Jo, me injoracë, por me burime historike të dëshmuara, sepse populli serbë me gjenezë nga Siberia me një histori endacaku (Cergari), pa indentitet fetar e kombëtar deri në shekullin XII. Gjatë shekullit të VI, VII arrin me cergat e tija deri te lumi Danub, në kufi me Ilirinë. Prandaj, Perandoria Bizantine në shkatrrim e sipër nuk ka arritur per te e penguar depërtimin sllav në tokat e Ilirikut.
Rezistencat, për një kohë u penguan gjatë kohës së Perandorit Justinian. Populli serb gjatë kësaj kohe (shekulli VII-IX) ishte pa besim fetarë dhe me përhapjen e Krishtërimit, nga Shën Pali me nxënësit e tij, në Ilirik, serbët e pranuan krishërimin në pjesën e dytë të shekullit IX, por me shumë dyshime e luhatje. Mentaliteti i mesjetës me propoganden kishtere mbtet akoma edhe sot te populli serbë.
Në politikën e shtetit serb veprohet me trillime, urrejtje dhe falsifikime historike, gjëja si histori serbe. Ky popull me histori barbare nuk njehe civilizim, afrim e bashkëpunim ndërnjerëzor e veçmas ndërperendimor, por fizikishtë është në Evropë, ndërsa shpirtërisht është me kokë me Rusinë. Përendimi disi, edhe pse e ka kuptuar mirë rrenat e trillimet e tyre, akoma mbanë një qëndrim të butë nda tyre, nuk u ndëshkua sa e si duhet për sjellet e tija kriminale ndaj popujve të ish Jugsllavisë (slloven, kroat, boshnjak, shqiptarë etj),që bëri gjenocid të paparë në këtë shekull(XX dhe XXI).
