Rrugët, mbushur me pëllumba,
Nuk kanë qenë kështu më parë,
Gu – gu zhurmojnë rreth nesh,
T`bukur, paqësorë e lozonjarë.
Na vëzhgojnë nga poshtë - lart,
Nëse të sinqertë me ta ne jemi,
Jemi miq të mirë, a grabitqarë,
Na hetojnë, mendjen si e kemi?
Farat nga duart na i rrëmbejnë,
Gu – gu - gu, na përshëndesin,
Nga duart tek supet fluturojnë,
Gu – gu – gu, hipin dhe zbresin.
Pastaj një lutje që kanë për ne,
Na e shprehin me sy engjëllorë:
“Bëhuni edhe ju si ne, o njerëz,
Të qetë, të butë dhe paqësorë!”
Fëmijët pyesin...
Po vjen viti i Ri, shohim lajmet,
Pranë nesh fëmija sheh me habi,
Pse,o ba, pse,o ma, këta njerëz,
Grinden kaq shumë për pasuri?
Pse këta njerëzit e rëndësishëm,
Që vijnë te ne dhe na ledhatojnë,
Duan kaq shumë karriget e zyrës,
Dhe s`duan askujt t`ia lëshojnë?
Pse këta të tjerët shpejt inatosen,
Marrin flak edhe zjarr menjëherë,
Sa zënë n`gojë pronat e politikën,
Shahen keq e ndeshen si boksierë?
Si i vjetmi, kaloi edhe ky vit, o ba,
Kështu do ndodh dhe vitin q`vjen?
Prapë s`do arrijmë t`dallojmë dot,
Kush ka t`drejtë dhe kush gënjen?
Nga “fronti i pensionistëve”, s`do kemi asgjë të re!
Ecën ngadalë në bulevardin shtruar me pllaka,
Ndjen dhembje n`trup, ndal, krruset e rënkon,
M`shumë se gjendja shëndetësore dhe mosha,
Është shpirti i vrarë e i rënduar, që e mundon.
Dëgjon lloj-lloj lajmesh dhe biseda analistësh,
Q`flasin e debatojnë për korrupsion e pushtet,
Lexon në gazeta ditore për “elita” pasanikësh,
Që kapardisen studiove, e po, ç`paskan lezet!
Dëgjon për kanabis, kokainë,ekstazia, heroinë,
Pabarazia ekonomike e bën keq dhe e revolton,
Përjeton zinxhirin kriminal q`zgjatet pambarim,
Përbuz skandalet,shtetarët zhytur n`korrupsion.
Sheh që shqiptarët vriten për ndarjet e pronës,
Aty t`pandershmit abuzojnë, maskarai kryeson,
Populli shpreson shumë te drejtësia e premtuar,
Fituesin e vendos “ligji” i pyllit,“më i forti fiton!”
Të pasurit shtojnë milionat, pasurinë kanë hobi,
S`dinë sa vila kanë,veç për jetë luksi mendojnë,
T`tjerë shtynë netët bodrumeve,t`mjerë,varfëri,
Duart n`treg dridhen, kur qindarkat numërojnë.
Sillen rreth sobës së vjetër,as sonte dru nuk ka,
Kanë shumë ftohtë, kolliten, ilaçe s`blejnë dot,
Ushqimi është për qentë;për ata një tas trahna,
Mallkojnë fatin e keq, pse erdhën në këtë botë!
Refreni
Duket se në 2022-shin, me hap do“marshojmë”,
“Fitimtarë” si “Shpirtrat e vdekura” do jemi ne,
Më mirë ia futim gjumit, se kot po shpresojmë,
Nga “fronti i pensionistëve”,s`do kemi gjë të re.
***
“Ligji i pyllit: ”Më i forti fiton”.
“Ligji” i detit:”Peshku i madh e ha të voglin”.
"Shpirtrat e vdekura", vepër e Nikolaj Gogolit (1809-1852), shkrimtar i njohur rus. Vepra është konsideruar simbol i letërsisë botërore. Në Perandorinë Ruse, pronarët e tokave kishin të drejtë të zotëronin bujkrobër, shërbëtorët konsideroheshin pronë e pronarit, i cili mund t'i blinte, t'i shiste ose t'i hipotekonte. Për të numëruar skllevërit, u përdor fjala “frymë”.
