Përfaqësimi i Taxhikistanit është absolutisht historia e parë e Kupës së Azisë të këtij edicioni në Katar. Skuadra e trajnerit 57-vjeçar kroat Petr Shegrt, për të cilin kjo është paraqitja e parë në kampionatin aziatik, kaloi në mënyrë të bujshme grupin dhe së fundmi tronditën edhe Emiratet e Bashkuara Arabe.
Taxhikistani u kualifikua pasi u tregua më i saktë në gjuajtjen e serive të 11-metrëshave. Lojtarët e Shegrat i realizuan të pesë penalltitë dhe u kualifikuan në fazën e 16-të, ku do të luajnë kundër Jordanisë.
Kështu Petar Shegrt u bë trajner hit. Jo vetëm për rezultatet e pabesueshme të një vendi futbollistik krejtësisht të parëndësishëm, por edhe për karizmën e madhe që rrezaton, si në ndeshje, ashtu edhe në bisedat me mediat. Pasi eliminuan Emiratet e Bashkuara Arabe, lojtarët e tij e morën në krahë dhe e hodhën në ajër.
Ai ka lindur në Gjurgjevc, por shumë herët ka shkuar në Gjermani, ku ka luajtur si amator. Ai e filloi profesionin e trajnerit shumë herët dhe udhëtimi i tij i çmendur e çoi nga Gjeorgjia përmes Indonezisë, Bosnjë-Hercegovinës, Afganistanit dhe Maldiveve në Taxhikistan, ku ai drejton që nga viti 2022.
A keni marrë përshtypje pas fitores ndaj Emirateve të Bashkuara Arabe, si e kanë përjetuar lojtarët?
Shpresoj që djemtë të shërohen nga festa, nuk kam përjetuar kurrë diçka të tillë.
Kujdes, alkool nuk ka, por vallëzuan deri në mëngjes. Jam shumë i gëzuar për ta, janë heronj. Çfarë t’ju them…
Shpresoj që djemtë të qëndrojnë fort me këmbë në tokë që të shkojmë një hap më tej kundër Jordanisë.
Ata janë të uritur për fitore, duan të qëndrojnë në turne.
Djemtë e mi janë heronj. Nuk e kanë përjetuar kurrë diçka të tillë, që nga konkurrenca e deri te kushtet që kemi këtu dhe në fushë. Ndoshta nuk do ta bëjnë kurrë. Unë jam krenar për ta, është e mahnitshme ajo që ata kanë bërë.
Cilat janë reagimet në Taxhikistan?
Askush në Taxhikistan, edhe në çmendurinë e tyre, nuk e priste këtë. Euforia përfshiu gjithë vendin. Janë katër çartera që do të vijnë për ndeshjen me Jordaninë, po vijnë edhe të gjithë familjet e lojtarëve. Unë u premtova atyre se mund të vinin nëse mposhtnim Emiratet e Bashkuara Arabe dhe e mbajta premtimin. Presidenti i vendit më kontaktoi dhe më kërkoi t’u përcillja një mesazh lojtarëve dhe t’i lavdëroja. Ai më tha diçka personalisht, por unë do ta mbaj për vete.
Jam shumë i lumtur për të gjithë ata, por më së shumti për lojtarët e mi. Ata janë heronj. Ne mbetëm pa sulmuesin tonë më të mirë, Manuçehr Dzalilov, i cili u sëmur nga kanceri. Ai shkoi në Rusi për kimioterapi, ku po lufton këtë sëmundje, por unë doja që ai të ishte me ne këtu në turne. Në ndeshjen e fundit përgatitore humba mesfushorin tim më të mirë, i cili këputi ligamentet kryqëzuese. Edhe ai është me ne.
Ata të dy kanë vëllezër më të vegjël, të cilët janë në ekipin tim. Ne jemi një familje e vërtetë dhe për këtë arrijmë këto rezultate. Kemi gjashtë, shtatë javë bashkë, bëjmë gjithçka bashkë dhe nuk ka asnjë problem. Ne nuk hamë derisa lojtari i fundit të vijë në tryezë. Nëse vonohet, atëherë lojtarët e zgjidhin me të, por kështu ndërtohet uniteti.
; Si përfunduat në Taxhikistan? Është histori e gjatë. Pasi u largova nga kombëtarja e Maldiveve, për dy vjet isha pa punë për shkak të virusit korona. Sapo kisha rregulluar gjithçka me një vend arab dhe më pas erdhi korona. Unë isha në shtëpi dhe më pas federata e Taxhikistanit më kontaktoi me rekomandimin e një prej bashkëpunëtorëve të mi. Më donin shumë, por nuk donin asistentët e mi. Unë refuzova, më ofruan një rrogë më të madhe, por u thashë se nuk mund të punoja pa njerëzit e mi. Ata donin që unë të kisha njerëzit e tyre në seli, por unë u thashë se nuk mund t’i bëja trajnerë për disa muaj. Në fund, ne ramë dakord. Në fillim ishte e çuditshme për mua, sepse është ende shumë ndryshe nga Maldivet, ku kam punuar më parë. Qëllimi im ishte të shkoja në Kupën e Azisë, në të cilën Taxhikistani nuk ka qenë kurrë. Ne e kemi arritur atë hap. Më pas donim të paraqiteshim sa më mirë në Katar dhe ia dolëm. Si është ekipi juaj? Kur u futa në kombëtare, federata më hapi krahët, edhe pse në fillim nuk ishte dakord me mua. E nisa nga e para. Më paraqitën një listë të domosdoshme dhe kaq. Nuk doja të punoja kështu dhe shpejt pashë që në kombëtaret e moshave kishte lojtarë cilësorë për ekipin e parë. Më thanë se fillimisht ata duhet të kalonin të gjitha kategoritë e të rinjve, por unë i tërhoqa direkt në kombëtaren A. Sot ata janë liderët e ekipit. Shumica e lojtarëve luajnë në ligën e Taxhikistanit dhe në vendet përreth. Klubi Istiklol bëri një gjë shumë të mirë, sepse bleu shumë lojtarë të kombëtares, kështu që ata luajnë së bashku gjithë sezonin. Janë dhjetë prej tyre atje, shtatë janë nga klube të tjera taxhikistanase dhe pjesa tjetër nga rajoni. Unë solla një portier nga një liga e Singaporit. Aty mbrohej mirë, por iu desh të shkonte në ushtri për një vit e gjysmë dhe i dha fund karrierës. E ktheva në kombëtare sepse e dija se mund të na ndihmonte dhe e mora me mend. Të kanë quajtur Ajnshtajn, sepse ngjan shumë me shkencëtarin legjendar. Si e trajtoni atë? Dhe si? Njerëzit tashmë mendojnë se emri im i vërtetë është Ajnshtajn, askush nuk e ka idenë se cili është emri im i vërtetë. Tifozët në stadium thërrasin “Ajnshtaj”, sepse ata mendojnë se ky është emri im i vërtetë.
Një i ri në ekip quhet Albert, ndaj bëjmë shaka se kemi Albert Ajnshtajnin. I thashë të më blinte syze siç mbante Ajnshtajni, që të dukesha tamam si ai.
Dhe ai i gjeti ato për mua! Keni oferta nga federata tjera apo ndoshta klube? E dini çfarë?
Momentalisht, nuk jam aspak i interesuar për këtë. Unë kam kontratë deri më 10 shkurt, por e vetmja gjë që po mendoj është kjo kombëtare. Ka interes, kam marrë shumë dhurata këtu në Katar.
Është mirë të shohësh që je interesant, por do të ketë kohë për këtë. Tani vetëm Taxhikistani, vetëm një ndeshje me Jordaninë.
Disa agjentë tashmë kanë filluar të pyesin për lojtarët e mi. U ofrojnë lloj-lloj gjërash dhe kjo e prish pak qetësinë e lojtarëve. U thashë që do ta dërgoja në shtëpi atë që merret me to.
Ne jemi një familje, por duhet të ketë pak dorë dhe disiplinë të fortë. Do të ketë kohë më vonë për të gjitha ato histori.
