Liderët më të fuqishëm të botës janë mbledhur në Nju Delhi për të zgjidhur krizat e shumta me të cilat përballet bota, por mungon Xi Jinping i Kinës, i cili nuk ka humbur asnjë samit të G20 që nga marrja e pushtetit në 2012.
Siç ndodh shpesh me vendimmarrjen e errët të Pekinit, nuk u dha asnjë shpjegim për vendimin e dukshëm të Xi-t që Kina ka vendosur një prioritet të lartë në të kaluarën. Kjo ka nxitur një sërë spekulimesh dhe interpretimesh, nga çështjet e mundshme shëndetësore të Xi-t tek problemet e brendshme në shtëpi.
Dhe siç shkruan “Il Giornale”, presidenti kinez duket se është në telashe, më shumë se kurrë. Ndryshe nga Mao, Xi Jinping nuk ka Gardën e Kuqe në dispozicion të tij, një ushtri të rinjsh fanatikë të gatshëm për të sulmuar armiqtë e tij. Ndaj, ai përdor çdo metodë për të “falimentuar” armiqtë, madje edhe për t’i eleminuar ata.
Megjithatë, koston po e vuan pa dyshim populli kinez.
Kriza në Kinë
Por problemi i vërtetë i Xi sot fillon me një fakt të veçantë: në qershor, papunësia e të rinjve tek të rinjtë e moshës 16 deri në 24 vjeç arriti në 21.3%.
Ajo që i bën këto të dhëna shqetësuese nuk është fakti që papunësia në qershor ishte në fakt shumë më e lartë se 21.3%, as fakti që përqindja e korrikut nuk u publikua sepse është shumë më e lartë, por që përgjegjësia është thuajse e gjitha e Xi Jinping.
Ishte Xi, me një vendim personal të marrë në emër të barazisë sociale, ai që mbylli papritur numrin e madh të shkollave private kineze të përgatitjes së provimeve në korrik 2021, duke u privuar të diplomuarve të rinj nga një mundësi e lakmueshme pune.
Shumë në Kinë e dinë gjithashtu se lufta e Xi ka bërë që të përhapen kudo qëndrimet antikineze në mbarë botën dhe gjithashtu ka shkaktuar një reduktim të ndjeshëm të investimeve të huaja, një rënie punësimi dhe rritje të paragjykimeve negative ndaj turistëve dhe studentëve kinezë, të cilët nuk ndihen më të mirëpritur në shumë vende. Së fundi, ka shkaktuar krizë edhe në tregun e banesave.
China Evergrande, gjiganti i pasurive të paluajtshme ka paraqitur kërkesën për faliment.
Xhelozia e sëmurë
Përgjegjësia personale e Xi Jinping është edhe më e dukshme në rënien e kërkesës për të diplomuarit e fundit në të gjithë sektorin e teknologjisë së lartë, që pasoi “fundin” e sipërmarrësit më dinamik të Kinës, themeluesit të Alibaba, Jack Ma.
Diktatorët janë të njohur për xhelozinë e tyre: Pamjet e Ma, i veshur si Michael Jackson duke festuar me më shumë se 25,000 punonjës të entuziazmuar të Alibaba ditëlindjen e tij, ishte e tepërt për Xi, i cili mori vetëm duartrokitje me detyrim nga anëtarët e partisë së tij.
Në nëntor 2020, Jack Ma u thirr në një zyrë partie. Disa ditë më vonë, renditja rekord në bursë e grupit të tij të ri Ant, e cila pritej të punësonte dhjetëra mijëra njerëz, u ndërpre papritmas, ndërsa vetë Ma u zhduk për tre muaj.
Kur u rishfaq, Alibaba, në vend që të punësonte 20,000 të diplomuar, si në vitin 2020, pushoi 20,000 persona në 2021 dhe nuk punësoi asnjë në 2022. Kompani të tjera kineze të teknologjisë së lartë kanë anuluar projekte të reja për të shmangur "vëmendjen" e regjimit.
Lufta për Tajvanin
Dhe pikërisht në këtë pikë problemi ekonomik bëhet problem politik. Nuk ka asnjë provë për ndonjë rival partiak që kërcënon monopolin e Xi Jinping, por ka dëshmi se një opozitë, në nivelet më të larta të qeverisë, ka filluar të shfaqet.
Për shembull, më 19 gusht, Jiang Xiaojuan, një ish-ministër, profesor dhe anëtar i Akademisë së Shkencave Sociale që këshillon Komitetin Qendror, doli papritmas me një deklaratë që të kujton Jack Ma:
“Sipërmarrësit privatë kinezë e ndërtuan pasurinë e tyre me vështirësi, punë dhe inovacion, jo shfrytëzim”, tha ai dhe kujtoi se zhvillimi i ekonomisë private kërkon përpjekje bashkëpunuese nga të gjithë.
Me të rinjtë të papunë ose me frikë nga papunësia dhe të moshuarit e mbetur me pensione shumë të ulëta shtetërore për shkak se 65 milionë apartamente janë bosh, Xi është bërë befas shumë i papëlqyer.
Kjo është arsyeja, shkruam “Il Giornale”, pse, sigurisht, duhet të mendojmë për Tajvanin dhe shpërqendrimin që do të ofronte një luftë kundër ishullit.
