Shefi i rajonit dikur kryesoi projekte të mëdha infrastrukturore, mbikëqyri planet për autostrada të reja, kontrolloi projektet industriale dhe buxhetet rajonale dhe drejtoi një nga administratat më të mëdha civile në Ukrainë.
Ai shkoi në zyrën e tij përmes korridoreve të heshtura të mbushura me nëpunës të civilë, sekretarë dhe zyrtarë lokalë që drejtonin punët e përditshme të një prej rajoneve më të pasura të Ukrainës.
Tani Mikola Lukashuk ka një pistoletë Makarov të lidhur në brez dhe një kallashnikov në tryezë dhe po organizon Dnipro që të bëhet një Stalingrad për pushtimin e trupave ruse.
“Unë mund të vë një milion njerëz nën armë,” tha kreu 41-vjeçar i rajonit të Dnipropetrovsk. “Për dy vjet kam bërë gjithçka që mundem për ta bërë rajonin tim një vend prosperiteti dhe zhvillimi. Tani do ta bëj atë një Stalingrad për rusët.”
Duke ecur nëpër korridoret e ndërtesës së administratës shtetërore në Dnipro me një eskortë truprojash të armatosur, Lukashuk ka pasur pesë ditë të shkurtra për të kthyer kokën nga planet e ndërtimit në biznesin e shkatërrimit.
“Që kur filloi pushtimi rus, unë fle tre orë gjumë në një natë të mirë,” tha ai. “Ka shumë për të bërë ndërsa përgatitemi për t’i pritur ata.”
Mes sinjaleve të sirenave të sulmit ajror, të rrethuar nga fjalët e kolumnistëve dhe avancimet e rusëve, stafi civil i Lukashuk koordinon donacionet që derdhen në llogari të veçanta për të blerë mijëra uniforma të reja luftëtarësh vullnetarë, çanta, çizme, dylbi dhe pajisje termike optike.
Ai bën thirrje luftarake nga Presidenti Zelensky, i cili e emëroi atë në pozicionin e tij dy vjet më parë; ai flet me komandantët e policisë dhe të Forcave të Mbrojtjes Territoriale që gjuajnë diversantët rusë; dhe shikon nga zyra e tij poshtë, në Parkun e Raketave, ku shumë gra punojnë duke përgatitur bomba me benzinë nën tre raketa që dikur ishin prodhuar në fabrikën e famshme të prodhimit të hapësirës ajrore të qytetit Yuzhmash.
“Nuk doja që rajoni im të ishte një vend ku të gjithë merrnin një pushkë, pistoleta dhe Molotov, por ne nuk kishim zgjidhje”, tha ai. “Kam 3.2 milionë njerëz. Unë mund të marr një milion prej tyre nën armë, por a mund ta imagjinoni se sa do të vdesin nëse rusët na hedhin raketa?
Rajoni i Lukashuk përfshin qendrën industriale dhe minerare të Ukrainës, 66 qyteza dhe qytete, fabrika dhe gropa mineral hekuri, të cilat vitin e kaluar gjeneruan 11 për qind të PBB-së së vendit. Tani ajo e ka kthyer aftësinë e saj ekonomike në luftë dhe tabelat që dikur reklamonin softuerët e IT-së tani lexojnë: “Luftanija ruse – shkoni q***”.
Beteja e Luftës së Dytë Botërore e Stalingradit u shënua nga luftime të egra nga afër, sulme ajrore ndaj civilëve dhe deri në dy milionë vdekje, por qyteti rus, i quajtur tani Volgograd, u mbajt kundër ushtrisë gjermanë dhe fitorja mbi pushtuesit shënoi një pikë kthese në luftë.
“Unë nuk mund të llogaris sa miliona Hryvnia (monedha ukrainase) janë dhënë nga donatorët për vullnetarët tanë,” tha ai. “Ne kemi pasur dhjetëra mijëra burra që kanë dalë vullnetarë për të luftuar. Nuk janë vetëm burrat dhe paratë. Ne kemi supermarkete që u japin ushqim ushtarëve, farmaci që dhurojnë furnizime mjekësore dhe garazhe që japin karburantin ushtarak. Por kjo nuk është diçka që ne nuk e kemi kërkuar ndonjëherë. Ne donim paqe.”
Ai refuzoi të jepte detaje të bisedës së tij me presidentin ukrainas mbrëmjen e kaluar, duke vërejtur vetëm se ai ishte në “humor të mirë dhe beson se Ukraina mund të fitojë”.
Lufta po pushton shpejt. Raketat ruse kanë shënjestruar tashmë instalimet ushtarake në të gjithë rajonin: 13 raketa tokë-tokë u lëshuan mbi rajon të dielën, duke shkaktuar sirena të përsëritura. Ushtria ukrainase ka siguruar pozicione mbrojtëse rreth aeroportit të Dnipros në përgatitje kundër një sulmi të mundshëm ajror rus dhe dje në zyrën e Lukashuk erdhën raporte për një kolonë paraprake prej njëqind automjetesh të blinduara ruse që lëviznin drejt Kryvyi Rih, 90 milje në jugperëndim të Dnipros, ku ai dhe Zelensky kanë lindur.
Stafi i tij e informoi atë se kolona ruse u zmbraps pas një sulmi nga helikopterët ukrainas, por Lukashuk ka shqetësime që rusët janë më afër.
Ai përshkroi se si gjatë dy muaj para nisjes së luftës, ekipe klandestine ruse me nga dy persona kishin depërtuar në rajonin e tij, duke përdorur pronën e marrë me qira për të ruajtur eksplozivët, armët dhe municionet. Të paktën një ekip është arrestuar, me sa duket pasi u zbuluan duke etiketuar instalimet kryesore gjatë natës me simbolet e sulmeve ajrore ruse.
Prania e tyre ka shtuar një skaj të paranojës në atmosferën në rrugë, ku vendasit tani zakonisht sfidojnë ose filmojnë të huajt në rast se janë kolumnist të pestë (agjentë sekretë ose sabotatorë-përkthim).
“Një dron i çuditshëm ka fluturuar gjithashtu rreth zyrave të mia,” shtoi Lukashuk, me fytyrën e tij, një përzierje lëndimi dhe zemërimi. “Dukej se po na vëzhgonte me kujdes. Drone të tjerë janë gjithashtu mbi rajon. Ata do të jenë në gjendje të shohin realitetet e miliarda hryvnia (monedha ukrainase) që kemi shpenzuar për rindërtimin e këtij rajoni, investimin e madh që kemi bërë në rrugë dhe infrastrukturë. A duan vërtet rusët ta shkatërrojnë këtë në mënyrë që ta zotërojnë? Ata thonë se po vijnë për të ‘shpëtuar rusishtfolësit’: Unë jam rusishtfolës dhe nuk dua të më ruajnë.”
Ai e tërhoqi Makarov-in nga këllëfi i tij. “Çdo ditë e pesë ditëve të fundit është dukur si një vit,” murmuriti ai, ndërsa i nguli sytë pistoletës./BW
