Oj vdekje e tmerrshme, e dhembshme dhe e trishtë, si s`te erdhi keq e na rrëmbeve Nënën që ishte aq e mirë, aq e bukur, aq e dëlire, aq e dashur , aq burrneshë. Na e more nënën, na i vodhe buzëqeshjet, i more cicërimat e zogjve, rrezet e diellit, aromën e luleve, freskinë e jetës, shikimet mahnitëse, na e more gjallërinë e na dhurove vetminë, dhembjen lotin e vuajtjen... Dhembja sa vjen e shtohet, koha Po i shton plagët e shpirtit , e Ti je gjallë përherë në zemrat tona.
Të përkujto me shumë mall edhe dhimbje në Zemër : Vajza Jehona nga Gjermania.
