Baba im, përderisa shkruaj përkujtimin për ty zemra ime qanë e vajton. Baba im ti pushove së jetuari në ditët më të rënda të jetës sonë.
Në ditët kur zemra jonë mori plagën e rëndë në janar 20.1.1993, kur zëmra jonë kërkonte fjalët e tua të ëmbla që na qetësonin shpirtin.
Baba im mu dogj zëmra. Na u tha goja të thërras edhe njëherë baba.
Sa rëndë qenka jeta të jetosh e të mos thërrasësh kurrë babë. Por baba im, shpirti im, kur mendoj se unë kisha një babë me shpirt të bardhë të ndershëm. bujar e fisnik bëhem shumë krenare.
Të pikëlluarit me lotë në sy për jetë.
Djali Muharremi nga Sllovakia, reja Simona, nipërit Luani, Lorani, mbesa Amina.
