Thonë që koha shëron plagët, por plaga jonë veç vazhdon të rritet. Mungesën tënde e ndjejmë në çdo hap që bëjmë.
Vuajmë pse vdekja të mori aq shpejt dhe aq papritur. Ike në lulen e rinisë e si ngushëllim na i le vetëm kujtimet për çastet e bukura që i kaluam.
Kujtimet për ty i ruajmë si gjënë më të shenjtë dhe më të vlefshme në jetën tonë. Të vlefshme siç ishe ti e dashur motër, e dashur bijë!
Plot 29 vite po bëhen, që kur ti më nuk je në mesin tonë, më e dashura jonë. Në këto 29 vite pa ty, na ka shoqëruar vetëm pikëllimi dhe shpresa se një ditë do të bëhemi bashkë.
Nuk ka fjalë që përshkruan dhimbjen e pikëllimin që e ndjejmë, sepse ajo që ndjehet në zemër nuk thuhet me fjalë.
Përherë të mbajmë në zemër.. Ndonëse fizikisht nuk je në mesin tonë, përmes rrezeve të diellit e ndjejmë rrezatimin e mirësisë që të karakterizonte.. Eh sa do të donim ta kthenim kohën prapa, për ta jetuar dhe për ta zgjatur momentin e fundit pran teje...
Me shumë mall e dashuri, të përkujtojnë baba Ibrahimi, nëna Vasfija, vëllezërit Xhevdeti, Xhaviti e Xhevati dhe motrat Shqipja e Shkëndija.