Dy ish-luftëtarë të kompanisë ushtarake private ruse Wagner kanë treguar përvojat e tyre të tmerrshme në fushën e betejës në Ukrainën lindore dhe sesi kushdo që “tregon lëkundje” u qëllua menjëherë nga komandantët e tyre.
Dy luftëtarët – identiteti i të cilëve nuk është zbuluar nga CNN, për shkak të sigurisë së tyre – u kapën nga forcat ukrainase në fund të vitit të kaluar.
Sipas mediumit në fjalë, bëhet fjalë për dy burra që janë të martuar dhe kanë fëmijë – dhe që janë rekrutuar në burg.
Njëri po vuante një dënim 20-vjeçar për vrasje nga pakujdesia.
CNN thotë se u tha luftëtarëve se ata mund ta përfundonin intervistën në çdo kohë që dëshironin. Por ata folën në detaje për më shumë se një orë.
Kështu, dy luftëtarët treguan për humbje të tmerrshme në sulmet e “valës së parë” që të kujtojnë Luftën e Parë Botërore.
“Ishim 90 veta. Gjashtëdhjetë vdiqën në atë sulm të parë, të vrarë nga zjarri i mortajave. Një numër i vogël mbetën të plagosur”, ka treguar njëri, duke kujtuar sulmin e tij të parë pranë fshatit Bilohorivka. “Nëse një grup ishte i pasuksesshëm, një tjetër dërgohej menjëherë. Nëse i dyti ishte i pasuksesshëm, ata dërgonin një grup tjetër”.
Luftëtari tjetër u përfshi në një sulm që zgjati pesë ditë, përmes një pylli pranë qytetit të Lysychansk në kufirin Luhansk-Donetsk në Ukrainën lindore.
“Hapat e parë në pyll ishin të vështirë për shkak të minave tokësore të përhapura. Nga 10 djem, shtatë u vranë menjëherë”, citohet të ketë thënë ai.
“Ju nuk mundeshit t’i ndihmoni të plagosurit. Ukrainasit po qëllonin fort mbi ne, kështu që edhe nëse plagët e tyre ishin të lehta, ju duhet të vazhdonit, përndryshe ju jeni ai që goditet nga zjarri”.
“Atje për pesë ditë, njerëz që vdisnin pranë meje, duke iu lutur Zotit, duke u lutur për ujë. Ju mendoni se mund ta ulni armën dhe asgjë tjetër nuk do të ndodhë. Dhe pastaj lufta fillon përsëri 10 minuta më vonë, dhe [ukrainasit] vazhdojnë të vijnë pas jush”.
“Katërqind [luftëtarë të Wagnerit] u sollën atje, dhe më pas gjithnjë e më shumë, gjatë gjithë kohës”.
“… Disa ndalojnë aty në pyll dhe i lëshojnë armët. Por të hedhësh armët do të thotë të biesh nën zjarr snajper dhe të vdesësh”.
Nuk pati evakuim të të plagosurve, shtoi ai. “Nëse je i plagosur, në fillim largohesh vetë, si të mundesh”, tha ai.
Gjatë gjithë ditëve të tyre në vijën e parë të frontit, të dy burrat thanë se kishin vetëm një instinkt.
“Vetëm për të mbijetuar. Thjesht kisha dëshirën për të mbijetuar, pavarësisht nga kostoja”, ka thënë i burgosuri i përfshirë në sulmin në pyll.
Sipas rrëfimeve të burrave, alternativa për të ecur nëpër fushat e minuara drejt artilerisë ukrainase ishte po aq vdekjeprurëse.
“Ne nuk mund të tërhiqeshim pa urdhër, sepse nëse nuk zbatonim urdhrin, do të vriteshim”, tha një nga të burgosurit.
“Një njeri qëndroi në një pozicion, ai ishte vërtet i frikësuar, ishte sulmi i tij i parë. Morëm një urdhër për të ecur përpara. Por burri u fsheh nën një pemë dhe nuk pranoi. Kjo u raportua në komandë dhe kaq. Ai u mor 50 metra larg bazës. Ai u desh të gërmonte varrin e tij dhe më pas u qëllua”.
Luftëtari tjetër raportoi një situatë të ngjashme: “Komandantit tonë iu tha se nëse dikush heziton, ai do të duhej të eliminohej. Dhe nëse nuk do ta eliminonim atë, do të eliminoheshim sepse nuk e eliminonim atë”.
Premtimi i lirisë
Dy burrat përshkruanin se si u rekrutuan nga Wagner.
Në gusht dhe shtator të vitit të kaluar, shefi i grupit, Yevgeny Prigozhin, mbërriti me helikopter në burgjet ku ata mbaheshin, duke ofruar kontrata gjashtëmujore në këmbim të faljes.
Njëri nga burrat kishte ende 10 vjet burg përpara, pas një dënimi për vrasje.
“Kam vlerësuar se gjashtë muaj ishin më të mirë se 10 apo 11 vitet që mund t’i kaloja ende në burg… Doja vetëm një fillim të ri në jetë”, ka treguar ai.
Në atë kohë, fushata e rekrutimit të Prigozhin në burgjet e Rusisë ishte në lëvizje e gjerë.
Madje është vlerësuar nga zyrtarët e inteligjencës perëndimore dhe grupet mbrojtëse të burgjeve se u rekrutuan midis 40,000 dhe 50,000 burra.
Ndërkohë, pak ditë më parë, Prigozhin tha se procesi i rekrutimit në burg kishte mbaruar, por nuk dha asnjë arsye.
“Vetëm një pjesë e vogël në njësinë time erdhën për para, shumica erdhën sepse kishin dënime të gjata”, ka rrëfyer njëri nga luftëtarët. “Por kishte edhe nga ata që u kishin mbetur vetëm 12 ditë nga dënimi dhe gjithsesi shkuan”.
“Ata i rreshtuan të gjithë në oborr. [Prigozhin] tha se kishte autoritetin nga organet më të larta për të marrë këdo nga burgu, pavarësisht nga krimet apo afati i burgut. Kandidatët idealë ishin vrasës, grabitës”.
Sipas tyre, procesi i përzgjedhjes ishte aq rudimentar sa të burgosurve më të vjetër duhej vetëm të tregonin se mund të marshonin disa metra, tha një nga të burgosurit. “Ata morën pothuajse të gjithë”.
“Disa prej tyre ishin… ata që kur të merrnin një armë në duart e tyre nuk do të dinin si ta trajtonin atë”, shtoi ai.
Një nga të burgosurit tha: “Për lirinë tonë na u desh të luftonim për gjashtë muaj në Ukrainë. Në të njëjtën kohë, ai na premtoi paga, shlyerje kredie dhe ‘pastrim të dosjes’”.
Menjëherë pas vizitave të Prigozhin, qindra të burgosur u dërguan me autobus dhe aeroplan në një terren trajnimi në rajonin e Rostovit të Rusisë, sipas dy burrave.
Trajnimi ishte i shkurtër dhe themelor – përdorimi i armëve për sulmet e tmerrshme që ata së shpejti do të urdhëroheshin të kryenin.
Burrat thanë se ishte e qartë se po përgatiteshin për misione për të cilat nuk ishin regjistruar.
Dhe dy burrat ndihen gjithashtu të mashtruar për natyrën e konfliktit.
“Pra, u bë e qartë se ata thjesht po gënjenin për të na bërë të hynim në betejë me ukrainasit. Askush nuk mendonte se AFU [Forcat e Armatosura të Ukrainës] do të luftonin për vendin e tyre, për të dashurit e tyre. Këtë e mësuam vetëm pasi hymë atje”.
Ishte pothuajse një lehtësim momenti i kapjes, thanë të burgosurit.
Ndërsa kur u pyetën nëse do të merrnin sërish të njëjtin vendim, të burgosurit ndaluan për një moment.
“Unë mendoj se ishte zgjedhja e gabuar… Unë kurrë nuk kam marrë pjesë në ndonjë operacion ushtarak, veçanërisht duke luftuar kundër AFU-së, e cila refuzon të heqë dorë nga toka e saj. Na sollën këtu me pretekstin e gabuar. Dhe kështu ne jemi në luftë, por nuk mendoj se është një kauzë e drejtë”, tha njëri.
I burgosuri tjetër ra dakord. “Unë nuk mendoj se ia vlente”.
Ai ka bërë të ditur se kishte arritur të kontaktonte me familjen e tij që kur u zu rob.
“Ata menduan se kisha vdekur, derisa i kontaktova. Ata qanë dhe u habitën që unë isha gjallë”.
Në fund të intervistave të tyre, të dy burrat thanë se donin të ktheheshin në Rusi.
Njëri tha: “Nuk më intereson Rusia, por thjesht dua të shkoj në shtëpi”.
