Veprimet ekstremiste të Kostandin Kacifas dhe të grupacioneve të tjera ekstremiste greke e gjejnë frymëzimin tek deklaratat kërcënuese ndaj Shqipërisë të Presidentit grek Prokopis Pavlopulos, tek ministri i mbrojtjes Panos Kamennos, tek deputetët e Kuvendit të Greqisë, të cilët e bëjnë këtë sa herë që u jepet mundësia të mbajnë fjalime kërcënuese për aneksimin e jugut të Shqipërisë. Çështja e veprimeve të Kacifas lidhet pikërisht me përkrahjen pa rezerva që i jep shteti grek elementeve ekstremistë greke ndaj shqiptarëve dhe njerëzve të besimeve të ndryshme. Lexoni deklaratat e shpeshta të drejtuesve të lartë të Kishës Ortodokse Autoqefale të Greqisë.
Greqia financon dhe nxit këtë politikë diskriminuese ndaj shqiptarëve kudo, në librat shkollorë, në paradat ushtarake, madje në shërbesat e kishës ortodokse. Nuk është populli grek ai që nxit, por janë institucionet shtetërore të Greqisë që edukojnë dhe nxisin popullin grek ndaj shqiptarëve.
Më tej, mediat greke nën udhëheqjen e Ministrisë së Informacionit dhe Propagandës i japin kahe tjetër çdo ngjarje që ka të bëjë me Shqipërinë dhe shqiptarët. Rreth 90% e gazetarëve grekë janë pjesë e nxitjes së urrejtjes së grekëve ndaj shqiptarëve.
Por, në të vërtetë dy popujt kanë më shumë gjëra që i lidhin ngushtë me njeri-tjetri se i ndajnë. Grekët dhe shqiptarët kanë martesa midis tyre më shumë se me çdo popull tjetër. Ajo Greqi që ulërin me urrejtje ndaj shqiptarëve, atëherë përse kurorëzon me mijëra martesa midis tyre?
Rasti i ekstremistit Kostandinos Kacifas, i cili me armën e tij vrasëse terrorizoi banorët fshatit Bularat nuk është një rast për t’u harruar, as për t’u justifikuar prej grekëve si akt heroik.
Kacifas ishte një figurë e njohur në strukturat e policisë sekrete, në trupat speciale ushtarake, sepse ishte arrestuar më 2008 si anëtar i një bande narko-trafiku. Këto dy viteve të fundit ai ishte tepër aktiv në manifestimet kundër marrëveshjes greko-maqedonase dhe greko-shqiptare. Pra, Kacifas i përkiste ideologjisë raciste të grekëve, të ushqyer me propagandë nga partia naziste “Agimi i Artë” dhe i përkrahur nga institucionet sekrete të Greqisë.
Kostandinos Kacifas i përket grupit të policisë dhe ushtrisë sekrete për Autonominë e Veriut të Epirit, pra aneksimin e jugut të Shqipërisë duke ia bashkangjitur Greqisë.
Akti i parë që ai është shfaqur me uniformën ushtarave me moton për “Autonominë e Veriut të Epirit” i përket vitit 2014, pra me rastin e 100 vjetorit të aneksimit të jugut të Shqipërisë. Kacifas bashkë me katër pjesëtarë të forcave speciale ushtarake u fotografuan në repartin ushtarakë në Gumenicë me parrullën “Autonomi për Veriun e Epirit 1914-2014”. Ky grup stëvitej dhe udhëhiqej nga oficeri i trupave speciale greke G.V., pjesëtar tjetër ishte F.B.
Në vitin 2016 ky grup është parë në jugun e Shqipërisë duke kontrolluar terrenin. Komandanti i tyre G.V. është fotografuar në një lapidar të dëshmorëve partizanë të Shqipërisë duke nderuar me tre gishta, shenjë që përdoret nga çetnikët serbë.
Më tej, ky grup është stërvitur në terren në Gumenicë me veshje ushtarake të forcave speciale dhe zyrtare të Greqisë me flamurin e Autonomisë. Kostandin Kacifas ka qenë mbështetës edhe të grupit të sigurimit të partisë naziste të “Agimit të Artë”, si dhe mbështetës i grupit të paramilitarëve të grupuan në “Legjionet e Shenjta 2012”.
Për të gjitha këto veprime Kacifas dhe grupi ku bënte pjesë kanë patur mbështetjen zyrtare të Greqisë.
Greqia është një vend i vogël, me një popullësi e barabartë në Ballkan me shqiptarët. Shekulli XXI po tregon se popullsia në Greqi po shkon drejt tkurrjes dhe jo më kot rreth 100 mijë shqiptarë kanë fituar shtetësi greke.
Grekët prej 70 vitesh kanë frikë për rikthimin e pronave të shqiptarëve nga Çamëria. Ligji i Luftës, i cili qëndron si hanxhar mbi kryet e shqiptarëve dhe si një re e zezë në marrëdhëniet greko-shqiptare është akti më absurd në botën demokratike, NATO e BE.
Prandaj një zgjidhje paqësore e Çështjes Çame, ku shteti grek do të hiqte si fillim Ligjin e Luftës me Shqipërinë, do të lejonte çamët në grupe të organizuar të vizitojnë varret e të parëve, shtëpitë gjysmë të rrënuara, do të ishin hapat kryesorë që do të ndikonin pozitivisht në psikologjinë e mirëbesimit tek dy popujt. Këto veprime nuk janë të pamundura, nëse vërtetë tek klasa politike e dy vendeve ekziston dëshira për paqe dhe miqësi duke thënë dhe mbrojtur të vërtetën.
