve mbështetet vetëm në mitologji dhe gënjeshtra.
E vërtetë është ajo që pasqyron kjo hartë e Enciklopesisë Ruse e vitit 1817, ku Serbia figuron si një shtet i vocër përreth Beogradit, dhe se është zgjeruar duke vrarë, djegur dhe dëbuar shqiptarët.
Si është e mundur që nje Serbi aqë e vocër siç e tregon harta e Enciklopedisë Ruse e vitit 1817, të ketë luftuar kundër Perandorisë Osmane në Luftën e Kosovës në vitin 1389 me të cilën krenoheni ju serbët ?!
Shqiptarët historikisht kanë jetuar gjer përtej Nishi, mirëpo serbët e ardhur në Ballkan në shekullin e 6-të nga Kaukazi i kanë zgjeruar kufijtë e Serbisë me luftëra të përgjakshme , me vrasje e masakra duke i dëbuar shqiptarët nga trojet shqiptare.
Shqiptarët janë populli më i vjetër autokton, me identitet, gjuhë e kulturë më të pastër në Ballkan, dhe se shqiptarët janë kombi më fisnik dhe më paqedashës në Ballkan.
Nuk ekziston as edhe një pëllëmbë tokë e huaj që të jetë e pushtuar nga shqiptarët.
Po ta rikujtojmë se sa mizorë e gjakpitës kanë qenë dhe janë serbët, si më më posjtë:
Leo Freundlich, hebre austriak, autor i librit me titull “Golgota Shqiptare”, paraqet protestën e tij si shkrimtar kundër zhdukjes masive të shqiptarëve nga ushtria serbe në vitet 1912-1913, duke dhënë fakte të gjalla se ushtria serbe vrau mbi gjysëm milioni shqiptarë të pafajshëm.
Siç shkruan ky shkrimtar hebre në këtë libër, më shumë se 250 mijë shqiptarë u masakruan vetëm në veriun e Shqipërisë gjatë vjeshtës së vitit 1912.
Shkrimtari hebre Leo Freundlich asokohe me banim në Vjenë, është njëri ndër intelektualët e paktë që ruajti koleksionin e të gjitha gazetave prestigjioze të kohës, që tregonin për shfarosjen e së paku gjysëm milioni të shqiptarëve nga serbët në vitet 1912-1913.
Po t’i paraqesim disa fragmente nga ky libër ku pasqyrohen mizoritë barbare serbe ndaj shqiptarëve.
“Me qindra kufoma të masakruara notonin në rrjedhat e lumenjve. Ata që mundën tu shpëtonin sëmundjeve, urisë, plumbave të pushkëve të këmbësorisë dhe gjyleve të altilerisë serbe, grumbulloheshin në vende të caktuara dhe u jepej nga një plumb kokës. Më zi e pësonin ata që fsheheshin në shtëpite e tyre. Pas kontrolleve të imta që bëheshin për plaçkitje dhe florinj, gjendeshin lehtë dhe therreshin si delet. Torturat më të mëdha i pësonin gratë shqiptare, të cilat përdhunoheshin, më pas lidheshin, bëheshin kapicë, mbuloheshinn me kashtë dhe digjeshin të gjalla. Në rast se gratë ishin shtatzëna, u çahej barku me bajoneta dhe pasi u nxirrej fëmija nga barku e vendosnin në maje të bajonetës apo të hunjve. Pas masakrimit serbët pinin verë, këndonin dhe hidhnin valle. Kishte raste që ata gjatë therrjes mblidhnin gjakun në kupa dhe e hapnin gostinë me të”.
Masakrat mizore serbe ndaj shqiptarëve Leo Freundlich i përshkruan si vijon: “Afër Shkupit, 2000 shqiptarë myslimanë dhe 5000 të tjerë jo larg Prizrenit u masakruan nga ushtria serbe. Shumë fshatrave u ishte vënë flaka dhe banorët e tyre ishin masakruar. Kur shtëpitë ishin kontrolluar për armë, shqiptarët vriteshin në mënyrën më të thjeshtë, edhe pse kurrfarë armë nuk kishin gjetur në shtëpitë e tyre. Serbët bënë të qartë se shqiptarët myslimanë duheshin zhdukur e çrrënjosur. Ata pohonin se kjo është mënyra më efektive për ta qetësuar vendin”, shkruan në këtë libër.
O Patriark Porfirije, po ta rikujtojmë se vetëm në fund të shekullit të 20-të Serbia filloi dhe kreu tre agresione gjenocidale e vrasëse në Kroaci, Bosnje e Hercegocinë dhe në Kosovë, duke bërë gjenocide trishtuese, duke vrarë, masakruar e dhunuar me mijëra e mijëra njerëz të pafajshëm.
Në agresionin gjenocidal që Serbia e kreu në Kosovë në vitet 1998/99, ushtarët, paramilitarët dhe policët e Serbisë vranë dhe masakruan më shumë se 13 mijë shqiptarë të pafajshëm, në mesin e tyre edhe fëmije duke pi qumësht në gjoksin e nënës.
Dhunuan në mënyrën më shtazarake e makabëre 20 mijë femra shqiptare.
Rrëmbyen nga shtëpitë shqiptare 1650 shqiptarë të të gjitha moshave e gjinive, fati i të cilëve ende nuk është zbardhur.
E bënë shkrumb e hi Kosovën dhe shkaktuan eksodin e më shumë se 1 milion shqiptarëve.
Po ua rikujtojmë edhe disa dromca nga rrëfimet autentike nga libri me titull “ Rrëfimet e femrave të dhunuara në Koasovë gjatë luftës 1998/99” të autores kosovare Luljeta Selimi.
“ Ma pushkatuan nënën e vëllanë, kurse mua më dhunuan dhe trupin tim e masakruan për së gjalli me cigare”. Një nga mjeket deklaron se,”Vajzës së dhunuar i ishte shqyer mitra dhe se në organet gjenitale i kishin futur rërë, këmbët e gërvishtura dhe mes dy gjinjëve me majën e thikës kishte të vizatuar kryqin serb”. Ose rrëfimet e tjera,” Fëmijët vajtonin mbi trupin e përgjakur të babait të tyre të vrarë, e mua më çnderonin vetëm disa metra larg tij”, ” Pasi ma vranë djalin, mua më çnderuan disa ditë me radhë”, “Djalit dy vjeçar ia prenë veshin dhe tre gishtërinj, e pastaj më dhunuan”, “Cigaren e ndezur e fiki në gjinjtë e mi”, “ Më dhunuan dhe me thikë shkruan fjalë mbi trupin tim”, “Më detyronin t’i shiqoja femrat që po i dhunonin me radhë”, “Pasi më dhunuan, m’i hoqën thonjtë me dana”, “Motrën e mbytën me kundak të pushkës”, “14- vjeçarja u dhunua në borë”, “Pasi e dhunuan 13-vjeçaren e hudhën në pus”, “Më çnderuan para syve të babait dhe nënës”, “Në muajin e tetë të shtatzanisë më përdhunoi para vjehrës dhe burrit, e pastaj më goditi në gjoks e në bark dhe linda fëminë e vdekur”, “ Më dhunuan dhe në krah ma vizatuan kryqin serb”, “Pasi i çnderuan tri vajza, ua prenë organet gjenitale…”.
O Patriark Porfirije, ti dhe tërë klerikët e Kishës Orthodokse Serbe besimin fetar e keni kuptuar krejtësisht gabim e mbrapsht, dhe se do të jepni përgjegjesi para Zotit.
Pas të gjitha këtyre mizorive që Serbia i kreu në Kosovë, as nga ti dhe as nga ndonjë klerik tjetër nga Kisha Orthodokse Serbe nuk dëgjuam as edhe një fjalë dënimi, pendimi apo mëshire për këto krime që serbët i kryen në Kosovë ndaj shqiptarëve yë pafajshëm, e që ishte obligimi i juaj parësor i edukimit shpirtëror, nëse me të vërtetë besoni në Zot.
Ju klerikë të Kishës Orthodokse Serbe, kujtojeni Zotin, dhe mos nxitini urrejtje dhe luftëra kundër shqiptarëve, sepse në jetën e përtejme vendin e keni në Xhehenem.
O Patriark Porfirije, po ua rikujtojmë se sot Kosova është shtet i pavarur dhe sovran, dhe e Serbia u shporr nga Kosova në pranverën e vitiit 1999, nga luftëtarët e UÇK-së dhe nga bo,mbardimet 78 ditore të avionëve NATO-s për ta ndalur gjenocidin e Serbisë ndaj shqiptarëve autoktonë.
Në Kosovë sot jeton një pakicë serbe që i gëzon të drejtat dhe liritë e njeriut më shumë se çdo pakicë tjetër në botë.
Kisha Orthodokse Serbe është i vetmi institucion fetar në botë, i cili në vend që ta fisnikërojë shpirtin e besimtarëve serbë, ajo i nxit për luftëra, gjakderdhje dhe okupim të trojeve shqiptare.
O Patriark Porfirije, larg duart nga Kosova, sepse Kosova është tokë e shenjtë shqiptare, e larë dhe e njomur me gjakun shqiptar.
Kishën Orthodokse Serbe dhe serbët për krimet e kryera ndaj shqiptarëve do t’i dënojë Zoti në këtë jetë dhe në jetën e përtejme.
