366 ditë më parë rezervova në minutën e fundit fluturimin për në Tiranë. Nuk dija asgjë për vendin apo njerëzit e saj dhe kërkimi i shpejtë në Google që bëra para se të klikoja nuk më tregonte shumë, shkruan thebalkanista.com.
”Aeroplani im ishte në orën 06:00 nga aeroporti i Larnakës dhe kur i hapa sytë drejt dritës së parë të mëngjesit, e kuptova që kisha fjetur shumë vonë… Duke shikuar orën time u hodha nga shtrati, në 04:30 dhe duke kuptuar se jetoja një orë larg aeroportit dhe nuk mund ta bëjë fluturimin, unë mendoja të kthehesha përsëri në shtrat. Por, kisha paguar rreth 700 euro për biletën time të fundit, thirra një taksi dhe përgatita bagazhin drejt një aventurë krejt të re”.
”Gjashtë orë më vonë, këmbët e mia prekën tokën në Aeroportin Ndërkombëtar ”Nënë Tereza” dhe, ndërsa vështroja, ndihesha i hutuar nga ky territor i panjohur. Ndalova një taksi nga jashtë terminalit dhe një fytyrë e qeshur m’u përgjigj në anglisht. Duke marrë bagazhin tim dhe duke hapur derën e makinës për mua, shoferi buzëqeshi dhe më uroi mirëseardhjen në Shqipëri. I çuditur për të ditur qëllimin e vizitës sime, ai më siguroi se shqiptarët ishin tepër miqësorë dhe nuk kishte asnjë dyshim se do të kaloja një kohë të këndshme në vendin e tij”.
”Ndërsa filluam udhëtimin tonë drejt Tiranës, vura re një lloj zhgënjimi të dëshpëruar për veten. Qielli ishte i zi me vetëm me një rreze të dritës së diellit pas reve të errëta dhe në horizont ishte një masë e maleve me dëborë.
Por, ndërsa po afroheshim drejt Tiranës, jeta dhe ngjyra filluan të shfaqen në mesin e shtëpive njëkatëshe të periferisë. Njerëzit prisnin në stacionet e autobusëve, të tjerët shisnin fruta dhe perime nga ana e rrugës, ndërtesat shumëngjyrëshe prej betoni dhe boritë e makinave dhe zërat arrinin deri brenda taksisë. Fillova të bëhesha i zhytur në botën që po më kalonte para sysh nga ky vend aq i gjallë dhe interesant dhe në një çast u hipnotizova”.
Pas hyrjes në hotel, dola për një shëtitje nëpër rrugët përreth. Gjëja e parë që vura re ishin rrugët e gjera me pemë që shpërthenin me ngjyrat e vjeshtës të cilat më sulmuan shqisat e mia në mënyrën më të mrekullueshme, dhe këmbët e mia më kujtuan udhëtimin tim në shtëpi nga shkolla si një fëmijë”.
”Arkitektura më mahniste, një miks kombinimesh të ndërtesave të stilit italian me ngjyra të ndritshme, të kombinuara me blloqet parafabrikate të epokës komuniste, monolit të argjendtë dhe qelqit por disi të gjitha punuara në një mënyrë që kënaqte shumë syrin tim.
Gjatë ditëve të ardhshme që endja nëpër rrugët e Tiranës, u deha me raki me burra dhe gra të moshuara që nuk flisnin anglisht, hëngra ushqim tradicional derisa pothuajse plasa, dhe bëra një grusht miqsh të cilët më ftuan në të gjitha llojet e ngjarjeve emocionuese. U ndjeva i frymëzuar dhe i lumtur, i qetë dhe krijues. Këtu u ndjeva si një version të ri të vetvetes dhe isha aq i uritur të zbuloja më shumë se çfarë ofronte ky vend. Për herë të parë në atë që ndoshta mund të ketë qenë përgjithmonë, ndihesha sikur i përkisja”.
”Tri ditët e mia u kthyen në tre javë dhe më pas bëra vendimin për të ardhur dhe për të jetuar në Tiranë. U ktheva në Maltë, mora gjithçka që posedoja, duke përfshirë edhe dy macet e mia dhe bleva një biletë për kthimin prapa për në Shqipëri.
Gjatë 12 muajve të fundit, jeta ime ka ndryshuar më shumë se ç’mund të kisha kuptuar ndonjëherë. Unë kam vizituar atë që unë e konsideroj si një nga vendet më të bukura në tokë, Thethin, Liqenin e Ohrit, Kalanë e Rozafës, Himarën, Dhërmiun, Butrintin”.
”Kam përjetuar pijet e mrekullueshme tradicionale, verën lokale nga kantina familjare dhe kam zbuluar se kam një interes të madh për agro-turizmin. Kam intervistuar njerëzit më interesantë nga artistët tek personat e rëndësishëm të dikurshëm, politikanë, muzikantë dhe aktivistë dhe kam takuar shumë qenie njerëzore të mrekullueshme dhe interesante përgjatë rrugës”.
”Kam qenë në TV shumë herë, kam marrë pjesë në një garë 10 kilometra, kam folur në protestë, kam bërë kayak në shpella, kam parë opera të mrekullueshme, kam pastruar ton plehra nga plazhet dhe kam vizituar rrugët malore dredha-dredha mbrapa një Harley Davidson”.
”Ka raste që unë ndihem me të vërtetë i zhytur plotësisht nga njerëzit me të cilët ndërveproj dhe përvojat që kam, shumë nga gjërat që kanë ndodhur me mua gjatë 12 muajve të fundit, nuk mund t’i kisha ëndërruar kurrë për 12 muaj dhe një ditë më parë.
Pastaj, duke u ndjerë i frymëzuar dhe i mbingarkuar nga gjithçka që po zbuloja për këtë vend që kisha njohur më parë kaq pak, vendosa të shkruaja një blog. Ishte një vendim i menjëhershëm, ndërsa unë jam një shkrimtar, nuk kam publikuar kurrë më parë, por duke e ditur se unë doja të ndaja atë që isha duke përjetuar, me miqtë dhe familjen time, unë ngrita blog-un Balkanista”.
”U deshën rreth dy orë për të hartuar faqen origjinale dhe për të shkruar postin tim të parë. Pastaj e ndaja atë nëpër rrjetet sociale dhe dilja për një pije, duke mos i dhënë më shumë se një mendim të dytë. Kur hyra për të kontrolluar blog-un tim të nesërmen në mëngjes, kisha 2 000 klikime, dhe që nga ai moment, nuk kishte më shikim dhe kthim prapa. Tani kam pothuajse 140 000 vizitorë dhe me përvojat e mia kam hapur kaq shumë dyer, që ndonjëherë e kam të vështirë ta kap frymën time”.
”Pastaj, natyrisht, takova mikun tim Eri i cili po feston ditëlindjen e tij të 34-të në të njëjtën ditë me përvjetorin tim njëvjeçar shqiptar. Unë nuk mund të luaj ndikimin që ai ka pasur në jetën time pasi e takova atë që fillova blog-un tim dhe është me të që unë eksploroj çdo cep të vendit dhe pija në përvojat që na janë paraqitur”.
”Por çfarë lidhje me të ardhmen? Shumë njerëz supozojnë se unë jam këtu për punë ose që do të largohem pas një viti apo më shumë, por nuk besoj që të jetë kështu. E dua këtë vend dhe e dua jetën time këtu, ka shumë pak që unë do të dëshiroja të ndryshoja. Unë kam qenë i mirëpritur këtu dhe i mbështjellë në komunitet në një mënyrë që është i huaj për dikë nga Evropa Perëndimore
Unë gjithashtu mendoj se kam shumë më tepër për të eksploruar dhe aq shumë histori për të treguar. Tani Shqipëria është shtëpia ime dhe mezi pres shumë vite të mrekullueshme”, përfundon thebalkanista.com.
