Elena T.* vazhdon të humbasë zërin e saj, por ajo ende dëshiron të tregojë historinë e saj: si u përdhunua për orë të tëra nga dy ushtarë rusë - vetëm sepse burri i saj është një ushtar ukrainas.
Raporti i Elenës konfirmon frikën e organizatave të të drejtave të njeriut se Rusia po përdor qëllimisht përdhunimin si armë në luftën kundër Ukrainës, sipas agjencisë së lajmeve AFP.
Ngjarja ka ndodhur pasditen e 3 prillit në rajonin Kherson pranë Detit të Zi.
“Rreth orës tre të pasdites shkova në një dyqan ushqimor. Teksa po prisja në radhë, u futën ushtarët rusë dhe filluan të bisedojnë me klientët”, thotë Elena T.
“Nuk e kuptova se për çfarë bëhej fjalë. Por më pas një burrë e drejtoi me gisht dhe u tha ushtarëve rusë: Kjo është gruaja e një ushtaraku. Lufta shpërtheu për shkak të njerëzve të tillë”, shton Elena.
Elena doli nga dyqani dhe vrapoi në shtëpi, por ushtarët e ndoqën.
“Ata erdhën nga dera pas meje. Nuk pata kohë të nxirrja telefonin dhe të bëja thirrje për ndihmë”, thotë ajo.
“Pa thënë asnjë fjalë, më shtynë në shtrat, më shtypën me automatik dhe u zhveshën”, tregon situatën Elena T. dhe shpërthen në lot, shkruan Blick, përcjellë “Bota sot”.
“Ata mezi flisnin, vetëm ndonjëherë më qortonin ose i thoshin njëri-tjetrit: “Radha juaj”.
"Unë dua vetëm fëmijët e mi të kthehen"
Ushtarët e lanë të shkonte vetëm rreth orës katër të mëngjesit, sepse duhej të ktheheshin në punë.
Elena deri më tani nuk ka folur me askënd për përdhunimin, as me bashkëshortin e as me mjekun apo psikologun.
“Unë jam mami dhe e kam ndihmuar veten”.
Pas kësaj, Elena u largua nga qyteti i saj, ku ishte e fundit nga familja e saj.
Pikërisht në fillim të luftës ajo kishte dërguar katër fëmijët e saj në një vend të sigurt. Burri i saj, i cili kishte dy vjet që luftonte separatistët pro-rusë në Donbass, u dërgua në front.
Elena T. tani ka mbërritur në Zaporizhia në jug të vendit, ku mijëra refugjatë po kërkojnë strehim. Nga atje ajo dëshiron të vazhdojë në Vinnytsia në qendër të vendit për të parë përsëri fëmijët e saj atje.
“Thjesht dua që fëmijët e mi të kthehen”, thotë Elena T.
Kur pyetet se si po kalon, ajo fillon të qajë sërish.
Ajo tani ndjen e neveri.
“Nuk dua të jetoj më”, thotë Elena.
Elena kërkon hakmarrje ndaj përdhunuesve
Fatkeqësisht, përvoja traumatike e Elenës nuk është aspak një rast i izoluar. Deri më tani, shtatë gra të përdhunuara kanë telefonuar në numrin e urgjencës të organizatës ukrainase për të drejtat e grave La Strada.
Megjithatë, Alina Kryëuljak, e cila punon për La Strada, vlerëson se numri aktual i viktimave është shumë më i lartë.
“Mund të jenë qindra apo mijëra gra dhe vajza”, thotë ajo.
Megjithatë, në një vend në luftë, është e vështirë të mblidhen prova për këtë.
Elena T. pret që ushtarët ukrainas të "marrë hak" kur të rimarrin territoret e pushtuara. Ajo nuk do që as përdhunuesit e saj t'i shpëtojnë. Dhe as ukrainasit që ia dorëzuan rusëve.
“Do t’i drejtoj gishtin”, thotë Elena T. “Dhe tregojini burrit tim për ta”./Bota sot
