Shqipëria U-21 humbi në shifrat 4-0 ndaj Çekisë në transfertë, por ky rezultat nuk mund të quhet surprizues. Arsyeja? Fillimisht Bushi kishte mungesa të rëndësishme nga ndeshja e fundit që fitoi ndaj Andorrës, me Brojën dhe Dobrën që e bënin dukshëm sulmin tonë më të vakët. Por e dyta dhe jo nga rëndësia, ndeshja ishte “e padrejtë”.
Ishte njësoj si në nisje të takimit të marrësh topin dhe ta futësh dy herë në rrjetën tënde, për t’i thënë më pas kundërshtarit: “Vazhdojmë tani”. Sigurisht, një gjë të tillë nuk guxon ta bëjë as Brazili, jo më Shqipëria. Kështu ndodhi me portierin tonë Alia që në 13 minutat e para bëri dy gafa të denja për futbollin amator duke i falur dy gola kundërshtarit.
Portieri i rritur tek Lacio e kthen veten si babagjyshi i vitit të ri dhe ndan dhuratat para kohe. Nga ana tjetër, në fushën e lojës kishim dy talentet e mëdhenj nga të cilët presim shumë dhe njëkohësisht dy të padëshiruarit e Rejës. Mario Mitaj që ka shkruar historinë te AEK për moshën që ka dhe aktivizimin me ekipin e parë, por edhe Ernest Muçi i Legias së Varshavës, teksa do të uleshin në tribunë ndaj Polonisë.
Arsyeja? Kurrë nuk u tha gjithçka hapur, por me siguri që djelmoshat e kanë marrë pak me marsh të lehtë në stërvitje. Reja zgjodhi që t’i dërgonte te Shpresat U-21 pasi nuk kishte ndërmend t’i përdorte në këtë moment kur faza e kualifikueseve është delikate, duke i dhënë një mësim për herën tjetër dhe njëkohësisht për të ndihmuar Kombëtaren U-21.
E teksa pritej që diferenca të vinte prej tyre, më veçanërisht nga Ernest Muçi që duhej të shkëlqente në fazën sulmuese për të zbehur Brojën dhe Dobrën, ndodhi e kundërta. Me siguri që Muçi ka treguar më shumë grintë dhe dëshirë në stërvitje me Legian sesa dje duke përfaqësuar Shqipërinë U-21. Në ato pak dalje sulmuese që kishim në dispozicion me shifrat dhe anën psikologjike që nuk ishte në favorin tonë, Muçi kërkonte të quhej “Ernest Mesi”.
