Simboli i shpërbërjes së ish-Jugosllavisë dhe fillimi i kaosit që paralajmëroi luftën/Rrëfimi jetësor i Zvonimir Bobanit: Në luftë për pasardhësit e tij adoptoi 4 fëmijë me gruan që e njohu në butik.
Në ditën e sotme lindi Zvonimir Boban, ish-futbollisti jugosllav dhe kroat, i cili erdhi në epiqendrën e publikut botëror kur sulmoi një oficer policie gjatë një trazire në stadiumin “Maksimir” në Zagreb në vitin 1990. Rezervë ishte një shqiptar nga Kosova. Kujtim Shala ishte rezervë sepse ishte i lënduar dhe nuk mundi të luajë në këtë sfidë, që nga aty nis shembja e ish Jugosllavisë.
Boban filloi karrierën e tij në Dinamo Zagreb. Ai është i njohur gjithashtu për sulmin ndaj një oficeri policie në një lojë të famshme kundër Crvena Zvezda nga Beogradi më 13 maj 1990, e cila më vonë i kushtoi me mospjesëmarrje në Kupën e Botës në vitin 1990 në Itali.
Ai u ble nga FC Milan në 1991, dhe menjëherë u huazua në Bari. Pas një sezoni ai u kthye në Milano dhe shënoi suksese të konsiderueshme me këtë ekip. Ai ndihmoi për të fituar Ligën e Kampionëve në 1994 dhe vendin e dytë në 1995. Ai ka fituar katër tituj kampionësh.
Në vitin 2001, ai u huazua te Celta nga Vigo, ku luajti vetëm katër ndeshje. I pakënaqur që ishte në pankinë, ai u tërhoq nga futbolli në tetor 2001, më herët se sa synonte ta bënte atë.
Gjithashtu interesante është se ai nuk ishte pëlqyer nga skautët e Hajdukut, pasi "kishte këmbë të hollë".
Boban ishte një nga lojtarët kryesorë kur Jugosllavia fitoi Kupën e Botës për të rinj në vitin 1987 në Kili. Ai luajti tetë ndeshje për ekipin e vjetër jugosllav dhe shënoi një gol.
Ai bëri debutimin e tij për Kroacinë në 1990 në një ndeshje kundër Rumanisë, dhe luajti për herë të fundit kundër Francës në 1999.
Si gjithmonë, ai kishte mbështetjen më të madhe nga familja e tij, dhe historia e jetës së tij është thjesht e pabesueshme. Ai e takoi gruan e tij Leonardo në butikun ku ajo punonte. Ajo ishte një modele në rritje në atë kohë, dhe ai është një futbollist premtues. Për disa ditë ai kishte shkuar në butik me pretekstin se donte të blinte një xhaketë, derisa më në fund pati guximin ta ftonte në një takim.
Ata vënë kurorë në Milano në vitin1993 dhe një vit më vonë u martuan në Zagreb. Përkundër pritjeve, çiftin nuk e bekoi menjëherë martesën e tyre me një fëmijë. Pas katër viteve martesë, ata vendosën të adoptojnë një vajzë Marija.
Edhe pse ata ende shpresonin për një fëmijë biologjik, çifti nuk ngurroi të zgjeronte familjen e tyre, kështu që pesë vjet më vonë ata vendosën të adoptojnë një djalë me emrin Gabriel.
Kur Boban i tha lamtumirë karrierës së tij profesionale, ai iu përkushtua më shumë familjes së tij. U përfol shumë për divorcin me gruan, por nuk ndodhi. Thashethemet e divorcit u mohuan në vitin 2007 kur vendosën të adoptojnë binjakët, vajzën e quajtur Martha dhe djalin, Rafael.
Pas 15 viteve luftë të vështirë për pasardhësit, terapitë e panumërta të hormoneve, Leonarda mbeti shtatzënë, dhe në moshën 40 vjeç lindi një vajzë, prindërit e kishin menduar emrin – Ruzha.
Lufta midis tifozëve të Dinamos dhe Crvena Zvezdës në Zagreb, sipas shumëkujt, ishte një paralajmërim i luftës së mëvonshme dhe shpërbërjes së Jugosllavisë, dhe Zvonimir Boban e gjeti veten në qendër të vëmendjes sepse si futbollist goditi një oficer policie.
Më 13 maj 1990, Dinamo dhe Zvezda do të luanin një ndeshje që për nga rezultati nuk kishte rëndësi, sepse Zvezda më herët kishte siguruar titullin e kampionit në Jugosllavi.
Ndeshja që në fillim kishte “aromë” ndërprerjeje. Në Kroaci dhjetë ditë para kësaj ndeshje, u mbajtën zgjedhjet e para shumëpartiake në të cilat fitoi HDZ-ja e Franjo Tuxhmanit dhe tifozët e Dinamos u mblodhën në grupin e tifozëve të Bed Blu Boys, duke njoftuar se do ta ndërprenin lojën.
Në një moment, tifozët e Dinamos hynë në fushë dhe u nisën drejt tifozëve të Zvezdës, Delia.
Vetëm atëherë policia u përfshi dhe filloi një përballje, në të cilën futbollisti i zhveshur i Zagrebit, Zvonimir Boban, në qendër, mori hov, u hodh dhe grushtoi një oficer policie. Ishte një goditje që bëri jehonë më shumë se një volej i Boban-it.
- Nuk isha vetëm unë, shumë njerëz ishin me mua në atë moment historik për Kroacinë. Unë kam qenë një nga tre ose pesë mijë të rinj që bëra të njëjtën gjë. Por unë isha dhjetëshja e ekipit, kapiteni i Dinamo Zagrebit. Nuk bëra asgjë më shumë se të tjerët. Ishte një kryengritje popullore pasi jetonim në një regjim të vështirë, ferr. Ishte një dëshirë për liri. A do të bëja të njëjtën gjë përsëri? Gjithmonë! ”
Në janar të 2011-ës, ky incident nga CNN u zgjodh si një nga pesë ndeshjet që ndryshuan botën.
