Lexoj „Librin e nënës sime“, të Albert Cohen, e cila është një vepër monumentale për çdo qenie njerëzore që ka lindur në këtë botë. Asnjeri nuk ka nënshkruar ndonjë kontratë kur ka lëshuar thirrjen e parë dhe asnjëri nuk do të nënshkruajë kontratë kur të ikë nga kjo botë.
Megjithatë, deri në vdekje, atij do t’i kujtohet nëna e vet...
Dhe unë në çaste të veçanta, kur jam vetëm, kujtoj me mallëngjim fytyrën e nënës sime të dashur, fjalët e saja të mira për birin e saj. Me kalimin e moshës, ajo ishte bërë edhe më e urtë, më fjalëpakë.
Megjithatë, ajo kishte një kujtesë të jashtëzakonshme dhe dinte të tregonte me saktësi histori të familjes sonë, me një dhunti të veçantë prej aktoreje teatri që e ka pasur qysh në moshë të re, kur vazhdonte gjimnazin e Tiranës « Nëna Mbretëreshë », si dhe më vonë në ushtrimin e profesionit të saj fisnik, si edukatore kopshti.
Ajo u largua nga kjo jetë më 1 dhjetor 2011, në krahët e bashkëshortes sime, Rozës, e cila për disa vite me radhë i shërbeu me devotshmëri, sikur ta kishte nënën e saj. I përjetshëm qoftë kujtimi i saj, i tim eti dhe të gjithë të afërmve të paharruar që nuk janë më në këtë jetë.
