Një i ri shqiptar 28-vjeçar Luçjan Elezi, i cili jetonte Val di Fassa në komunën San Giovanni të Italisë, ka gjetur vdekjen nga koronavirusi.
I riu ka ndërruar jetë në shtëpinë e tij, pak ditë pasi kishte dalë nga spitali ku ishte shtruar për koronavirus.
Pas përmirësimit Luçjani doli nga spitali, pasi testi i parë doli negativ.
Në pritje të testit të dytë konfirmues, i riu u gjet i vdekur pa mundur të marrë konfirmimin e dytë. Shqiptari shfaqi probleme me frymëmarrjen dhe mushkëritë, duke bërë që të gjejë vdekjen.
I riu jetonte prej kohësh në Itali, ku punonte në ndërtim.
Një shoku i tij i drithëruar nga vdekja e 28-vjeçarit ka thurrur disa vargje vajtuese, duke vënë kujën për humbjen e jetës të të riut.
Me dhimbje më të thellë e më të madhe po i shkruaj këto vargje që më dalin nga shpirti. Ia kushtoj shokut, mikut, e vëllait tim Luçjan Elezi. U nda nga jeta shumë para kohe duke na lanë të gjithëve me zemra të thyera e kujtimin e tij që do të mbetet mes nesh si një shok i paharrueshëm e i papërsëritshëm për vlerat e tij shoqnore e njerëzore, i edukuar, i urtë, e punëtor si ai e askush tjetër. Me pikëllim te madh i dërgoj ngushëllimet me të thella e të sinqerta familjes së tij për këto ditë të vështira e të tmerrshme të kësaj fatkeqësie që na ka ndodhur të gjithëve sepse sot është ditë zie për të gjithë shokë miq e të afërm të gjithë jemi në zi. I përjetshëm qoftë kujtimi yt midis nesh.
O Zot a s’mun prite edhe pak
Me e marrë ne gjirin tan
A kaq shpejt i’u desht me ik
Kaq papritun me na lan
Si s’e majte doren tane
Si nuk pate pak meshirë
Me i’a thy zemren nje nane
Me ia marr djalin ma t’mirë
Ëngjëllin tan si s’e dergove
Si s’e nise at’ me vrap
Atij vdekjen me i’a prit
E mes nesh me nejt dhe pak
Pse kaq shpejt i’a hape deren
Ne parajse me e dërgu
A thu s’pate kerkan tjeter
Me na lan ne tuj lotu
Tash po vjen prap data kater
Ne Janar të motit tjetër
Nje buzqeshje ska me ken
Si dikur n’kohen e vjeter
At’ dit’ Dielli s’ka me nxe At’ nat’ Han
a s’ka me dal Terr’i zi ka me e mbulue
Edhe Qyqja ka me nis vaj
Ka me ftoh me nis acari
Kan me u tha gjethet ne dege
Kurr na ma nat’ dit Janari
Ne ditelindje skemi m’e pershendet
Nëpër fushat aty pari
Ku kaluam fëminine
Ku u rritëm e l’shum shtatin
Lulja jote ma nuk mbin
Edhe lumi ka me u tha
Uji ma nuk ka me rrjedh
Asaj ane ku ne u rritem
Kur e din se ma nuk shkel
Këmba jote e bekuar
Shtati jot si yll i shkruar
Hija jote si vigane
Çehra jote e kulluar
Pyesin shoke e pyesin miq
Për njoftimin tend të rëndë
Tu shpresue fort te Zoti
Sikur rren te kishte ken
Asaj ane kur të kaloj
Do të ndiej gjithmonë trishtim
Do kthej kryet e do m’mungoje
Përshëndetja e mikut tim
Edhe n’shkoll n’klasen e vjeter
Un permallshem kam me shku
E kujtimet per nën pluhur
Si puhize kan me u zgju
Ngadal banken do ta gjej
Ku qëndruam bashke sa kohe
Ku mësuam të buzqeshim
E mësuam te kendojme
E rregjistrin e pluhrosur
Me trishtim un do ta hap
Do ta gjej un emrin tënd
Do m’pikojne dy lot me mall
Mallku qofsh moj toké e hidhur
Si do mundesh me e tret’
Djalin e ri si lulja ne gem
Sa i ka mbushe njezet e tet’
A thu dhimte s’pate per nanen
Asaj zemren me i’a plas
Me i’a mbulu shtatin n’zi
Edhe syte m’ia mush me vaj
Tash bylbyli s’ka me knue
Ne çdo Mars tridhjetë e një
Ka me nis ai me vajtue
Per ma t’mirin djale nen dhé
E pranvera ka me dale
Lule t’bukra ka me çele
Nje tufe plot me karajfila
Për te varri me t’i sjelle
Lamtumire vlla Luçjan
Po e them me shpirt te shkrete
Lamtumire pllum’i Pranveres
Permbi shtat t’qofte dheu i lehte.
