Mjegulla vjeshtake mblidhet lëmsh, në maje të bjeshkës fryen një puhizë dhe e zhdaravitë krepave e rudinave , sikur malli për TY që troket në telat e shpirtit e kujtimi damarëve të zemrës për të mos harruar kurrë o Shok i dashur.
Sa pahetueshëm po zbresin vitet , unë nuk i numëroj ato sepse loti në qerpikë nuk ngrinë kurrë, e malli i egër sa vjen e shtohet.Nga motët që i kaluam së bashku , ruaj në kujtesë virtytet tuaja njerëzore, buzëqeshjen e ëmbël,fjalët e peshuara burrërore që janë fanar në rrugëtimin jetësor .
Sot po i shkruaj këto fjalë në heshtje si shenjë respekti, sepse me kujtimet për TY zgjohem agimeve e errëm mbrëmjeve se ato nuk i zbeh stina as moti .
Përjetësisht të kujton :
HALIL TETAJ.